Bu vatanda yaşayan insanların bir benzerini dünyanın herhangi bir yerinde bulamazsınız. Doğrudan söyleyeyim, bu vatanda yaşayan insanlar arasında ırkçılık yoktur. Bazı araştırmacılar bu toprakların bir medeniyet beşiği olmasına bağlarlar bu durumu. Halil İnalcık gibi büyük tarihçiler ise bu sosyal medeniyet iklimini Müslümanlığın sağladığını söyler. Bunun nedeni her ne ise, bu topraklarda ırkçılık hiç olmadı. Türkler tarihlerinin hiçbir evresinde ırkçılık yapmadı, ırkçılık suçu işlemedi. O nedenle memleketin doğusunda yaşayan ve adına Kürt dediğimiz vatandaşlarımız serbestçe vatanın her tarafında kendilerine yeni hayatlar kurdular. Bugün bu ülkede 6 milyon Kürt-Türk evliliği olduğunu kim ne kadar biliyor acaba? Bu rakam Kürt partisinin aldığı oyun üç katı. Kürtlerin büyük kısmı Doğu'da değil Batı'da yaşıyor artık. Bu durum bizim gururumuz, kıvancımızdır. Bu toprakları farklı yapan, vatan yapan, bizi millet yapan anlayış ve kültürün somut iz düşümüdür.
***
Ancak bu topraklarda tarihin hiçbir evresinde fitne fesat da eksik olmadı. Ne vakit ki vatan topraklarına huzur ve refah avdet etti, bu sağlıklı bünyeye bir yerden bir virüs enjekte edildi. Şimdilerde gene benzer bir saldırıyla karşı karşıyayız. PKK ve onun siyasi uzantılarının ortaya "ayrı bayrak, ayrı güvenlik gücü, özerklik, iki dil" diye çıkmaları Türkiye'ye bulaştırılmaya çalışılan mikrobun ta kendisi. Ama bunlar bu vatanın insanlarında nasıl bir duygusal savrulmaya neden oluyor, bakın benim yaşadığım bir olaydan anlayın:
Bir arkadaşım var. Kendisi avukat. Kitapları var, ödül almış. Irkçılıktan nefret eder. Geçen gün bir nargilecide keyif yapalım dedik. Konu PKK'dan filan açıldı. O sakin, hümanist adam başladı konuşmaya. Söyledikleri özet olarak şuydu: "Bu konuyu çok düşündüm, vardığım nokta ve benim çözüm modelim şu. Tüm Güneydoğu'da ve Doğu Anadolu'da tek tek 'plebisit' yapalım. Türkiye'den ayrılmak mı istiyorlar, tamam, o ili ayıralım. Kaç il ayrılmak istiyor? 11 il. Hadi kardeşim, size Allah selamet versin, yallah." Ben "İyi ama Kürtlerin yoğun yaşadığı şehirlerden daha çok Kürt Batı'da var, nasıl ayıracaksın bu insanları" dediğimde gözleri çakmak çakmak olmuş bir şekilde bana şunu söyledi: "Bir dakika, öyle yağma yok. Batı'dakilerde geldikleri yere gidecekler." Ben bu fikirlerin hiçbirisine katılmadığımı söyledim ama bu aklı başında adamın bu derece savrulmasına da hayret ettim. Bu bir tek şeyi gösteriyor: Türk milleti çok ama çok haysiyetsiz ve ağır bir tahrik altında.
***
İki şey var bilmemiz gereken. Birisi gözlem: Türkiye'de bu PKK ve uzantılarının, Kürtlerin tamamını temsil ediyormuşçasına yaptıkları açıklamalar ve dile getirdikleri talepler sürdükçe toplumun Batı'sında bir "ayrılık" fikri yeşermeye başlıyor. "Ayrılsınlar, ancak Batı'daki Kürtlerde Doğu'ya gitsin, biz de onları burada istemeyiz" diyen bir filizlenme bu. Oysa Kadifekale'de yaşayan masum Kürt kardeşimizin ne suçu var bu olup bitenlerde? Birileri onlar adına racon kesiyor.
Bilmemiz gereken ve imanın şartı gibi inanmamız gereken şey ise bizim gerçeğimiz: Bu vatan çok bölündü, artık daha fazla bölünemez. Bu vatanın içinde yaşayan herkes, soyu sopu ne olursa olsun, bizim milletimizin yapı taşıdır. Kürtler bizim öz kardeşimizdir. PKK Kürtlerin içinden çıkmış bir urdan başka bir şey değildir. Bu vatanı var eden gerçek, birliğimizdir, bir arada yaşabilmemizdir.