Anlamadım (!)

Maç öncesi uzatılan mikrofonlara Yasin; ‘Adını bu güne kadar duymadığım bir takım Astana! derken, Hamza Hoca tam aksi, milli takımda altı oyuncusu olan, çabuk oynayan ve çabuk açılıp, kapanan güçlü bir ekipden bahsediyor. Söylemleri o denli övgü dolu ki, eğer maçı kaybederse, normal bir sonuç olarak görülmesi gerektiğini ima ediyor sanki! Ben de diyorum ki, ‘Bunu yenemezsen, kimi yeneceksin?’ Doğruya, doğru... Takım kadrolarını gördüğümde- hadi, geçen haftanın kötüsü Semih'i bir yana attım- Rodriguez'in yerine Bilal tercihi için öfkelendim. Diledim Bilal Kısa bugün, 'uzun' gelsin! Ne de olsa, Hemşo... Astana'nın ilk dakikalarında izlediğimiz GS kalesine karşı ara gazları sonrası, alışmakta güçlük çektikleri 'halı sahaya!' rağmen, yavaş yavaş topun mülkiyetini ele geçirdi Galatasaray... Sneijder'in maestroluğunu ve tehlikeli iki şutunu izleyince, yüreğim rahatladı biraz... Ve dakika, ekranın köşesinde otuzbiri gösterirken Bizim Hemşo, topun neresine her nasıl vurduysa, dışa doğru kıvrıla kıvrıla, giriverdi kaleye... Hoppaaa! Kayıp bir takıma karşı ikinci yarıya başlıyorsanız eğer, rakibin gazını yavaş yavaş almalısınız. Galatasaray'da oyunu zaman zaman ağırlaştırırken, Sneijder ile rakip kalecinin elini, belinden indirmesini sağladı, attığı iki şutla... Tam; 'Gördüğüm kadarıyla Astana, ne yapacağını bilmeyen yetenekli fakat 'amatör!' kafalı oyunculara sahip bir ekip... Bir çoğu, 'kahraman!' olma isteğinden ve de biraz bencilliklerinden dolayı kaçırdılar, güzelim pozisyonları!' diyordum. Kahin filan değilim ama, Bilal'in topu kaptırması, Hakan Balta'nın kendi kalesine vurması ve Carole'nin yine kendi kalesine gönderdiğiyle, bir yaşıma daha girdim. Çünkü üç gol atıp berabere kalanı, ilk defa gördüm dün akşam(!)