Malumunuz hafta sonu üniversite sınavı var. Bu sene ÖSYS'ye 2 milyon 255 bin 386 aday başvurmuştur.
Sınavsız Geçiş hakkı için 2016 YGS'ye başvuran aday sayısı ise 77 bin 814'tür. Sayı ne kadar büyük değil mi? Her bir bireyin hayalleri bu sınava bağlı. Mesela bir sinema filmi çekilse...
Filmin ilk giriş sahnesini gözünüzde canlandırın...
17 yaşında bir genç başını kitaplara gömmüş, önünde kahvesi harıl harıl ders çalışıyor, duvarlarda ideolü olark gördüğü şarkıcılar, gruplar. Masanın biraz ilerisinde bir dolap içi karman çorman, yatak dağınık. 17 yaşındaki gencin aklı desen bir karış havada ama o geleceği için bir şey yapma derdinde, ne olacağını, ne olmak istediğini tam olarak kendi de bilmiyor. Akşam masada babası "İyi çalış bak sana benden hanlar hamamlar kalmayacak, aklını başına topla" nasihatlarını verirken annesi oğlunun başını okşuyor "Aslan oğlum yapar benim" diyor. Oğlanın ise aklı karışık birbirine girmiş her şey. Kısık sesle "Tamam baba" diyor. Sonra odasına gidiyor duvarlardaki posterlerine dalıyor ve başlıyor ağlamaya. Korkmaya başlıyor "Ya bu sınavda yüksek puan alamazsa? Ya babasını anasını utandırırsa? Arkadaşlarına ne diyecek?" İçinde fırtınalar kopuyor ve posterlerine baka baka uyuyakalıyor.
Herkes tarafından sevilen bir gençti o. bir gün sınav sonuçları açıklanır ve o genç kendisini 7. Kattaki evinin balkonundan aşağı bırakır..
Film gibi anlattığım hikaye aslında Türkiye'de 8 yıl önce gerçekleşmiş ben de arşive bakarken gözüm takıldı ve inceledim.
Değer mi peki? Çocuklarımıza bizler nasıl mesajlar veriyoruz ki bu sınavın yaşamlarından bile daha değerli olduğuna inanıyorlar?
Kendi korkularımızı neden bu kadar çok çocuklarımıza pompalıyoruz? Meslek lisesini bitirsin ne olacak? Açık öğretim okusun, olmadı başka bir şey yapsın. Nedir bu üniversite sınavında yüksek puan alma çılgınlığı?
Yapmayın! Yazık bu gençlere! Biraz oturun düşünün! Kendi korkularınızı çocuklarınıza pompalamayın! Bırakın onlar kendi korkularını kendileri yaratsınlar!
Bırakın onlar kendileri için iyi ve kötü olanı kendileri belirlesinler! Kendi yetiştirdiğiniz çocuklarınıza güvenmeyi becerin artık!