Sudenaz’a bu kadar yük fazla değil mi?

Sosyal medyada 44 saniyelik bir video elden ele dolaşıyor.
Birinci sınıf annesinin, kızına heceleri öğretmek için gösterdiği insanüstü! çaba ve çarpıcı final sahnesi epey güldürüyor insanı.
Kadıncağız üşenmemiş gitmiş kırtasiyeye renkli kartonlar almış, tek tek kesip heceleri yazmış. Salondaki halıyı kaldırıp parke zemine tek tek yapıştırmış. Oyun şöyle: Çocuk söylenen heceyi bulup üzerinde zıplayacak. Annenin öğrenmeyi eğlenceli hale getirme çabası gerçekten takdire şayan. Ama işler istendiği gibi gitmeyince, eğitime inanan idealist anne kimliğinden çıkıp şirretleşmesi 44 saniyeyi geçmiyor ne yazık ki! İzlemeyenlerin gözünde canlanması açısından paylaşalım: Sudenaz renkli kartonlar arasında ürkek ürkek dolaşırken, annenin adım adım çıldırması da şu şekilde oluyor:
-Evet Sudenaz. Ek, ek...
-Nerde kızım ek?
-Ek..
-Ek..
Baktı olmuyor, harflerin seslerini çıkarıyor:
-Eeeeee-kkkı, Eeeeeekkkı -Ek..
-Biliyorsun annecim, hadi...
-Üstüne geç ve "bomm" de -Ek...
-EEEEEK! (Burada sinirlenmeye başlıyor.) -Sudenaz, "ek" diyorum bak. Hepsine tek tek bak, harfleri tanımaya çalış...
-Eeekkkk.
-kk -Ekk ve çarpıcı final: Tüh, mayana s.. e mi!
ÖNEMLİ OLAN NE?
Gülerken bir yandan da üzülüyor insan. En çok da Sudenaz'a. Düşün bir kez. Sadece ama sadece 6 buçuk yaşındasın. O güne kadar oyun ve eğlenceden ibaret olan hayatında bir şeyler hızla değişiyor.
Okul, ders, ödev... Eğik çizgilerden ne ara hecelere, kelimelere geçtin anlamadın bile. Başarman gerekenlerin ağırlığı o küçücük omuzlarında. Ama daha da kötüsü ne biliyor musun? ANNENİ HAYAL KIRIKLIĞINA UĞRATMAK!
Senin için gösterdiği çabanın farkındasın ama senden beklediğini yapamıyorsun, ya-pa-mı-yor-sun...
Lütfen ama lütfen, ne yaparsak yapalım; çocuklarımıza sevgi, sabır, anlayış göstermek için "başarı"yı şart koşup, böyle hissettirmeyelim.
"Ben yetersizim", "Başaramazsam annem/ babam beni sevmez" dedirtmeyelim. Başarılı ama mutsuz çocuklar istemeyiz öyle değil mi?
DOĞRU ZAMANLAMA ŞART
Evde ders çalışma saatlerinde verimliliği artırmanın şartları belli. Çocuk açsa, yorgunsa, uykusu gelmişse sonuç her zaman hüsran oluyor. Bu nedenle doğru zamanlama şart. Özellikle birinci sınıflar için dikkat sürelerinin kısalığını ve o küçücük ellerinin çabuk yorulduğunu da hesaba katarsak; 20 dakika ödev-10 dakika mola şeklinde döngüler epey işe yarıyor.
İLKE'NİN KEKLE İMTİHANI!
Deniz'le yine ödev başındayız. Ben söylüyorum, o defterine yazıyor:
-İlke kek al.
-İlke iki kek al.
-İlke elli iki kek al.
-İlke...
Bir anda durdurdu beni.
"Anne bir şey söyleyeceğim" dedi. "Söyle oğlum" dedim:
-Anne ya, İlke İlke olalı böyle zulüm görmedi!