Örgü örmek, ücretsiz terapi

Karşıyaka Rotary Kulübü'nün eski başkanlarından olan Fortüne hanım, "Mesleğim mimarlığı bırakınca çocuklukta öğrendiğim şiş ve tığla örgüyü hobiye dönüştürdüm. Arkadaşlarımla birlikte örgü örüp stres atıyoruz, herkesi de bunu yapmaya davet ediyorum" diyor
Bir şeyler yaratmayı ve yarattığı şeyleri yakın çevresine hediye etmeyi seven, örgü tutkunu bir hanım Fortüne Hayim...
'Örgü örmek benim için aynı zamanda terapi oluyor' diyen Hayim, örgüyle sadece kılık kıyafet değil, süsler ve aksesuvarlar da ortaya çıkarıyor ve en kısa zamanda hayata geçirmeyi planladığı bir projeyi de sürdürüyor. Unutulmaya yüz tutmuş örgü tasarımları arşivleme çalışması ile yeniden gün yüzüne çıkarıp gelecek kuşaklara bir arşiv armağan etmeyi amaçladığını söyleyen konuğumuz, Yeni Asır okurlarından da yardım bekliyor...
* Örgüye merakınız ne zaman başladı, nasıl gelişti?
- 12 yaşında başladı. O günlerdeki amacım kendime zevkli giysiler yapmaktı... Kazak, yelek, atkı... Ama tam anlamıyla ilgilenmem ve hobiye dönüştürmem son iki yılda oldu... Aslında mimarım. Bir dönem aktif mimarlık da yaptım. Emeklilikle birlikte çocukluktan beri çok sevdiğim örgü işine yöneldim. Şiş ve tığla yapılan her türlü örgü benim ilgi alanıma giriyor. Sadece kazak, ceket ve benzeri giyim eşyası değil, aksesuvardan dekoratif ürüne pek çok tasarım yaratabiliyorum... Çiçekten buzdolabı magnetine, yılbaşı süsünden oyuncağa, kısaca aklınıza gelebilecek her şeyi örgüyle yeniden ortaya çıkarabiliyorum. Bunları yapmaktan tarifi olmayan bir haz duyuyorum.
MALZEME AZALDI
* Peki işin eğitimini aldınız mı?
- Hayır... Ama mimarlık eğitiminin kazandırdıklarını merakımın üzerine ekleyince ortaya hoş tasarımlar çıkarabildim. Örgünün, mesleki tasarımlarımı oluşturmama büyük yararı olduğunu da söyleyebilirim.
Bir örgüye başlarken işe mimar gibi bakıyorum. Öncelikle proje oluşturuyorum, ölçüyorum biçiyorum ve sonra başlıyorum örmeye... Ama şu bir gerçek ki eskiden materyal bulmak daha kolaydı. Son senelerde oldukça zorlaştı.
* Neden?
- Çünkü hazır giyim çok ucuzladı. İnsanlar "yüne para vereceğim bir de o kadar emek harcayacağım" diye düşünüp örgü örmüyor hazır eşyayı satın alıyor. Bu da yün gibi örgü malzemesinde özellikle çeşitlilik konusunda daralma yaşanmasına yol açtı. Bazı şeyleri bulmak imkansız hale geldi. Genelde Kemeraltı'ndan alışveriş yapıyorum. İstanbul'a gittiğimde de Eminönü'nde bildiğim birkaç yüncüye uğruyorum.
BİRE BİR YAPMIYOR
* Size neler ilham veriyor?
- Herhangi bir şeyden esinlenebiliyorum. Bir ağaçtan, bir çiçekten ya da vitrinde gördüğüm kazaktan veya yolda yürüyen bir bayanın çantasından... Ama gördüğüm bu motifleri ya da modelleri asla birebir örgüme yansıtmıyorum. Sadece esinleniyorum. Zaten örgüm bitince de ortaya hep bambaşka bir tasarım çıkıyor ve o benim hayal gücümün yansıması oluyor.
* Örgü örmek aynı zamanda bir terapi olsa gerek...
