Bugün 14 Şubat Sevgililer Günü, yani sevginin günü...Sevginin ve sevmenin aynı zamanda bir yaşama sanatı olduğunu bilmeliyiz. Hiçbir şey insanı sevgi kadar güzel yaşatamaz.
Bu dünyayı, insanları, her şeyi, kendimizi sevmeliyiz.
Erich Fromm'un dediği gibi; "Atılacak ilk adım, tıpkı yaşamanın bir sanat olması gibi, sevginin de sanat olduğunu kavramaktır." En büyük sevgi ilahi olan büyük yaratana olan sevgidir. O'nun olduğunu, O'nun yaratıcılığını, O'na teslim olmayı öğrenirsek, içimizdeki kutsallığı idrak edebilirsek, kutsal olduğumuzu anlarsak hayatımız anlam kazanır.
Yunus, "Yaratılmışı severim yaratandan ötürü", "Bana seni gerek seni" diyerek ilahi sevgiye ulaşmanın önemini vurgulamıştır.
Mevlana, "Maşuk her şeydeki her şeydir; aşık sadece O'nu gizler; Maşuk her şeydir, aşk ölmüştür" demektedir.
Sevginin ve sevmenin aynı zamanda bir yaşama sanatı olduğunu kabul etmeliyiz.
Hiçbir şey insanı sevgi kadar güzel yaşatamaz.
Kendimizi geliştirmek için istediğimiz kadar olumlu düşünelim, ilahi yasalardan temel ilkelerden yeterince haberimiz yoksa gelişemeyiz.
En değerlisi yaşadığımız anın farkına varmaktır. Şimdiki zamanın farkında olmak, anın tadını çıkarmak, şimdiki zamanda bulunup yoğunlaşabilmek, yaşamla birlikte akabilmek bize yaşam derinliği getirir.
Yaşamın ve çalışmanın temel amacı, kişinin başlangıçta olmadığı kişi olmasıdır.
Kendini bilmek insan ruhunun en büyük eylemidir. Kendimizi iyi hissetmeliyiz iyi hissetmek güzelliktir.
Sevgiyi yaşamalı, hissetmeli, düşünmeli kelebeğin renk cümbüşünde, gülün kokusunda, bulutun hafifliğinde ve insanda...
İnadına her adımda, her nefeste yenilip derinleşen varoluşlarla dolu dolu yaşamalı hayatı aşkla sevgiyle...
Aşık olmakla sevmek arasındaki farkı sormuşlar.
Cevaplamış Şems: senin baktığına herkes bakar; ama senin onda görebildiğini herkes göremez. Herkes aşık olabilir; ama hiç kimse senin gibi sevemez. Tek fark sensin. Seni özel kılan sevdiğin değil, sevgin...
Bu topraklarda aşk ve mutluluk kutsanmaz, ayrılık ve acı kutsanmıştır. Birlikteliklerdeki tutku kutsanmaz da, ayrılıktaki tutku kutsanır hep.
Yaralarıyla mutlu olmaya daha yatkın bir kültüre aitiz biz. Hayat her zaman cömert davranmaz bize, tersine çoğu kez zalimdir, her zaman aynı fırsatları sunmaz, toyluk zamanlarını ödetir. Hoyratça kullandığımız arkadaşlıkların, eskitilmeden yıprattığımız dostlukların, savurganca harcadığımız aşkların hazin hatırasıyla yapayalnız kalırız bir gün.
Son söz; Can Baba'dan;
Dikkatle bak. Gerçekten gör. Yaşa.
Vazgeçme.
Küçük şeyler için şikayet etmekten vazgeç.
Bana benzemeyenler, benden daha çok şeye sahip olanlar ve kimin ne yaptığı beni ilgilendirmezdi..
Bunun yerine, ilişkilerimi güçlendirmeye çalışırdım.
Sahip olduğunuz ruhsal, fiziksel ve duygusal her şey için Allah'a şükredin.
Tek bir hayatınız var ve bir gün sona eriyor. Umarım her gününüz sevgi ile aşkla dolu geçsin.
Her gidişte ayaklarınız "Geri dön" diye yalpalıyorsa ve siz kendinize rağmen dönüyorsanız sabırsız sınırsız doyumsuz bir tutkuyla... o halde yarın sizin gününüz!..
"Çok yaşa"yın ve de "siz de görün"üz.
CAN YÜCEL...