Öyle yakışıklı olup da, öyle iyi adam olunur muydu?
Olunurdu. Tarık Akan öyle bir adamdı. Sadece bu coğrafyanın değil, dünyanın en yakışıklı erkeklerinden biriydi. Ekranda, filmlerde falan karizmatik değildi Tarık Akan, gördüğünüzde nefesiniz kesilirdi. Konuşamazdınız, gözlerine bakınca. Hemen ardından o tatlı sesi, üslubu ve mütevazı tavrıyla, sizi yeninden büyülerdi.
Meslek hayatımın en büyük pişmanlıklarından, keşkelerinden biridir, onunla birebir oturup sohbet edecek bir ortam yaratamamak, röportaj yapamamak.
Özel ortamlarda görüştük o kadar, öyle olunca da insan soru soramıyor arka arkaya. Bir gazetede, sıradan insanların çalıştığı sıradan bir kurumda çalışıyorsanız, biriyle röportaj yapacağınız zaman şu soruyla karşılaşırsınız;
"Ne yapmış da haber olacak?"...
KEŞKE ARASAYDIM GİTSEYDİM YANINA
Tarık Akan benim faal gazetecilik dönemlerimde pek bir film yapmadı, 2004 Vizontele Tuba ve 2009 Deli Deli Olma dışında... Deli Deli Olma filmi döneminde de Akan ile kel alaka biri röportaj yapmıştı çalıştığım gazeteden, kötü bir işti; imrenip üzüldüğümle kalmıştım...
Dolayısıyla, "Ne alaka?" denirdi, röportaj yapmak isteseydim...
Biz gazeteciler şöhretlerinden ötürü gazetecilik yapma fırsatı verilen İzzet Çapa ya da Gülben Ergen kadar şanslı değilizdir.
Mesela Gülben Ergen'in geçen hafta yaptığı Roman düğünü haberinin çok daha alasını yapmıştım yıllar önce, ama herkes ilk defa Gülben Ergen o ortamlara girmiş gibi alkış tuttu...
Her neyse, başkaları üzerinden kendi pişmanlıklarımı aklayacak değilim, arasaydım Tarık Akan'ı ve gitseydim yanına. Bir sebep gerekmezdi... Sebep ona duyduğum hayranlıktı ve yeterliydi aramak için...
MAVİ BONCUK ONDAYDI
Dağ gibi, aslan gibiydi, o gözler nasıl sevimliydi öyle, etkilenmeyecek insan olamazdı, kesin...
Annelerimiz, anneannelerimiz hayrandı; bizler aşıktık. 70'li yıllarda rol aldığı filmlerle kalpleri çalan o salon yakışıklısı; ülkeyle birlikte büyümüş ve sosyal konulara değinen filmlerle de gönülleri fethetmişti. Onun kadar uzun boylu olup da sinemaya yakışan birini görmedim hiç, onun kadar duyarlı olup da Yeşilçam'a kafa tutan birini görmediğim gibi... Aslına bakarsanız, rol aldığı melodramlarda da bir meselesi olurdu, zengini de oynasa fakiri de oynasa, söyleyecek sözü olurdu. Unutamadığım sahneler var, Gülşen Bubikoğlu'nu öptüğü sahne mesela, otobüsün üzerindedir Tarık Akan, bir hamleyle eğilir ve aşık olduğu kızı öper Sonra Adile Naşit'in ona aşık olduğu ve evde peşinden koşturduğu sahne var, hatırlarsınız mutlaka. Minnacık Adile Naşit gelinlikle, damat Ferit damatlıkla, pek güzeldir...
Müjde Ar'a aşıktır, zengin kızın babası da fabrikatör Hulusi Kentmen. Bizimki gazeteci (gerçek hayatta da makine mühendisliğini bırakıp gazetecilik okumuştur). Aşık olduğu kızın babasının gözüne girmeye çalışır ve yağlı güreş yaparlar, çok komiktir, çok eğlencelidir...
94 YAŞINDA ÖLECEĞİM!
Hülya Koçyiğit'e aşık bir köylü erkeği oynar. Hülya şehirli bir kadın, kaçırır onu. Aşık olunca gözü hiçbir şey görmez...
Sonra karların üzerinde at sürdüğü sahne var gözümün önünde, saçı sakalı buz kesmiş, o yeşil gözler her zamankinden çok daha derin bakmakta... Emel Sayın'ı kaçırırlar, zengin şarkıcıdan fidye almak için. Elbette aşık olurlar birbirlerine... Çırılçıplak oynadığı işkence sahnesi unutulur mu?..
Komiser olduğunda ve uyuşturucu mafyasıyla savaştığında da harikadır, karısı ölüp de küçük kızlarıyla bir başına kalan köylü rolünde de...
Günde 4 paket sigara içtiğini biliyorum, o güzel adam kendine güzel bakmadı. O güzel gözler, o güzel filmler birer efsane olarak kalacak hatıralarda...
Bir röportajında 94 yaşında ve yatağında öleceğini söylemiş; keşke öyle olsaydı ama kader biz hayal kurarken başımıza gelenler değil mi?