- Hem de nasıl... Bu yönüyle uğraşımı çevreme yaymaya da çalışıyorum. Çünkü tüm stresinizi alıyor. Ücretsiz bir terapi oluyor adeta. Ben de yararlandığım bu ücretsiz terapiyi, dostlarıma ve ilgi duyanlara yansıtmaya çalışıyorum.
* Meraklılara kurs vermek filan gibi mi?
- Hayır, kurs vermiyorum. Ama arkadaşlarla bir araya gelerek bir şeyler yapmaya çalışıyoruz. Hem sohbet ediyoruz hem örgü örüyoruz... Yaptıklarımızı da sevdiklerimize armağan ediyoruz. Bu da ayrı bir keyif...
* Örgüye günde kaç saatinizi ayırıyorsunuz ortalama?
- Her akşam 2-3 saat... Yaptığımı bir an önce bitirmek ve bir yenisine geçmek en büyük zevkim. İnsan sabırsızlanıyor...

MANEVİ HUZUR
* Satış yapmayı düşünmediniz mi hiç?
- Yazın bir web sitesinden teklif almıştım. Orada ürünlerim sergileniyor. Açıkçası ben satma taraftarı değilim. Eşe dosta hediye etme taraftarıyım. Ama yaptıklarımın internet ortamında tanıtılması ayrı bir keyif oldu. Siteyi girip görenlerin yapıtlarımdan esinlenmeleri hoş bir duyguu. Orada bir fiyatlandırma da yaptılar ama Türkiye'de el emeğinin karşılığı olmadığına inanıyorum. Yazılan fiyatlar kesinlikle yapıtlarımın değerini ifade etmiyordu bence. Zaten ben de bu işi maddi çıkar sağlamak üzere yapmadığım için değerlendirmeyi pek önemsemedim.
* Markalaşmak adına bir çalışmanız oldu mu peki?
- Onu düşündüm geçen sene... Bir fiyat araştırması yaptım ve yaptığım bir ürünü fiyatlandırarak bir arkadaşımın butiğine koydum. Ve onu satmamasını, gelen müşterinin ilgisini çekerse "Siz kaç para verirsiniz?" gibi bir sonu sormasını istedim. Genelde benim tahmin ettiğim rakamları veren olmadı. Dediğim gibi ticari kaygım yok. Hiç denememiş örmeyen birkaç kişiye örgü öğrettik. Bunu sağlamak her şeyden değerli benim için.
* Bundan sonraki hedefiniz ne?
- İlk hedefim insanlara örgüyü sevdirmek ve bununla ruhlarını dinlendirmelerine katkıda bulunmak. Boş durmak yerine hem devamlı bir terapi alacaksınız ayrıca ürettiklerinizle çevrenize mutluluk dağıtacaksınız. Bunlar az şey değil.
İkinci amacım da kayda girmemiş eski değerleri gün ışığına çıkarmak. Araştırmalarım sonucu öğrendiğim kadarıyla bir arşiv yok. Oysa örgü çok uzun bir geçmişe sahip0. M.Ö 5'inci, 6.'ıncı yüzyıla kadar uzanıyor. İlk çoraplar Mısır'daki mezarlarda bulunmuş mesela.
---- KUTU
Arşiv için destek bekliyor
* Arşiv oluşturma projenizde hangi noktadasınız?
- Kendi olanaklarımla ulaşabildiğim kadar insana ulaşıp büyüklerinden kalma şiş ve tığ işlerinin birer fotoğrafını yollamalarını istedim. Tabii hangi yıl, hangi malzeme ile kim tarafından yapıldığı bilgilerini de istedim. Ancak dönüşler beklentilerimi karşılamadı. Çünkü insanların çoğu örgüleri elden çıkarmış ya da yıprandığı için atmış.
Gerek giysilerde gerekse örtülerde geçmişi ve bugünü geleceğe yansıtmalıyız. Kimseden ürün istemiyorum. Bir uzak bir yakın fotoğraf çekip istediğim bilgileri ekleyerek mail atsınlar yeter... Adresim şöyle: fhayim@gmail...