Yüreğim yanıyor benim, 1970'lerden beri... Küçücük aklım ve yüreğim, şiddeti, kanı, öfkeyi daha o yıllarda tanımış...
Önce fikir mücadelesiyle başladı her şey...
Dünya ayaklandı 1968'lerde, bilim yuvası üniversitelerde yürüyüşler oldu, olaylar çıktı art arda...
Sonra bizim ülkeye sıçradı fikir çatışması ama kanlıydı, sertti... Birileri maşa olarak kullandı gençliği; gencecik bedenler, özgürlük savaşı verdi.
Önce masumane isteklerle başlayan mücadele, birbirine yok etmeye dönüştü. Öfke; kanı, şiddeti getirdi.
Anadolu kan ağlıyordu...
Biz çocuklar ise bu süreçte büyüdüğümüzü bile anlayamadık, olgunlaştık 13'ünde, 14'ünde...
Öyle bir yangın yeriydi ki Türkiye, parçalanmanın eşiğine gelinmişti...
Halk çaresiz, bitkin, gençlik ise umutsuzdu...
Yokluk bir yandan, şiddet bir yandan...
Atatürk'ün emanet ettiği Türkiye'de binlerce genç, bu savaşta can verdi, analar babalar, kan ağladı.
GENÇLER DARAĞACINDA
Demokrasi, özgürlük askıya alınmıştı.
Birileri, ülkeme silah sokmuş, nefretle körüklemiş, parçalamaya götürüyordu.
Türkiye akıl tutulması yaşıyordu...
İşte bu korkuyla, 80 ihtilali oldu. Bitti mi her şey?..
Hayır daha da şiddetlendi. İktidarı ele geçiren asker, sayısız işkence yaptı, binlerce genç, darağacına gönderildi. Değerler yok oldu.
Atatürk Türkiyesi, kan ağlıyordu... 20'li yıllarım bu ihtilalin acılarıyla geçti.
Sadece biz değil komşularımız da bölünme sancıları yaşıyordu.
Önce Yugoslavya bölündü, yıllarca süren iç savaşta, onbinlerce insan can verdi. Keza, Irak'ta, Rusya'da dünyanın pek çok ülkesinde bölünmeler yaşandı.
Yine aynı silah iş başındaydı... İnsanlar akıl tutulması yaşıyordu.
BÖL-PARÇALA-YÖNET
Böl-parçala-yönet siyaseti, yıllardır Türkiye üzerinde işletiliyor. 70'li yıllardan beri, bu kutsal topraklara göz koyan birileri, sürekli ülkemizin birliği ve bütünlüğü üzerinde oyunlarına devam ediyor.
Yine aynı oyun tezgahta... Türkiye'nin 80'li yıllardan beri en büyük sorunlarından biri olan Güneydoğu'daki sorunları kaşıyor da kaşıyor.
Amaç, Türkiye'yi bölmek, parçalamak... Atatürk Türkiyesi'ne son vermek...
Geçmişte çok acılar çektik ama vatanın bölünmesine izin vermedik, Atatürk'ün emanetini kan dökmek pahasına koruduk.
Yıl 2016, yine binlerce genç, kahpe saldırılar karşısında can verdi, veriyor.
Benim yine canım acıyor, sizin de, milyonların da... '70'li yıllardaki oyunun yine tekrarlanması yüreğimi kanatıyor.
Atatürk'ün bizlere emanet ettiği vatanı korumak için, el birliği yapmaktan başka çözüm yok.
Bir ülke ancak, her fikirde insanın el ele vermesiyle kurtulur.
Farklı fikirler, karşıt görüşler ancak ve ancak silahı elinde tutana kar sağlar, bizi ise böler parçalar...
Umut, ülkemin üzerinde doğacak barış ışığında... İşte o zaman konuşacak çok şey var.
Akıl tutulmasının zamanı değil...
Barış o kahpe silahla gelmez, birbirimizi anlayarak gelir. Atatürk'ün hedefi olan tam bağımsızlığın yolu, birlik olmaktır, kardeşliktir...