Derler ya; "Böcüsü ölmüş!", ruh halim aynen öyle...
Şu kötü yönetilen, borçları gırtlağa kadar dayanmış ve kıblesini bulmaya çalışan Galatasaray'ı, yaz bakalım, yazabilirsen! Fanatik bir GS'li olan patronum, "Artık maçlarını izlemiyorum" demesi de, zaten kaçan keyfimin, tuzu-biberi mi oldu acaba?
Bilgisayar bile çıkmaktan üşeniyor, çantadan! Kadroda kim varmış, kim yokmuş, ne umrumda! Otururken, yan dönmüşüm, farkında değilim, iyi mi? Evinde oturup, tribünlere iltifat etmeyen Galatasaray'lılar, benimle aynı durumdalar herhalde!
Maçın hemen başı... Pozisyon hatası yapmaktan bıkmaması bir yana, sürekli top kaptıran Cavanda'ya "Belanı versin" demekten, yorulmuyor yanımdaki! Na ha! Koca bir 20 dakika geçilmiş, auta giden Podolski markalı şuttan anlıyorum, bir maçta olduğumu! Ha, oyun disiplini... Hemen hemen her futbolcunun görev anlayışı ve hırsı... Adanaspor'a göre fazla mesafe kat etmeleri ve rakibini boğmasa da, Podolski'nin kafa topunu eliyle içeri alan kaleci İtandje ile buldular, bekledikleri ilk gölü...
Çizgi film kahramanı Speedy Gonzales kadar hızlı ve rakiplerinin nevrini döndüren o Rodrigues, oyununa yakışan golü de atınca, epeyi rahatladı Galatasaray. Peş peşe gelen penaltıları Selçuk gole çevirince, futbol keyfim biraz arttı. Hızlı paslar...
Rakibin arkasına oynamalar...
Sahanın tümünü kullanarak oyunu kenarlara yayarken, rakip savunmanın arasına sızmalar nefis... Dün atılan gollerde ona keza keyifli mi keyifli...
Ancak, gözardı edilmesin, yürümeye mecali kalmamış! Ligin dibine demir atmış ve umutları törpülene törpülene "yitik" bir Adanaspor vardı dün akşam karşılaşmada. İyi bir idman maçıydı sağolsunlar beğendim.