Bir insanı öldürmek mi istiyorsunuz, onun hayallerini elinden alın...
Ya da daha öldürücü bir darbe indirin...
Önce umut verip sevindirin, sonra da o umudu geri alın...
***
Haberi okuduğumda kızayım mı, üzüleyim mi bilemedim...
İzmir Konak'ta 3 çocuğuyla hayata tutunmaya çalışan bir kadın...
Kendine bir çıkış yolu ararken Konak Belediyesi'ne başvuruyor...
Evine girecek 3-5 kuruşun derdine düşmüş...
Her önüne gelene para dağıtılmıyor elbette...
Ve belediye yetkilileri, gelir tespiti için Hediye Özer'in evine gidiyor...
İşte bu noktadan sonra esas hikaye başlıyor ve "Keşke gelmeselermiş" diyorsunuz...
Görevliler, gelir tespiti için gittikleri evin yıkılmak üzere olduğunu söyleyip, boşaltılması gerektiğini söylüyorlar. Ailenin, evde oturmasına müsaade edilmiyor...
***
Özer'in anlattığına göre belediye, maddi durumu kötü olan aileye, yeni bir bina yapılacağı sözünü veriyor...
Evde bir bayram havası!
O köhne evden kurtulacaklar...
Çocukların belki de duvarları pembe boyalı odaları olacak...
Yağmurda çatı akmayacak...
Pencereden giren rüzgar artık çocukları korkutmayacak...
Küçücük bir depremde bile ev zangır zangır titremeyecek...
Şahane değil mi...
Yeni bir evle, yeni bir hayat açılacak önlerinde...
***
Ve bir anda her şey değişiyor..
Pembe rüyanın yerini karabasan alıyor...
Özer'in iddiasına göre, belediye yetkilileri, "emsal teşkil eder, diğer vatandaşlar da ev talep eder" diyerek, geri adım atıyor... Hediye Özer, 3 çocukla kalıyor ortada...
Derme çatma da olsa başını soktuğu ev de elinden gidiyor...
Daha kötüsü, hayalleri, umutları, birkaç gün başını yastığa rahat koyup derin derin uyuyabildiği geceler gidiyor...
Önünde şimdi eskisinden daha beter bir hayat duruyor...
Konak Belediyesi'ne "Belki her şey biraz düzelir" umuduyla başvurduğu günden bile beter bir hayat...
Özer, yardım alamadığı gibi, evinden çıkıp kira ödemek zorunda kalıyor...
***
Oldu mu bu şimdi?
Bir belediyenin yetki, görev ve sorumlulukları en başından belli değil midir?
Bu söz verilirken, başkalarının da talep edebileceği gerçeği düşünülmedi mi?
Aklınız bu sözü verirken neredeydi?
***
Fotoğraflara bakıp kalıyorum...
Kendimi o evde yaşarken hayal ediyorum...
O evden kurtulacağımı zannettiğim günlerde yaşayacağım sevinci düşlüyorum...
Ve sonra rengarenk balonlar gibi etrafa saçılan gülümsemelerim tek tek sönüşünü görüyorum...
Ne demiştik?
Birini öldürmek mi istiyorsunuz, hayallerini, umudunu geri alın...
***
Bakın ne diyor 3 çocuk annesi Özer:
"Elimdeki tek şey ailemden kalan o eski evdi. Bu evde 16 yıl oturdum şartları çok kötüydü. Ama başımızı sokabileceğimiz bir evimiz vardı. Çürük raporu verildi ve eve tekrar taşınmamıza izin verilmiyor. Tadilat da yapılmıyor. Şimdi evim orada çürüyor ben bir de kira derdine düştüm. Belediye bizi ortada bıraktı. Madem yapmayacaklardı en baştan beni neden evden çıkardılar."
***
Ben de şöyle diyorum...
Yok mu Hediye Özer'e yardım edecek, ona hayallerini geri verecek bir hayırsever?
Yalnız, aman diyeyim, umut verdikten sonra geri almayın...
O hayal kırıklığını bir kere yaşadılar...
Yeter!