Biz bayram tatilinde iken küresel piyasalar Çarşamba hariç iki günü kazanç ile kapadılar. Bayramın son günü de fena gitmiyordu. Ta ki, İtalya Başbakanı Berlusconi 2010 yılına ait kamu harcamalarını parlamentodan geçirene kadar. İstifa edeceğim açıklaması yaptı, güven oyundan sonra hele bir reformları yapayım, sonra düşünürüm dedi istifayı. Diyen sen misin tepkisi ile piyasalar Çarşamba öğleden sonra tepetaklak oldu. Oysa Berlusconi'nin azizliğine uğramasaydık bayram sonrası İMKB'de küresel piyasaların izinden yukarı gidecekti.
Görüyorsunuz değerli okurlar, her şey pamuk ipliğine bağlı. Çok zayıf ve bağışıklık sistemi çökmüş bir vücut gibi. Ufacık bir şeyden nem kapıyor, sonra yatak döşek yatıyor. Aslında sorun sadece kendimizi kandırmamızdan ibaret. Ya da şöyle diyelim, düşüşlerde piyasalarda neden işler iyi gitmiyor sorusunu soracağımıza, yükselişlerde neden işler iyi gidiyor sorusunu sormalıyız. Çünkü, böylesine kronik sorunlar varken ve daha da önemlisi kısa vadede kesinlikle çözümü yok iken neden hisse senetleri yükselir ki, riskler tavan yapmışken faiz oranları neden düşer ki? Dolayısıyla, ufacık bir bahaneye sarılıp yükselmeye çalışan piyasalar kendilerini kandırmanın ötesine gidemiyorlar.
SIRA FRANSA MI?
Yunanistan'ın ardından İtalya'nın da potaya girmesi 'domino etkisini' oldukça güçlendiriyor. Özellikle İtalya hazinesi tarafından ihraç edilen tahviller yaygın olarak çeşitli ülke bankalarının aktiflerinde bulunuyor. Şu sıralarda İtalya tahvilleri yüzde 7.5 faiz oranından işlem görüyor. Bu gerçekten vahim bir durum. Yunanistan'ın 10 yıllık tahvillerinin faiz oranları da yüzde 25 sınırına dayandı. İki ülkede kamu borçları o kadar yüksek ki çevrilemiyor. Büyük kar topu gibi...
Kritik soru, "Sırada Fransa mı var?" Fransa'nın bu yılki bütçe performansı İtalya'dan daha kötü gidiyor. Bütçe açıklarının milli gelire oranı İtalya'da yüzde 3.7 iken Fransa'da yüzde 5.8 seviyesinde. Borç yükü ise yüzde 90'larda. İşin ne kadar ciddi olduğunun farkında olan Fransa şimdiden kemerleri sıkmaya başladı. Vergi gelirlerini artırıcı, bütçe giderlerini kısıcı önlemleri aldılar bile. Eğer, planladıkları şekilde programı uygulayabilirlerse 2016 yılına kadar 100 milyar euro artı sağlayacaklar. Avrupa'nın ikinci büyük ülkesi Fransa'nın kesinlikle devreye girmemesi gerekiyor. İşte o zaman iş çığırından çıkar.
İMF Başkanı Lagarde bu hafta iç karartan açıklamalar yaptı. Avrupa coğrafyasında yaşanan iktisadi gelişmelere yönelik, "Avrupa'nın, tabi ABD'nin de, içinde bulunduğu durum küresel ekonominin 10 yıl kaybetmesine neden olabilir." Fazla söze gerek yok...
ULU ÖNDER ATATÜRK
Dün Atamızın aramızdan ayrılışının 73'üncü yılı idi. Değerini ve yokluğunu her zaman hissettiğimiz Ulu Önder Mustafa Kemal'in ekonomiye bakışını anımsatmak istedim sizlere. Bakın 1923'te Güzel İzmir'den nasıl seslenmiş Mustafa Kemal: "Bir ulusun hayatıyla doğrudan doğruya ilgili olan ekonomisi, çöküşünün de yükselişinin de nedenidir. Zamanımız bir iktisat çağıdır. Kılıç kullanan kol yorulur ama saban kullanan kol yorulmaz, her gün daha çok güçlenir ve toprağına daha iyi sahip olur. Osmanlı İmparatorluğu her şeyden önce sabanın karşısında yenildi. Kılıçla zafer kazananlar er geç yerlerini sabanla zafer kazananlara bırakmak zorunda kalırlar. Ulusal egemenlik, iktisadi egemenlikle birleştirilmelidir, yoksa kazanılan askeri ve siyasi başarılardan olumlu sonuçlar elde edilemez."
Ulu Önder Atatürk'ün iktisat anlayışının odağında denge yer alıyordu. Ekonomik dengenin kaynaklarının enflasyon yaratmayan para politikası, gerçek kamu kaynaklarına dayanan denk bütçe politikası, devalüasyonsuz dış ticaret politikası ve planlı kalkınma politikası unsurları olduğunu vurguluyordu.
Atamızın önünde saygıyla eğiliyorum. Ruhu şad olsun...