1970'li yıllar, sanırım 1975 yılı... Arkadaşlarla sokak arasında top oynuyoruz, bir haber geldi, her şeyi unuttuk, kaleye top girmiş kime ne!...
Hepimizi aldı bir telaş, bir koşuşturmaca...
Haberin aslı şu, "Arkadaşlar, Tarık Akan, sahilde Yat Club'un önünde film çeviriyor, yanında da Necla Nazır var, eski model bir arabaya binmişler, gözlerimle gördüm. Siz de görmek isterseniz çabuk olun!" Evimizin bulunduğu Kız Meslek Lisesi'nin önünden Çamlık'ı boydan boya geçmek beş dakikamızı aldı, kan ter içinde kaldık oyuncuları görmek için... Bir de ne görelim, sarı bir aracın içinde Tarık Akan'la Necla Nazır öpüşüyor.
Filmin adı "Ateş Böceği"... Adamın biri "kes" der demez ayrıldılar, biz de o muhteşem sahneyi görmekten mahrum kaldık (!)... Necla Nazır makyajını tazelemeye gitti, Tarık Akan da Yat Club'ın önündeki kaldırıma oturdu, gülümsüyordu bizlere...
Meraklı gözlerle ona bakarken, o yanındaki bir görevliyle konuştu ve bize seslendi:
"Hadi gelin arkadaşlar, sohbet edelim.." Arkadaşlarla birbirimize bakarken, ben atıldım, "Geliyoruz Tarık ağabey..."
Elimde o zaman çok okuduğum Tommiks'lerden bir var, arka cebime koymuştum top oynarken... Kıvrılmış, buruş buruş olmuş.
Elime baktı, "Çok okuyor musun bunlardan.." Ne diyeyim şimdi, yüzüm kızarmış heyecandan:
"Evet" deyiverdim...
"Okula gidiyor musun" "Evet" "Kaçıncı sınıftasın" "Ortaokul 3. sınıf..." "Aferim sana, umarım derslerin de iyidir...
Bizi gözünüzde büyütmeyin, çok çalışın, bu memlekete bizlerden daha yararlı insanlar olun... Anlaştık mı?" "Anlaştık." "Gözlerinin içi gülüyordu, arkadaşlarla birlikte bir süre şakalaştık onunla... Bir ara "Karşıyaka çok güzelmiş, kıymetini bilin bu şehrin" dedi ardından görevlinin şu sesini duyduk:
"Haydi arkadaşlar çekime dönelim." Yerinden doğruldu uzun boylu yakışıklı adam... Ben de "Bir imza alabilir miyim" dedim çekine çekine...
"Nereye atacağım, bir fotoğrafım var mı sende" dedi, "Üzgünüm top oynarken apar topar geldim, şu Tommiks'in kapağını imzalar mısın..." Birçok oyuncu bilirim, kendisine imza için bir kağıt uzatsan, kibirli bakar, 'buna olmaz' diyerek aşağılar...
O yapmadı ve şöyle dedi:
"Ben de Tommiks'i çok severim, insana mücadele etmeyi öğretir. Getir bakalım, benim de imzam olsun o kitapta".
O gün orada, çocuk yürekli, genç, samimi, hoşgörülü bir insanla tanıştım ve size yazdığım bu satırları hayatım boyunca unutmadım...
İmzaladığı Tommiks bile evimin bir köşesindedir.
O gün oraya Tarık Akan'ın "Canım Kardeşim" filmini yakın zamanda izleyip de gitmiştim, annem ve kardeşimle hüngür hüngür ağlatmıştı bizi sanatçı...
Sadece o filmleri değil, sanatçı olarak toplumun karşısına çıktığı her rolde, "toplumsal bilinç" mesajları verdi, toplumu aydınlatmak için etkili bir kimlik oldu.
Sıradan bir oyuncu değildi Tarık Akan...
Öldüğü gün Facebook'taki sayfama şunları yazmıştım:
"Tarık Akan başarılı bir jön değil, özgürlük savaşçısıydı, gençliğimizin idolüydü...
"Hababam Sınıfı" ile güldürdü, "Sürü", "Maden", "Yol", "Adak" ve "Karartma Geceleri" ile yolumuzu aydınlattı.
Anadolu gerçeklerini görmemizi sağladı.
Gücü yettiğince eşit toplum, eşik hak ve bağımsızlık mücadelesi verdi. İyi bir Atatürkçü, iyi bir devrimci, iyi bir cumhuriyet aydınıydı...
Rahat uyu güzel insan, bir sanatçı olarak içinden yetiştiğin topluma karşı görevini fazlasıyla yaptın, aydınlattın..."
Tarık Akan'ı ne solcu olarak gördüm ne de sağcı.. Hiçbir kalıba sığmıyordu çünkü.. O benim için bir Atatürk milliyetçisiydi. Her sorumlu Türk insanının yapması gerektiği gibi, doğrunun yanında olmaya çalıştı, bu uğurda işkence gördü. Filmleri, kitapları, yaşadıkları, ilkeleri hep toplumu ışıttı, örnek oldu.
Bir dönem Emel Sayın'la yaşadığı aşk dışında özel yaşamıyla ilgili hiçbir şey duymadık Tarık Akan'ın... Sadece yaptığı iş ve "doğru bildiği yol" gündeme geldi.
Bizde oldukça sulandırılan "sanatçı" sözcüğünün ağırlığını taşıyan bir kimlikti Tarık Akan... Yaşadığı hiçbir anı boş geçirmedi, bir "hayat ve insan emekçisiydi." O'nu çok özleyeceğiz...