Yeşili korumak, her insanın görevi olmalı; yakıp yıkmak değil, korumak...
Ancak bu algı bizde farklı işliyor. Biz korumak yerine yok etmeye endeksliyiz. Çıkarımıza posta koyar, görüntümüzü engeller, eğlencemizi baltalarsa güzelim ağaçlara, çiçeklere göz koyuyor, en kısa zamanda (!) ortadan kaldırıyoruz.
Yani bizde şiddet sadece kadına, çocuğa değil, doğaya da...
O yüzden rastgele fırlatılan bir sigara izmariti koca bir ormanı kül ediyor; işte bu nedenle, yaşadığımız şehirlerin en güzel süsü olan parklar, bahçeler çorak bir araziye dönüyor. Hem de göz göre göre...
O halde bir şey yapmalı...
****
Karşıyaka'da yaşıyordum. İzmir'in bu nadide çiçeğinde doğup büyüdüm. Her karışını iyi bilirim. Semtlerini, caddelerini, sokaklarını, okullarını, parklarını...
Her şey bir yana, parklar açısından şanslı bir ilçe Karşıyaka... Kente hizmet veren belediye başkanları, en çok park açmış en ücra köşede bile...
İşte bu yüzden Parklar ve Bahçeler birimine çok önem verilmiş... Ekip iyi, çalışmalar da... Kentin genç başkanı Akpınar'ın bu konunun dikkatle üzerinde durduğu, ekip çalışmasının özverisinden belli...
***
Dedebaşı'nda oturuyorum bir süredir... Evimin çevresinde iki park var. Bahçıvanlar sürekli bir çalışma içinde, parklar iki günde bir sulanıyor, temizleniyor. Aydınlatma sorunu da çözüldü, oyun alanları denetleniyor, kırılan oyuncaklar yenileniyor, spor aletleri onarılıyor.
İzinli olduğum süre içinde hep bu faaliyeti gözlemledim. Sadece çevremi değil, diğer park alanlarını da...
Gördüğüm, belediye, kent insanına nefes alma imkanı sağlayan parkları koruma konusunda titiz, duyarlı...
Ancak işin başka bir boyutu daha var...
***
İnsanımız ne yazık ki, belediye görevlilerin yaptığı bu özenli çalışmayı yok etmek, kirletmek, ağaçları kırıp yakmak için de yoğun bir faaliyet içinde... Gündüz temizlenen park, akşamları harabeye dönüyor.
Bunun nedenleri çeşitli, iki-üç tane örnek vereyim:
Sıcak akşamlarda, parklarla nefes almaya gelen insanımız, ellerinde çiğdem-çekirdekle çekirge sürüsü gibi, temiz alanı bir anda çöp yığınıza çeviriyor. Kimse elinde çöp torbası getirmeyince olan bu...
İş bununla da kalmıyor. Köpek gezdirenler, hayvanlarının yaptığı pisliği, ulu orta bırakıp çekip gidiyorlar. Oysa ellerinde torba getirip pisliği temizleyenler de var ama bir elin parmakları kadar az...
Çağdaş insanla, sürü arasındaki fark bu işte...
İşin en kötüsü de, Hıdırellez gecesi yaşananlar... Parkın içinde ateş yakıyorlar ateş... Ateşten atlamaya gelen insan sürüsü, ağaçlara, süs bitkilerine zarar veriyor. Hem de ateşi körükleyip yeşil alana zarar verdiği gibi, parkın çevresindeki evleri de tehdit ediyor.
Polisi arasan nafile, kimse gelmiyor ki...
***
Yeşil korumak lafla olmaz... Çağdaş insan olmanın en önemli göstergesi, doğaya sahip çıkmak, ruhumuza, geleceğimize, çocuklarımıza hizmet veren o güzellikler için emek vermektir.
Yok edene karşı siper olmak, mücadele vermek, sahip çıkmaktır kısacası...
Ağaçları köklercesine sarsan çocuğunu uyarmayan baba, toplumsal bir değere de saygısızlık ettiğini bilmeli...
Bunun için gerekiyorsa, park ve bahçe görevlilerine yetki verilmeli... Parklara kötü gözle bakanı, kirleteni, maddi manevi cezalandırmalı...
Yoksa, görevliler ne kadar uyarırsa uyarsın, bir kulaktan girip öbüründen çıkıyor.
Avrupa'da, çağdaş dünyada böyle... Yurtdışına gittiğinde, gezdiği parklara hayran kalıp övenler, ülkesine gelince yok etmeye kalkıyor, şiddet uyguluyorsa bu işte bir terslik var demektir.
O tersliği çözecek olan da önce eğitim, o da yetmiyorsa ceza uygulamaktır.
Bu ülke dingonun ahırı değil.
GÜNÜN SÖZÜ
GÜNÜN SÖZÜ
Her rüzgarla otlar gibi sallanırsan, dağlar kadar olsan da bir ota değmezsin.
Mevlana