İzmir 83. Homini Gırtlak Fuarı!

Cumartesi günü 17.00'den sonra İzmir Fuarı'na gittim. Aman bir de ne göreyim!
Fuar'da, açık hava "kabul günü" düzenleniyor!
Herkesin elinde bir yiyecek içecek... Biri döner yiyiyor, diğeri bir parça sucuk-ekmeği afiyetle yutuyor, öbüründe yoğurt kasesi, diğerinde şerbet...
Bir an, elim boş gittiğim için çok utandım!
Keşke bir kalburabastı falan yapsaydım, öyle elimi kolumu sallaya sallaya girmeseydim diye düşündüm.Kimse beni ayıplamayıp, "Gördün mü kız Fitnat! Nil eli boş gelmiş" demeyince rahatlayıp yürümeyi sürdürdüm. Gazeteci falan olmak bir yere kadar. Kadınız sonuçta. Elaleme rezil olma korkusu bu! Gözü çıkasıca elalem! Bir gün yaptığım iyi bir şeyi takdir etmedi. Hep bir açık arar. Neyse. Biz dönelim fuara...

TARKAN'LA HOP DERKEN

Baktım herkes ya bir ikram kuyruğunda bekliyor ya çimlere oturup piknik moduna geçiyor ya da stant stant gezerek "açık büfe"nin tadını çıkarıyor! Sevmem öyle ne kuyrukta ne oturup beklemeyi, yürüyenlerin arasına karıştım.
Fuarın içine ilerledikçe kabul günlerinin değişmez ritüeli, stantların arasından yükselmeye başladı. Şarkılar!Eller havaya deyip, Tarkan ile yaptım açılışı.
"Hop de kendine hop de bir annnn. Kop gel hadi kop gel inadındannnn."
Ben tam Tarkan'ın son hitine eşlik ederken, araya şöyle sesler karıştı:
- "Patron çıldırdı! 5 dondurma 5 liraaa!"
- Pammmuk gibi şeker!
- Kebaba gelll!
Çok yürüdüm Kemeraltı'na mı yaklaştım diye aklım karışırken, kocaman bir yazıyı fark ettim:
"83. İzmir Enternasyonal Fuarı"
Ve başladım kendi kendime sormaya:
"Ee ben panayır tadındaki 'kabul günü'nde gezmiyor muydum? Bu fuar mı İzmir ekonomisine katkı sağlıyor? İzmir'i böyle mi tanıtıyoruz o konuk kentlere hatta ülkelere? Onur konuğu ülkeler, ticari ilişkiler, ihracatlar falan..." derken Serdar mikrofonu Tarkan'ın elinden alıp hislerime tercüman oldu:
"Kafamda deli sorularrrr..."

LOJİSTİK VE ÇİĞDEM

Şarkılar ve yemek kokuları arasından geçerek hollere ilerledim.
İzmir'i, ekonomi ve turizm hedeflerine götürmesi beklenen esas fuar alanı neredeyse boştu.
Bazı kurum ve kuruluşların ilgi toplayacak stantları vardı. Ama onların önünden de dışarıdaki kalabalıkla kıyas kabul etmeyecek kadar az kişi geçiyordu.
Diğer kent ve ülkelerden gelen konukların bulunduğu holde durum farklı mıdır diye o bölüme yöneldim. Oradaki ıssızlığı bozan tek şey ise Hindistan'ın standında ikram edilen kahvenin tadına bakmak için toplananlardı!
Holleri tavaf ettim ama manzara değişmedi.
Şunu anladım. Kendimizi kandırıyoruz. Ne ekonomisi ne tanıtımı ne turizmi!
Bu fuarla biz en fazla İzmirliler olarak kendimiz çalar kendimiz oynarız.
Arada dışarıdan gelen konuklar da biz oynarken eğlenceye katılıp alkış tutar!
İzmirli, gazinolarında eğlendiği, lunaparkta gezdiği, şırasını içtiği nostaljik fuarın izlerini arıyor. Biz de kalkmış ekonomiden ihracattan falan söz ediyoruz. Geçelim...
Hani her fuar bitişinde ziyaretçi sayısı açıklanıyor ya... O açıklanan rakamın önemli bölümü bu panayıra katılanlar.
Bir de holleri gezenlerin rakamları açıklansın.
Bakalım İzmirliler "lojistik" temalı hollerde mi gezmiş, yoksa panayırda çiğdem mi çitlemiş.
NOT: Acaba Aziz Kocaoğlu, İZFAŞ Genel Müdürü Mehmet Şakir Örs'ün istifasını, tercüman krizi değil de bu başarısızlıklar nedeniyle istemiş olabilir mi? Belki öyledir!