NE ALTAY NE KASABA

Bu çocuklara sahip çıkın
Maç boyunca bir sahaya bakıyorum, bir de tribünlere, gıptayla... Saha içinde büyük savaş, tribünde küfür etmeden 90 dakika boyunca gırtlağı yırtılırcasına bağıran taraftarlar... Tüylerim diken diken oluyor... İnanın, geçen yıl küme düşerken bile ne böyle tribün çoşkusu yaşandı, ne de bu kadar saha içinde futbolcular motive edildi. Helal olsun hem tribünlere, hem de sahadaki gencecik çocuklara... Maç bitiminde tribünden gelen ses, her şeyin özeti, "Para yok ama koca yürekler var. Helal olsun çocuklar size." Evet, bir enkazla devralındı koskoca Altay bu sezon başında. Kasa tam takır, kuru bakır.. Gelen paralarda zaten temlik yolcusu... Elde avuçta hiçbir şey yok. Altaylı yöneticiler imece usülü camiadaki herkese 200-300 lira verin isteyen 500-1000 lira versin diyerek kulübün çok acil giderlerini ödeyebilmek için çırpınıyor, zaman zaman da gerilerek... Suçlu aramıyorum, kimseyi de ima etmiyorum. Ama gelin artık, bu çocukların sahadaki varolma mücadelesini bir kez seyredin, sonra kulübe destek olmayacaksanız da olmayın. Dün yine 20 yaş ortalaması olan bu çocuklar, futbol oynamadı sahada, savaştılar, savaştılar, savaştılar...
Önemli olan savaşmak
Turgutluspor çok tecrübeli bir takım. 5 maçta 1 galibiyet ve 4 beraberliği var. Zor kaybedeceklerini sahaya çıktıklarında zaten anlıyorsunuz. Dün de öyle oldu. Taktik, bu saatten sonra kim oynamış önemi yok. Hoca yanlış kadro çıkartmış, stoper sağ bek olmuş, forvet önlibero oynamış, önemli değil. Sadece 90 dakika boyunca mücadele ettiler, takımda hangi futbolcu teknik hangisi usta zaten onun farkına varamıyorsunuz. Söylenecek tek şey var, savaşıp puan almak. O yüzden "100 yıllık kulübü sahipsiz görmek istemiyoruz" diyenler çok. Dün 90 dakikası heyecanlı, tansiyonu yüksek bir 90 dakikayı izledik, hep böyle 90'ları izleyeceğimize eminim. Bir avuç taraftar ve futbolcular yükü daha ne kadar taşır bilmiyorum, lütfen yalnız bırakmayın