Kelimelerin gücü vardır. Kimi hayata bağlar, kimi hayattan soğutur.
Cümleler hem bizim hem de çevremizdekilerin yaşama bakışlarında belirleyici rol oynar. Bir anne, baba, öğretmen, arkadaş ya da eş olarak sözcüklerimizi özenle seçmek ve doğru duyguları yüklemek bu yüzden çok önemli. Güvende hissettiren, sevgi dolu tümceleri işiten çocuklar ile kaygı dolu cümlelere maruz kalanlar arasında manevi açıdan hiç kuşkusuz büyük farklar olacaktır. Biz yetişkinlerin dünyasında bile, bir dosttan gelen güzel bir mesaj tüm günümüzü güzelleştirmiyor mu?
Çocuklarınkine gelince... İçinde bulunduğumuz zor günler elbette konuşmalarımıza yansıyor... Kaygılarımız, geleceğe dair endişelerimiz, virüsle ilgili bilinmezlikler konuşmalarımızın ana gündem maddesi haline geldi. İzmir'de bir de depremi yaşadık bunun üzerine... Yaşadıklarımızın ağırlığı altında depresif konuşmalara yöneldik. Velilerin son zamanlarda bizlere getirdiği en büyük sorun, çocukların geleceğe dair umutsuzlukları.
BILGI KIRLILIGI
Z kuşağının farklılıklarını hepimiz öğrendik. Analitik düşünmeye yatkın da olsalar, şu anda büyük bir bilgi kirliliğinin tam da göbeğindeler. Üstüne bir de bizlerin kaygı dolu cümleleri eklendiğinde ulaştıkları sentez hiç de iç açıcı olmuyor.
Teknolojiyi çok iyi kullanan bu kuşak, oradan da yanlış enformasyona maruz kalmakta ne yazık ki. Hal böyle olunca, geleceğe dair umutları kalmayan hatta depresyona giren çocuklarla sık karşılaşır olduk.
Geçenlerde bir anne anlatıyor, oğlu ders çalışmayı depremden sonra tamamen bırakmış. Nasılsa hepimiz salgından veya depremden öleceğiz, diyormuş.
Düşünsenize, ortaokul öğrencisi ölümü bekler hale gelmiş. Evdeki konuşmalardan etkilendiğini düşünüyor anne. Ama artık elbette bir uzman yardımı gerekli...
Çocukların kaygı düzeylerinin bizden daha yüksek olduğunu unutmayalım. Bizler gibi duyguları ile baş etme yeteneklerini henüz geliştiremediklerini de. Sadece sosyalleşmek için dahi olsa her ahlanıp vahlanışımız onların tertemiz zihinlerinde yaralar açabilmekte.
POZITIF ENERJI
Tabi ki, içinde bulunduğumuz dönemin şartlarının farkında olacaklar. Bununla birlikte, geleceğe de umutla bakmalılar.
Şimdiden hayattan bezmeleri hem onlar için hem de bizler için büyük yara. Ümitlerinin kırılmaması bizim bakış açımızla çok ilişkili. Önce biz olumlu düşünüp, pozitif enerji verebilmeliyiz.
Bu hafta bir dosttan aldığım 'hep yanınındayım' mesajı tüm günüme sıcaklık ve enerji verdi. Biz yetişkinler bile kelimelerin büyülü gücünden böylesine etkileniyorsak, bizden duyduklarına inanmaya hazır (öyle değilmiş gibi gösterseler de) çocuklarımızın travmalarını da güven veren sözcükler ile iyileştirebiliriz. Tek olması gereken bu cümlelerin kalpten gelmesi.
Unutmayalım ki birçok çocuğun iç sesi uzun yıllar annesinin ya da babasının sesidir.
Kelimelerin büyülü gücü var, hayatımızı yönlendiren. Duygularımızı kontrol eden.
Bu gücü, zaten okullarına gidemeyen, arkadaşlarından uzak çocuklarımız için olumlu yönde kullanmalı..
Unutmayalım bu da geçer ya Hu!!