Cuma akşamı uzun zamandır elime almadığım kumandayla televizyonun karşısına geçtim. Zap yaparken bir kanaldaki diziye takıldım. Ardından da yeni bir talk şov programına. Kimler, neler yapıyor diye izlemeye başladığım program sabır sınırlarımı zorlayınca radyoya geçtim. Ve, özlediğim bir soprano ses karşıladı beni. Joan Baez... Biz 68 kuşağı delikanlılarının gönlünde taht kurmuş bu aktivist ve protest müziğin kilometre taşlarından yürekli kadın, "Donna Donna"yı söylüyordu. Gözlerimi kapadım, dalmışım...
***
23 Haziran 1989 akşamı Efes harabelerindeyiz. Güneşi batırdık ve amfi tiyatroya geçtik. Binlerce müziksever İzmir'den ve civar illerden otobüslerle, arabalarla gelmişler. Efes'in tarihi tiyatrosunun taştan oturma yerlerine yerleşiyorlar. En ön sıradan yukarıya doğru bakıyorum. Bir renk cümbüşü içinde coşkulu 15 bin Joan Baez hayranı birazdan başlayacak konserin heyecanı içinde...
***
Gençlik yıllarımızda Bob Dylan'nın, Joan Baez'in şarkılarıyla yürümüşüz, sloganlar atmışız... Efsane gibi anlattığımız üç beş isimden biri...
Konser başlıyor. Tüm sadeliği içinde, elinde gitarı çıplak ayaklarıyla mikrofona yürüyor Joan Baez ve ezbere bildiğimiz şarkılarını okumaya başlıyor. Kulağımızda Baez'in eskimeyen sesi, anılarımızın fonunda o yıllardan yüzlerce fotoğraf hepimiz bir rüya alemine sürükleniyoruz. Ve tüm konsantrasyonumuzla Joan Baez'in "Blowin' In The Wind"ine "Donna Donna"sına eşlik ederken bir hayalet süzülüyor sahneye.
***
Hayır bu bir hayalet değil, bir insan. Tam önümüzdeki hoparlörlerden birine uzanıyor. Vazgeçiyor, yerde duran saksıyı alıyor ve Joan Baez'e fırlatmaya hazırlanıyor. Dünyanın en önemli figürlerinden birine 15 bin kişinin önünde bir saldırı. Herkes donmuş kalmış vaziyette.
Ve o çılgın, saksıyı Baez'e atmaktan vazgeçip yere Baez'in önüne fırlatıyor. Hemen ardından elini cebine götürüyor yoksa bir silah mı diye aklımızdan geçiyor, ben refleksle Aysun'a sarılıyorum ve o an korumalar adamı kıskıvrak yakalıyorlar. Belki 15 saniye süren aksiyon bize dehşet içinde 15 dakika gibi geliyor.
Hiç istifini bozmayan Joan Baez "Olur böyle şeyler" diyor. Şarkısına yeniden başlamak üzereyken güvenlikçiler izin vermiyor, sanatçıyı kulise davet ediyorlar. Herkes şaşkın. Binlerce insan alkışlarla ve Joan Baez diye haykırarak beklemeye koyuluyor. On dakika sonra gülümseyerek sahneye dönen Baez "Neler gördük biz, neler yaşadık, kaldığımız yerden devam" diyerek konserini sürdürüyor...
***
Yüreğimizi ağzımıza getiren ve üzerinden oyuncak tabanca çıkan saldırganın bir meczup olduğu açıklanıyor. Aynı meczup hem Anıtkabir'de hem de İzmir'de 29 Ekim törenlerinde protokole silah doğrultmasıyla da gündeme geliyor ve Manisa akıl hastanesine gönderiliyor.
***
Radyodaki şarkı bitince gözlerimi açıyorum. Anlattığım olayın üzerinden tam 25 yıl geçmiş. Joan Baez bir efsane... 17 yaşında Kingston Trio ile başladığı müzik yaşamında ilk albümünü 1960 yılında yayınlamış. Üç oktavlık sesiyle Türkçe dahil sekiz ayrı dilde söylediği şarkılarla bugüne kadar 30 albüm doldurmuş. Özgürlük ve insan hakları üzerine verdiği konserler ve yaptığı bestelerle 2007 yılında Grammy'nin en önemli ödülü sayılan "Hayat boyu başarı" ödülünü alan Baez, Nazım Hikmet dizeleri üzerine Zülfü Livaneli'nin bestelediği "Kız Çocuğu" şarkısını da Türkçe sözlerle seslendirmişti...
***
Sonuçta, tatsız tuzsuz bir talk şovdan kurtulmak için açtığım radyo, radyoda çalan şarkı, şarkının canlandırdığı anılar bu haftaki yazımızın konusu oluverdi... Joan Baez'i son olarak geçtiğimiz yıl John Lennon'ın "Imagine" şarkısını Gezi direnişçileri için seslendirirken ekranda izlemiş ve bir kez daha hayran kalmıştım. Bembeyaz saçları anlamlı tebessümü, elinde gitarı, dimdik duruşu ve hala tazeliğini koruyan sesiyle "Ben de yanınızdayım" derken...