Her insanın içinde mücadele etmek isteyen başarı duygusunu tatmak isteyen bir taraf vardır ancak diyalektik bakış açısına göre her duygu zıttıyla birlikte varolduğuna göre mücadele etmek isteyen tarafımızın karşısında da mücadele etmekten korkan, çabucak pes eden tarafımız da olacaktır. Bazen işe gitmek istemez, yatağınızda kalıp tembellik yapmak istersiniz ya da "yeter artık hiçbir şeyi doğru yapamıyorum, pes ediyorum" dersiniz ya işte size bunları söyleten mücadele etmek istemeyen, pes etmek isteyen tarafınızdır. Tıpkı biz yetişkinlerde olduğu gibi çocuklarda da aynı bu şekilde iki taraf vardır. Ancak çocuklar bizden farklı olarak başarılı olmaya açtırlar. Annebabaların bu noktada yapması gereken çocuklarının mücadeleci tarafını ortaya koyan söylemlerde bulunmak ve çocuklarını spora yönlendirmektir. Spor, çocuğun içindeki mücadele etmek isteyen, başarılı olmak isteyen tarafın ortaya çıkmasına destek olur.
Çocukların bir kısmı spor yapma konusunda hevesliyken bir kısmı ise spor yapma konusunda oldukça hevessizdir. Bu noktada hevesi olmayan çocuklar için anne baba birlikte hareket etmelidir gerekirse spora birlikte başlamalıdırlar.
Çocuk sporda kendini güvende hissetmeye başladığında yani anne-babası yanında olmadan da başına bir şey gelmeyeceğine emin olduktan sonra artık kendi başına da spor hocasıyla ve takım arkadaşlarıyla zaman geçirebilir.
KARARLI DAVRANIN
Yine de şunu da unutmamak gerekir ki çocuklar ve ergenler maymun iştahlıdırlar yani bir aktiviteye başladıktan bir zaman sonra sıkılıp bırakmak isteyebilirler ve hatta anne babalarını bu konuda zorlarlar, onlara baskı yapmaya çalışırlar. Ve tabii ki anne-babalar çocukların istediği gibi davranırlar.
Oysa bu son derece yanlıştır çünkü tam da çocuğunuzun içindeki pes etmek isteyen taraf yani "Ben bu spora devam etmeyeceğim, sıkılıyorum, beceremiyorum" diyen taraf devredeyken anne-babalar çocuklarının içindeki mücadele etmek isteyen tarafı ortaya çıkaracak söylemlerde ve davranışlarda bulunmalıdırlar. Ve çocuğun başladığı spora devam etmesi gerektiğini bunun okula gitmek gibi zorunlu olduğunu net bir şekilde çocuğa söyledikten sonra artık anne-baba davranışlarıyla da çocuğun içindeki mücadeleci tarafın tekrar alevlenmesine destek olmalıdırlar. Belki çocukla birlikte spora başlayabilirler, belki çocuk spor yaparken bir süre yanında bekleyip çocuğu cesaretlendirebilirler ama ne yaparlarsa yapsınlar hiçbir koşulda çocuğun cesaretini kırıcı söylemlerde bulunmamalıdırlar tam tersine çocuğun cesaretini arttırıcı söylemlerde ve davranışlarda bulunmalıdırlar. Bu nokta meli / malı arkadaşlar yani zorunluluktur.
KAYGILI ÇOCUKLAR
Bir de her spor her çocuğa uygun değildir unutmayın. Kaygılı kişilik özelliğinde olan çocuklara başlangıç sporu olarak yüzmeyi kesinlikle önermiyorum. Başlangıç spor olarak 5 yaş itibariyle jimnastik, 8 yaş civarı ise tekvando, karate gibi sporları öneriyorum.
Ergenlere de yine savunma sporlarını, basketbolu, voleybolu öneriyorum. Peki neden? Kaygılı çocuklarda çabuk pes etmeye meyilli taraf öndedir.
Bahsettiğim başlangıç sporlarında başarı daha hızlı gelmektedir.
Ve çocuk başarılı oldukça mücadeleci tarafı daha ağır basmaktadır.
Bu nedenle bu tarz çocuklara başarının daha hızlı gelebileceği spor dallarını önermekteyim. Bir de şu önemli yetersizlik duyguları olan ve kendine olan güveni düşük olan çocuklara takım sporunu değil öncelikle bireysel spor öneririm. Yani tekvando yapacaksa önce hocasıyla etrafta kimse olmadan teke tek çalışsınlar sonra tekniği geliştikçe yaş grubuna uygun bir gruba girsin ama bunun tersi yapıldığında yani çocuk bir anda gruba girdiğinde maalesef diğer çocuklarla kendini kıyaslayabiliyor ve yetersizlik duyguları artabiliyor işte o zaman da çocuğa istemeden zarar vermiş olursunuz.
Amacımız çocuğa zarar vermek değil tam tersine onun kendisine yeterli bir birey olmasını sağlamak.
Ben kızımla ilgili ne yaptım?
8 yaşında teke tek savunma sporu dersine başlattım. Kendine güveni arttıkça gruba girmeyi kendi istedi. Ve 9 yaşında ilk kickboks maçına çıktı.
SABIR VE NEZAKET
Müzik konusunda da paylaşmak istediklerim var. Kaygılı ve zor çocukları eğer doğuştan ve gerçek anlamda bir yetenekleri yok ise lütfen başlangıç aşamasında piyanoya yönlendirmeyin.
Önce gitar ile başlasınlar. Yine başta teke tek ders öneriyorum ama evde değil. Evde disiplini sağlamanız zor gitarda. Bu nedenle bir müzik okulunda teke tek ders ile başlanabilir. Ben ne yaptım? Ben kızıma 1 yıl gitar dersi aldırdıktan sonra müzik okulunda öğretmenlerinin kararıyla kemana devam etti. Yaklaşık 2.5 yıldır haftada 3 gün keman dersi alıyor. İçindeki mücadeleci yönün artmasında spor kadar müziğin de faydası olduğuna inanıyorum.