Karşımdaki spikerin yüzü, elli karış! 'Şehit' haberleri, ardarda! Gözlerimden, kontrol edemediğim damlalar dökülüyor gömleğime şu an! Ankara, İstanbul, Belçika! Sur, Nusaybin, Yüksekova! Can yakanların, bütün belalar üzerlerine! Lanet olsun!
Sözümona, maç yazacağım! Sözümona, Milli Takım'ın eksik-gediklerini irdeleyecekken birileri, ateşli yüreğimin üstüne benzin döküyor durmadan! Öyle bir psikoloji içine girdim ki, tüm derdim onca kalabalığın olduğu yerde, terörle ilgili tek bir sıkıntı çıkmasın! Hoş, efsanem Cruyff'un vefatı da, eklenmez mi dertlerimin üzerine?
'Vatan Bölünmez!' pankartı... Bayraklar... İstiklal marşımız, tüylerimi diken diken ederken, ne bilem kıçım, hala diken üstündeydi, maç başlarken! Karabasanlarımı fazlaca aktarmadan, fazla kafa ütülemeden, gireyim topa...
Kendimizi sınamamamız açısından güçlü İsveç, gerçekten çok doğru bir tercih... Ekip olarak, Caner ve Gökhan gibi müthiş iki beke sahibiz... Arda ve Selçuk gibi topa sahip oranlarını yükselten iki yıldız... Oyunun yönünü umulmadık hareketlerle değiştiren... Zor pozisyonlarla karşı karşıya kalmamıza rağmen, umulmadık kurtarışlarına tanık olduğumuz kaleci Volkan Babacan'ın katkıları sayesinde, kendi takımında yedek ve her görev aldığında tabela değiştiren Cenk Tosun'la yakaladık golümüzü...
Birkaç yıl öncesine kadar, onca yeteneklerine karşın, özel yaşamına ilişkin 'cacık olmaz!' dediğim Volkan Şen, her iki kanadı hallaç pamuğu gibi atarken, çocuğu yakalamakta zorlandı İsveçli'ler!
'İbrahimoviç olsaydı!' fareziyesini geçelim... Dün akşam, sakatlananın yerine giren de, yedekten giren de 'Albay' rütbesiyle katkı verdi takıma... Zaman zaman kalemizde tehlikeler yaşasak da, oyun alanını hem enlemine, hem boylamına kullanmalarını, hayranlıkla izlediğimi söyleyebilirim. Ve Cenk'in ikinci golüyle, kazandık...
Neyse ki, Avrupa'nın tırım tırım korktuğu şu günlerde, otuz beşbin ile maç oynanacağını gösterdik millete! Sonuç güzel ama! Sorarsanız, içim yanar, yanar ağlar şehitlerimize!