7 maçta 1 galibiyet... Silinen puanlar, yıkılan umutlar...
Bir de şu can acıtan vedalar... Süper Lig hasreti...
Dile kolay 21 sene... Değiştirelim rakamların yerini, ortaya çıkan sayı 12. Yani Karşıyaka'nın kuruluş senesi. O zeytin ağacının altında kurulan kulüp şimdilerde 105'ine merdiven dayamış. Kendisinden 5 sene önce kurulan F.Bahçe'nin derdi Süper Lig'de şampiyonluk. 7 sene önce kurulan G.Saray'ın umudu bu şampiyonluğu gol rekoru ile taçlandırmak. 9 sene önce kurulan Beşiktaş'ın derdi hem lig hem de Avrupa. Peki ya Karşıyaka? Bırakın Süper Lig şampiyonluğunu, Süper Lig mücadelesini bile unutmuş. Ve nice Karşıyakalı o günlerin kadrosunu yapıştırdıkları defterlerin arasında kim bilir kaç gül yaprağı kurutmuş.
Yapraklar yeşilden sarıya dönse de formadaki yeşil-kırmızıya duyulan aşkın rengi solmamış. Ancak ne yazık ki geçen 21 yıllık sürede bir türlü istenen son da olmamış.
BİTSİN ŞU KÖTÜ SONLAR
7 maçta 1 galibiyet... Silinen puanlar, yıkılan umutlar... Bir de şu can acıtan vedalar...
Süper Lig hasreti... Dile kolay 21 sene... İnsen Karşıyaka Vapuru'ndan...
Çok değil bir saatliğine Çarşı'yı baştan sona gezenleri çağırsan, stat dolar stat. Üstelik "Kaf Sin Kaf" diyerek yıkarlar ortalığı. Şu sonuçlara rağmen hala kopmayan, takımının yanında olmayışını yüreğinde eksiklik sayan, yaşanan her olumsuzluğa karşın statlara koşan Karşıyakalı çok.
Pendik önünde de susmadılar onlar. İstediler ki bir yerde bitsin şu kötü sonlar.
Kaşkol salladılar, "Kaf Kaf" çektiler.
"Belki bu kez olur" deyip, umutlarına umut ektiler. Hatta soyunma odasına giden takımı, stada geri istediler.
Taraftar sordu, takım cevapladı.
Herkes birbirini biraz daha anladı.
İyi hoş da ya gerisi. Böyle çözülür mü yanlışlıklar serisi?
O MARŞI HATIRLAYIN
7 maçta 1 galibiyet... Silinen puanlar, yıkılan umutlar... Bir de şu can acıtan vedalar...
Süper Lig hasreti... Dile kolay 21 sene... Yerinde sayıp, gerileyerek, bazen ayağa kalkıp, çoğunluk sendeleyerek geçen koca bir vakit.
Hadi Süper Lig unutuldu da kazanmayı unutmak en fenası.
Sadece maçı değil geleceği de kaybetmek adeta yürek zımparası.
Nerde o koca camia? Bırakın artık perdelerin arasından bakmayı. Kaçmayın.
Asıl şimdi Karşıyakalı olmak lazım. Tüm bu yaşananlara karşı olmak lazım. Tarihe başvurup, geçen 105 yılı unutmamak lazım. O marşı hatırlamak lazım mesela. Geçen sene kaybettiğimiz Tahir Baba'nın dilinde düşmeyen o marşı...
Kalmasın kalbinde acı bir sızı/Ufkunda sallansın yeşil kırmızı.