İnsan değilsin

Hayvanı canlı kabul etmiyor, eziyet ediyorsan...
Kendi kusurlarına kör, başkalarınn kusurlarına mikroskopsan...
Kadını, çocuğu, güçsüzü, dezavantajlıyı, senden farklı görünen, düşünen ya da konuşanı adamdan saymıyorsan...
Araç direksiyonuna geçtiğinde canavarlaşıyor, başkalarının yaşam hakkını iplemiyor, aptalca risklerine onları da ortak ediyorsan...
İmanın en düşük derecesinin yoldaki zararlı bir şeyi kaldırmak olduğunu anlamamışsan, ısrarla çevreni kirletiyorsan...
Bahar geldiğinde içindeki kuşlar bir o yana bir bu yana uçmuyorsa...
Denizin üstünde, saçların rüzgarda savrulurken bile fabrika ayarlarına dönemiyorsan...
Aşka artık inanmıyorsan...
Azın aslında çok olduğunu fark etmemişsen...
Şükür nedir bilmiyor, aza kanaat etmiyor, verilen her şeye hakkın olduğunu sanıyorsan...
Koşulsuz sevmeyi hiç tatmamışsan...
Sırf aklına yaslanmış, sezgilerine hiç şans vermemişsen...
Sırf içgüdülerini takip etmiş, mantığına kulak vermemişsen...
İş dışında bir yaşam amacı bulamamışsan...
Bedensel zevklerin esiri, inceliklerin cahiliysen...
BİR KİTAP OKUMAMIŞSAN
Her şeyi akıl düzleminde yaşayıp, bedeninin hakkını vermemiş, hayatın bir deneyim macerası da olduğunu anlamamışsan...
Neye gözünü kapatacağını, neye susmaman gerektiğini ayırt edemiyorsan...
Sırf dünyaya getirdin diye evladının sana borçlu olduğunu düşünüyorsan...
Çocuğunu yaşayamadığın şeyler için bir joker hakkı gibi görüyor, kendi ideal ve korkularını ona miras bırakıyorsan...
Tadını çıkararak bir kitabı okumamış, bir konser izlememiş, bir filmde yanındaki kişiye sokulmamış, birlikte duygu yaşamamışsan...
Tanju Okan'ın 'kadınım' şarkısında azıcık da olsa duygulanmıyorsan...
En azından ayda bir kez çıplak ayakla toprağa basmamış, köklendiğin yeri duyumsamamış, elektiriğini atmamışsan...
İnancın, akılla değil gönülle olduğunu göğsün ısınarak tecrübe etmediysen...
Önemli olanın varış noktası değil yolculuk olduğunu daha menzile ulaşmadan idrak etmediysen...
Güçlü olmaya çalıştığın için kendini bırakıp rahatça dolu dolu ağlayamadıysan, ruhunu göz yaşınla arıtamadıysan...
El alem ne der diye kendini koyverip kahkahayla gülmediysen, özellikle de kendi kusurlarınla dalga geçemediysen...
Dostlarının sadece kötü gününde değil, başarısında da yanında olamadıysan, her seferinde kıskançlıktan yanıp kavrulduysan...
Bütün dünyanın bir tiyatro sahnesi, iyi ve kötü, gece ve gündüz, soğuk ve sıcağın aynı paranın iki yüzü olduğunu, tek ve bir olduğumuzu, birbirimize ne kadar muhtaç olduğumuzu, kendimizi ancak zıddımızla anlamlandırabildiğimizi önünde sonunda fark etmediysen...
Sen insan değilsin kardeşim, ya da insandın bir zamanlar, insanlıktan çıkarmışlar.