Birbirimize yeni bir yaş ve yıl dilekleri iletirken, bolluk ve bereket isteriz, huzur temenni ederiz. Bekarsa güzel bir aşk, evliyse mutlu bir yuva, çocuklar ve tabii sağlıklı bir yaşam.
Bu yıl en çok huzur dilendik. Bir de hayatta kalabilmeyi. Öylesine gözü dönmüş, beyni yıkanmış, cani ruhlu insanlar var ki etrafımızda sağ salim eve dönebilmekten başka bir şey düşünemez olduk.
Bir de dilleri, kalemleri ve düşünceleri ile kötü ruhlu insanlarla sarıldı her tarafımız.
Her yerdeler ve her yerde nefretlerini kusuyorlar. Birinin görüşünü, duruşunu, bakışını, sosyal medyada yazdığı bir mesajı mı beğenmediler, hemen cinsiyetçi küfürlere sarılıyorlar. Kendini ifade etmenin başka bir yolu yok demek ki, sadece küfürle ve cinsel eyleme dönük küfürle söyleyeceklerini söyleyebiliyorlar. Oysa bir insanı eleştirmenin ne çok yolu var.
Divan edebiyatında hiciv, halk edebiyatında taşlama diye bir tür var mesela. İnternette gezinmeye meraklıyız, bir yazın hiciv diye bakalım hiç olmazsa, eskiler neler yazmış, diye. Ve nasıl bir üslupla yazdıklarını görelim.
HİCİV SANATI
Zaten hiciv her ne kadar alaya almak, eleştirmek ve güldürürken düşündüren zıtlıkları ortaya koymak için yazılsa da makbul olanı ince, zarif ve adaba uygun yazılanıdır.
Fiziksel özellikler, sakatlıklar bahis konusu bile edilmez. Bayağılık ve küfür hiç hoş karşılanmaz. Zeka ve anlam oyunları içermelidir hiciv. Kabalığa ve argoya kaçmadan yazılmalıdır.
Twitter denilen mecra da bir anlamda hiciv ya da taşlama meydanı. Bir olay üzerinden görüş ve düşüncelerimizi ilan ediyoruz bizi takip eden herkese.
Düşünerek yazmamız gerekmez mi?
Okuyan herkes bayılsın, beğensin, bizi takip etsin istemiyor muyuz?
O zaman daha zekice düşünmeye ve yazmaya zorlasak ya kendimizi.
Ama işte kolaya kaçıyoruz. Gelsin küfür, gitsin küfür. Sosyal medyada bu kadar çok küfrün yer alması, zeka düzeyimizin ne kadar düşük olduğunun bir göstergesi.
Okumazsak, okuduğumuzu anlamazsak, konuşmayı da bilemeyiz, tartışmayı da.
ÖZSAYGIYI KORUMAK
Bu dünyada var olma nedenlerimizden birinin iyilik olduğuna inananlardanım.
Tek yapmamız gereken tüm çevremize, canlılara, doğaya sevgiyle ve saygıyla yaklaşmak.
Tek derdimizin, öz saygımızı ve haysiyetimizi yitirmeden yaşamak olduğunu söyler, geçtiğimiz gün 90 yaşında hayatını kaybeden ünlü yazar John Berger.
Başta Sait Faik olmak üzere birçok yazarımızı severek okuyan, Şeker Ahmet Paşa'nın resimlerine hayran kalıp yorumlayan John Berger'in, "Buluştuğumuz Yer Burası" adlı kitabından bir alıntıyla bitirelim yazımızı:
"Üslup? Belli bir hafiflik. Belli hareketleri ya da tepkileri devre dışı bırakan bir utanç duygusu. Bir zarafet teşebbüsü. Her şeye rağmen bir melodinin aranabileceğine ve belki de bulunabileceğine dair inancını korumak. Ancak üslup belli belirsizdir.
İnsanın içinden gelir. Gidip bir yerden alamazsınız."