İYİLİK MELEKLERİ

92'lik anne 50 yıldır felçli oğluna bakıyor
Muğla'nın Marmaris ilçesinde, belden aşağısı tutmayan 75 yaşındaki büyük oğlu Zafer Kantürk ile yaşayan 92 yaşındaki Feriha Kantürk, 50 yıldır oğlunun yemeğini hazırlıyor, üstünü giydiriyor ve temizliğini yapıyor. Denizli'de ise 53 yaşındaki Nurşen Yılmaz, yıllar önce yollarını ayırdığı eşinin 78 yaşındaki yatalak annesi Cemide Ongun'a bakıyor, onun tüm ihtiyaçlarını karşılıyor.
İstanbul'da eşi Mehmet Emin Kantürk'ü kanserden kaybettikten sonra 31 yaşında dul kalan, 4 çocuk annesi Feriha Kantürk, 1966 yılında trafik kazası nedeniyle yatağa mahkum olan büyük oğlu Zafer Kantürk'ün hem annesi hem bakıcısı oldu. Eşinin ölümünün ardından bağlanan maaş yetmeyince, evlerinin bir katını kiraya veren Feriha Kantürk, en büyük oğlu Zafer Kantürk'ü ABD'deki Pensilvanya Üniversitesi'nde İşletme Bölümü'nde okuttu. Robert Koleji'ni birincilikle bitirdikten sonra Amerika'daki tahsilini 1966 yılında tamamlayan Zafer Kantürk, bindiği araç kaza yaptıktan sonra aylarca komada kaldı. Kazadan sonra belden aşağısı tutmayan Kantürk, ne ABD'de ne de Türkiye'de yapılan tedavilerden sonuç alamadı. Ana oğul, 2000 yılına kadar İstanbul'da, daha sonra Köyceğiz ve Marmaris'te olmak üzere hep birlikte yaşadılar. Felçli oğlunu bir gün bile yalnız bırakmayan fedakar anne, onun yemeğini hazırladı, yedirdi, üstünü giydirdi, temizliğini yaptı.
'Onu kimseye bırakmam'
6 torunu, 7 de torununun çocuğu bulunan Feriha Kantürk, oğlu Zafer için "O benim bir numaram, gönlümdeki yeri ayrı. O benim Zafer'im. Kimseye bırakmam. Gücümün yettiğince, son nefesime kadar ona bakacağım" dedi. Annesine her açıdan minnettar olduğunu söyleyen Zafer Kantürk ise, "Kendi canını benim için ortaya koydu. Beni hayata bağladı. O yüzden annemin eşi benzeri yok" diye konuştu.
Ailenin en büyük ve tek kız çocuğu Aynur Coker ise yılda birkaç kez Marmaris'e gelerek annesine yardımcı olduklarını anlatarak, şunları söyledi: "Ne zaman anneme, kardeşime bakma konusunda yardım etmek istesek 'ben bakarım' diyordu. Ama yine de bizler, onlara daha yakın olmak için Marmaris'te ev aldık. Biz engel tanımayan anne yüreğinin, hayata bağlanmanın, sevginin, umudun adını Feriha koyduk. Zaten annemin bir torununun çocuğuna da Feriha adı verildi." 12 yaşındaki Feriha ise 'nine' diye sarıldığı anneannesinin adını taşımaktan gurur duyduğunu vurguladı.
Eski kocasının yatalak annesini hiç bırakmadı
Denizli'de 53 yaşındaki Nurşen Yılmaz, yıllar önce yollarını ayırdığı ve 8 ay önce hukuken boşandığı eşinin 78 yaşındaki yatalak annesi Cemide Ongun'a gözü gibi bakıyor. Ongun, geçirdiği felç nedeniyle hiçbir yaşamsal faaliyetini kendisi yerine getiremiyor. Aynı zamanda tansiyon, şeker, alzheimer ve kolesterol hastası olan Ongun'un tüm ihtiyaçlarını, eski gelini 53 yaşındaki Nurşen Yılmaz karşılıyor. Tuvaletini yaptırmaktan yemeğini yedirmeye kadar eski kayınvalidesinin ihtiyaçlarını karşılayan Yılmaz, bu davranışıyla herkese örnek oluyor.
Çocukları rica etmiş
Eşinden yıllar önce ayrıldığını ifade eden Nurşen Yılmaz, 8 ay önce resmen boşandıklarını söyledi. Kirada yaşadığı evde kayınvalidesine özel oda açan Yılmaz, 30 yıllık kayınvalidesini çok sevdiğini ve kayınpederinin emaneti olduğu için bu bakımı üstlendiğini kaydetti.
Fedakar gelin Yılmaz, şunları söyledi: "8 ay önce eşimden resmi olarak boşandım. Yıllardır kendisiyle ayrı yaşıyoruz. Kayınvalidemle yaklaşık 30 sene birlikte hayat geçirdik. Rahmetli kayınpederim vefat etmeden önce kayınvalidemi bana emanet etmişti. Onun bu emanetine sahip çıkıyorum. Bu durumdan da çok memnunum. Eski kayınvalidemle anne-kız gibiyiz. Hem torunumun hem de kayınvalidemin bakılmaya ihtiyacı var. Daha önce sosyal güvencem yoktu. Babamın vefat etmesi nedeniyle yeni maaş bağlandı. İlk maaşımı bu ay çekeceğim. Kayınvalidemin 4 çocuğu var. Rica ettiler bakmam için, ben de seve seve bakacağımı söyledim. Yoksa yurda vereceklerdi. Bakılmayacaktı. 30 yıldır beraber oturuyorduk. Ayrıldıktan sonra da kendi kiraladığım evde beraber oturmaya devam ettik. 9 ay önce kayınvalidem felç geçirdi. Tansiyon, şeker, alzheimer ve kolesterolü var. Ona bakmaktan dolayı memnunum. Gücüm yettiği sürece onu kimseye bırakmayacağım."