FENERBAHÇE VE ALTINORDU
İkisi de varını yoğunu ortaya koydu. Ve ikisi de lig bitmeden uzak ara şampiyon oldu. Ancak bir yanda Kanarya rekor taraftarla hedefe uçarken, diğer yanda Altınordu 3 bin 221 seyirciyle mutlu sona koştu
Rakamlarla büyür futbol. Büyüdükçe not defteri kabarır. Adına "İstatistik" denir sonra. Her yıl başka bir amaç üretilir bu sayede. Taraftardan, şampiyonluk sayısına, gol adedinden bitime kaç hafta kala zafere ulaşıldığına dek birçok övünülesi mesele yazılır haneye. Hatta bazen şampiyonluğun bile önüne geçer. Hatırlayın 88-89 sezonunu. Fener yine şampiyonluğa koşuyor. Rakip Konya. Hedef şampiyonluktan öte 100. golü bulabilmek. Her gol sonrası tribünler bağırıyor "96...", "97...", "98...", "99..." Hedef 100'ü bulmak. Ama gelmiyor 100. gol. Son maça kalıyor rekor. İslam Çupi o sıralar gazetesinde yazıyor durumu... "Futbolcular 100. gole şartlanmış bir maça çıktılar. Seyirciler 100. golü atacak futbolcuyu bir F.Bahçe kahramanı ilan etme gibi hiç de yararı olmayan bir şölenin şaşkınlığı içinde kaldılar. Stat dev bir dalgındı. F.Bahçe'nin şampiyon olduğunu maç oynanırken değil, maç bittikten sonra anladılar." Bir hafta sonra Turhan Sofuoğlu'ndan geliyor 100. gol. Sonrasında da Aykut (2) ve Hasan Vezir 103'e tamamlıyor. Tarih o şampiyonluğu "12. zafer" diye değil, "103 gollü şampiyonluk" olarak hatırlıyor bu yüzden. Önceki günkü zafer de "Rekor kadın ve çocuk taraftar önünde alınan ilk şampiyonluk" olarak kazınacak hafızaya.
İstanbul'dan İzmir'e uzandığımızda ise tam tersi bir vaziyeti yazacak kuşkusuz tarih. 1923 yılında kurulan Altınordu, 3 bin 221 kişi önünde kutladı zaferini. Kimse hava muhalefetini bahane etmesin. Çünkü bunu bahane ederseniz "Beraber ıslandık yağmurda" benzeri tezahüratlarını söylemeye de hakkınız yok. Son iki haftaya 8 puan farkla girmenin karşılığı bu olmamalıydı elbet. Bir tarafta cezalı olduğu için kadın ve çocuklarla stadı tamamen dolduran (Böyle bir cezayı da anlamak mümkün değil ya) F.Bahçe, diğer tarafta kemikleşmiş bir taraftar grubu dışında İzmir'de seyirci bulamayan Altınordu. Evet ikisi de "Şampiyon" üstelik. Hatta ezelden cezalı İstanbul BŞB.'yi de dahil edebiliriz mevzuya. Geçen sene 3. Lig'den 2. Lig'e geçiş yapan, bu sene de ligde misafir olup bir kademe atlayan, hatta ve hatta iki sezonda Alsancak Stadı'nda hiç maç kaybetmeyen bir takımın göreceği eli kaşkollu insan sayısı bu kadar mı olmalıydı? Rakamdan bahsedeceksek bundan öte rakam mı olur? Altınordu'da malzemecisinden başkanına, futbolcusundan teknik sorumlusuna kadar herkesi gönülden kutluyoruz. Sıra geldi Balıkesirspor'a. Onlar da bu başarıyı elde ederse 40 yıl sonra Süper Lig kapısından içeri girecek. Alın size bir rakam daha. İyi haftalar.
Rakamlarla büyür futbol. Büyüdükçe not defteri kabarır. Adına "İstatistik" denir sonra. Her yıl başka bir amaç üretilir bu sayede. Taraftardan, şampiyonluk sayısına, gol adedinden bitime kaç hafta kala zafere ulaşıldığına dek birçok övünülesi mesele yazılır haneye. Hatta bazen şampiyonluğun bile önüne geçer. Hatırlayın 88-89 sezonunu. Fener yine şampiyonluğa koşuyor. Rakip Konya. Hedef şampiyonluktan öte 100. golü bulabilmek. Her gol sonrası tribünler bağırıyor "96...", "97...", "98...", "99..." Hedef 100'ü bulmak. Ama gelmiyor 100. gol. Son maça kalıyor rekor. İslam Çupi o sıralar gazetesinde yazıyor durumu... "Futbolcular 100. gole şartlanmış bir maça çıktılar. Seyirciler 100. golü atacak futbolcuyu bir F.Bahçe kahramanı ilan etme gibi hiç de yararı olmayan bir şölenin şaşkınlığı içinde kaldılar. Stat dev bir dalgındı. F.Bahçe'nin şampiyon olduğunu maç oynanırken değil, maç bittikten sonra anladılar." Bir hafta sonra Turhan Sofuoğlu'ndan geliyor 100. gol. Sonrasında da Aykut (2) ve Hasan Vezir 103'e tamamlıyor. Tarih o şampiyonluğu "12. zafer" diye değil, "103 gollü şampiyonluk" olarak hatırlıyor bu yüzden. Önceki günkü zafer de "Rekor kadın ve çocuk taraftar önünde alınan ilk şampiyonluk" olarak kazınacak hafızaya.
İstanbul'dan İzmir'e uzandığımızda ise tam tersi bir vaziyeti yazacak kuşkusuz tarih. 1923 yılında kurulan Altınordu, 3 bin 221 kişi önünde kutladı zaferini. Kimse hava muhalefetini bahane etmesin. Çünkü bunu bahane ederseniz "Beraber ıslandık yağmurda" benzeri tezahüratlarını söylemeye de hakkınız yok. Son iki haftaya 8 puan farkla girmenin karşılığı bu olmamalıydı elbet. Bir tarafta cezalı olduğu için kadın ve çocuklarla stadı tamamen dolduran (Böyle bir cezayı da anlamak mümkün değil ya) F.Bahçe, diğer tarafta kemikleşmiş bir taraftar grubu dışında İzmir'de seyirci bulamayan Altınordu. Evet ikisi de "Şampiyon" üstelik. Hatta ezelden cezalı İstanbul BŞB.'yi de dahil edebiliriz mevzuya. Geçen sene 3. Lig'den 2. Lig'e geçiş yapan, bu sene de ligde misafir olup bir kademe atlayan, hatta ve hatta iki sezonda Alsancak Stadı'nda hiç maç kaybetmeyen bir takımın göreceği eli kaşkollu insan sayısı bu kadar mı olmalıydı? Rakamdan bahsedeceksek bundan öte rakam mı olur? Altınordu'da malzemecisinden başkanına, futbolcusundan teknik sorumlusuna kadar herkesi gönülden kutluyoruz. Sıra geldi Balıkesirspor'a. Onlar da bu başarıyı elde ederse 40 yıl sonra Süper Lig kapısından içeri girecek. Alın size bir rakam daha. İyi haftalar.
Yasal Uyarı: Yayınlanan köşe yazısı/haberin tüm hakları Turkuvaz Medya Grubu’na aittir. Kaynak gösterilse veya habere aktif link verilse dahi köşe yazısı/haberin tamamı ya da bir bölümü kesinlikle kullanılamaz.
Ayrıntılar için lütfen tıklayın.
Ayrıntılar için lütfen tıklayın.