Profesyonelliğe ilk imzamı attığım Tirespor'da, çeyrek finale kadar dayanmıştık... Kur'a çekilişini, yağmurlu bir havada taksici Ajlan abimizin arabasında radyodan dinlerken, radyo spikerinin 'Beşiktaş- Tirespor,' demesiyle, kalbim güp-güp atmaya başlamıştı o an da... İstanbul'da alkışlandık, Tire'de ezilmeden yenildik. Tuhaf gelecektir ama, dün akşam Anadolu'dan yanaydı kalbim, yani toprak Akhisarspor'dan yana...
Kelimelerle zor tarif edilebilir belki ama, maçın başlamasıyla 'topa sahip olma!', 'oyunu, rakip alanda oynama!', 'ilk atak ve ilk şut atma!' hamleleri, G.Saray'dan gelince, 'Doktor rapor vermez!' diyordum ki, Muğdat'ın şutuna ayak koyan Seleznyov, yapıştırdı topu ağlara... GS'ye sempati duyan biri olarak, bir hoşluk kapladı içimi...
Peeh! 'Uyuyan aslanı, uyandırdı!' diye bir deyim vardır futbolda... Akhisar'ın, aldığı bu moralle, risk almadan o akıllı ataklarını çoğaltmasını beklerken korktular, çekildiler geriye geriye! Selçuk'un doldurduğu topu kaleci Fatih, tırışkadan bir hamleyle ıskalayınca Ahmet Çalık, emaneti kolayca teslim etti, Akhisar ağlarına!
Soyunma odası koridorlarında, hakeme bağırmış çağırmış! Bundan dolayı, ikinci yarı başı tribüne gönderilen Okan'a, nasıl kızdım! Asla ve asla böyle bir lüksü olmadığı gibi, bu işleri bırakacak o yardımcıları yapacak!
Hoş, hoca tribünlere çıktıktan sonra Akhisarspor, daha bi atak başladı ikinci yarıya... İkinci ve üçüncü bölgeye ikameti taşıyarak, daha fazla hücumlar geliştirmeye başladılar Galatasaray kalesine, bıkmadan usanmadan... Selçuk haricinde orta alan geberirken, Muğdat, hallaç pamuğu gibi atmaya başladı, sağ kanadı... Bu hızlıklıkta, Serginho ile Muğdat'ın vuruşları, çerçeveyle bulaşamadı... Sinan, son dakikada tabelayı değiştirmesine değiştirdiği üzücü elbette...
Ancak; İkinci yarı izlediğimiz Akhisar, İstanbul'da iflahını keser mi? Zor oyunu bozuyor futbolda... Akigolar bu kadar koşarsa, niye olmasın ki?