Bir zamanlar bu ülkedeki seçimlerde oylar açık atılır, sayım ise gizli yapılırdı.
Vatandaş Mustafa'nın kime veya kimlere oy verdiğini herkes görür ve bilirdi ama; o vatandaş Mustafa'nın verdiği oyun akıbetini de kimse öğrenemezdi.
Bu "demokrasi komedisi" 1950'de son buldu ve Türkiye yeni bir seçim kanunu ile tanıştı.
O gün, bugün oylar artık gizli hücrelerde atılıyor, sayım ise açık yapılıyor.
Yani gizli oy, açık sayım.
***
Bir zamanlar bu ülkede seçim sandıkları kaçırılır, karanlık yerlerde boşaltılır, kaçırılan oyların yerlerine yenileri konurdu.
Ne var ki, bu dümenlerden birinde Senirkent'teki sandık kaçırma operasyonuna halkın göralmemiş tepkisi, bu yola sapmayı düşünenler için ciddi bir gözdağı olmuştu.
***
Vatandaş artık sandığa attığı oya sahip çıkıyor ve Türkiye o günlerden bugünlere geliyordu.
Dün bir seçim daha yaşadık.
Aslında bu bir yerel seçimdi ama; basında ve mitinglerdeki pompalamalar bu oylamayı "genel seçim" havasına getirmişti.
Ucunda bir iktidar değişikliği yoktu.
Birkaç olay dışında seçim sonuçlarını etkileyecek "kural dışı bir eylem" yaşanmadı.
Ve şimdi İzmir "Üçüncü Kocaoğlu döneminin" ilk günündedir. Kocaoğlu, "Kaldığımız yerden devam edeceğiz" demektedir.
AK Parti'nin Binalı Yıldırım formülü oyları arttırmışıtır ama, bu artış son vuruş için yeterli olmamıştı.
***
Oyların yarıya yakın sayıldığı dakikalardaki durumu göre, Karşıyaka, Urla, Narlıdere, Balçova'da CHP adayları kazanmış gibi...
İktidarın, muhalefetin kantara vurulduğu bir "genel seçim" algılanamasından uzak durulması gerekirdi ama özellikle Türkiye'nin sancılı bölgelerinde bu oylama bir tür referandum havasına sokuldu.
Yani bu oylama "yerel hizmetleri verecek lokal kadroların seçimi" yerine bir iktidar-muhalefet çatışmasına getirildi. Ege'nin bazı kesimlerinde bunun yanı sıra zellikle Güneydoğu ve Doğu'da alınan sonuçlar bu iddianın bir göstergesi olacak.
Bu izlenimlerin yazıldığı saatlerde, kesin sonuçlar alınmamıştı ama, ortadaki skor "iktidar-muhalefet" tablosunu ilan ediyor.