Orada bir köy var uzakta

Orada bir köy var, uzakta, / O köy bizim köyümüzdür.
Gezmesek de, tozmasak da / O köy bizim köyümüzdür..." Ahmet Kutsi Tecer'in ünlü "Orda Bir Köy Var Uzakta" şiiri bu dizelerle başlıyordu.
Büyük şehirlerde yaşayan ama doğup büyüdüğü köyü özleyenlerin dillerinden düşmeyen bu dizelerin 1927 yılında yazarın bir dönem öğretmen olarak hayatını sürdürdüğü Sivas'ta, merkeze bağlı Çelebiler köyünden ilham alarak yazdığı öne sürülüyor.
Çocuk şarkısı olarak kabul edilse de; büyükler arasında bile zevkle dinlenen, hoş bir tadı var. Neredeyse ilkokul sürecinden geçen her çocuğunun bir kere de olsa söylediği, söylerken de; insanın iç sesine dokunan ve aynı zamanda da otantik namesiyle içimizde tuhaf duygular yaratmıştı. Çocukluk yıllarımın vazgeçilmez ve ağzımızda marş yaptığımız, Münir Ceyhan korusundan dinlediğim günden beri aşık olmuştum bu şarkının gizemine. Çocuk kalbimin bir köşesinde sanki gizli bir yaraya dokunuyordu.
DUYGULAR KARMAŞASI
Hepimizin uzakları var. Ulaşamadığımız ve hep aklımızın takıldığı uzaklar..
Adını koyamayız. Ütopik duyguların karmaşası da diyebiliriz. En istediklerimizin hep uzaklarda kaldığını çocuk yaşlarda hiçbir zaman anlayamadık.
Sevdiklerinin dibinde büyüyenler için, çok daha yabancıdır bu duygu.
Yıllar geçtikçe daha iyi görüyorsunuz, biliyorsunuz. Yaşamın gerçekleri sizi yoğurdukça fark ediyorsunuz ki insanın her isteğinin olmayacağını. Kavuşmaların kolay olamadığını. Şairlerin yıllarca ÖZLEMLERİ dile getiren şiirleri neden yazdığını daha iyi kavrıyorsunuz ki; işin anlamı da bu olsa gerek. Her şeye çabuk sahip olmanın da tadı çabuk bitiyor.
"Keşkeleriniz" içinizde biriktikçe dağ gibi oluyor. Serde duygusallık varsa, içiniz daha bir özlemle dolup taşıyor. Her yaşadığımız "an" geride iz bırakırken, istediğinizin olmasını beklediğiniz her şey uzaklaşıyor. Ulaşamadıklarınız sanal bir nokta aslında. Yaşlandıkça daha iyi anlıyorsunuz ki " Orada hiçbir şey yok. Orada gidemediğimiz bir köy de yok. Sadece bizim kurgularımız ve yarattığımız hayallerimiz var. Ne beklenenler geliyor. Ne biz gidebiliyoruz. Ne de bir yaşam boyu istediklerimiz tam oluyor.
Eksildikçe çoğalıyor, çoğaldıkça eksiliyoruz.
İşin matematiği tuhaf aslında.
İstedikleri "Siz" olamadığınız gibi, olmasını istediğiniz kişilerde "ONLAR" olamıyorlar. Hep bitmeyen özlemlerimiz olacak. Bazıları bizi deliler gibi sevecek.
Biz görmeyeceğiz onların sevgilerini.
Bazılarından biz nefret etsek de, söylemediğimiz duygularımız yüzünden onlar bilmeyecekler. Bazı hayatlar birbirlerine değmeden geçecek. Uzak ve habersiz senkronsuz ilişkiler olacak. Bazıları sizi seviyor diye kapınızı açarken, asıl sizi sevenleri asla görmeyeceksiniz. Gözümüz ve yüreğimiz hep uzaklarda olacak.
Dibimizdeki değerleri küçülterek, boş hayallerin çapını büyüteceğiz, gözümüz uzaklara takılı kalarak.
TEHLİKELİ AŞKLAR
Ülkelerinde tehlikeli aşkları vardır.
Erişemeyecekleri masal ülkelerine göz dikerler. Onların hayalleri maalesef sanal değildir. Sahip olma mekanizmalarında duygu yoktur. Özlem yoktur. Sadece yakıp yıkan masal canavarlarıdır.
Kılıçlarını, silahlarını kuşanıp " Orda bir köy var uzakta, gitmesek de gelmesek de o ülke bizim olacaktır" derler. İyi insanların yaşadıkları mutlulukları savunmasız yakalamak için her türlü hileye başvururlar. Keskin zekanın küpüne zarar verdiği bu akıllı insanların, unuttukları çok şey vardır. Kendi küplerine düşüp boğulabilecekleri. Güzel hikayelerin güzel insanları sonunda hep kazanırlar.
Çocukluğumdan bu yana, dinlediğim masallardan aklıma kalan tek güzel şey "İyilerin kazandığı"..
Zor olsa da masal hep güzel biter.
Günümüz masalları daha da acımasız.
Akıl almaz entrikaların döndüğü ilişkilerin özlenecek hiçbir şeyi yok. Masallarımız kabusa çeviren, uzak ülkelerin özlemleri olmak istemiyoruz. Sevgiyle kalın.