Büyük şehirlerin, dünyanın gözü üzerinde olan kentlerin övünç kaynağıdır tarihi, anıtları, geçmişi, geleceği...
Çünkü, bir insanlık sürecidir o tarih... Kısaca insanın nereden nereye geldiğinin de bir kanıtıdır.
El verirsen yaşar, unutursan yitip gider. Bir kentin belleği değil, yokoluşun simgesi olur, insanlık bağını koparır.
Oysa geçmiş, geleceğe köprüdür.
Bunun içindir ki; Macaristan'ın, Fransa'nın, Avusturya'nın, İtalya'nın, Çek Cumhuriyeti'nin, Avrupa'nın kültür başkentleri olmasının özünde bu gerçek yatar.
Şu an ekonomileri yerlerde sürünen bu ülkeleri ayakta tutan, kültür turizmidir.
İnsanlık tarihini görmek isteyen milyonlarca insanın akıp gelmesidir bu ülkelere...
Tarihi korumak geleceği kurtarmaktır zira...
***
İzmir, 8000 yıllık bir tarihi geçmişe sahip... Agora'sı, Efes'i, Bayraklı'sı, Meryemana'sı ve daha pek çok tarihi geçmişiyle inanılmaz bir değerler bütününün başkenti aynı zamanda...
Hristiyanlığın, Museviliğin, Müslümanlığın buluştuğu, dünyanın ender kentlerinden biri...
İzmir Büyükşehir Belediyesi'nin büyük emek verdiği koruma refleksine rağmen, ne yazık ki, beklenen turist sayısına bir türlü ulaşamıyor.
Gelenler ise, tatmin olmuyor.
Çünkü hep bir şeyler eksik kalıyor. Bu eksik, metropollerde kendini gösteriyor. Çünkü kentsel yerleşim ne yazık ki, koruma yerine yok etme politikası uyguluyor.
Büyük çabalarla kurtarılan nadide değerlerin dışında, insanları çekecek tarihi mekanları koruyamamışız çünkü...
Yakıp yıkmışız.
***
Son günlerde Karşıyaka'da tartışılan bir konu var örneğin. Benim için, Karşıyakalı'nın tarihi için çok özel bir konu bu...
Karşıyaka Tren İstasyonu...
Okuyucularım bilir, geçen yıl da bu konu gündeme gelmiş, bir Karşıyaka sevdalısı olan sevgili Tufan Atakişi'nin, "Yakıp yıkmak yerine müze yapalım" önerisini destekleyen bir yazı yazmıştım.
Çünkü 150 yıllık bu tarihi bina, bir tarihsel süreçtir, bir gelişimin göstergesidir.
Her yönüyle, bir kent müzesi olmayı hak etmiştir.
O günden bu yana, olumlu tek bir adım atılmadı inanır mısınız. Atmaktan öte, hırpalanmaya çalışıldı.
Göstermelik restorasyon çalışmalarını da, Karşıyaka Belediyesi Cevat başkan döneminde durdurdu.
Bu, o binayı korumak adına atılmış önemli bir adımdı.
***
Ya ağaçların... O tarihi bina kadar önemli, onun kadar yaşı olan anıt ağaçlar da kesilmeye çalışıldığını duydum.
O ağaçları kesmek demek, insanlık tarihine ihanettir. Bunu nasıl göze alır bir avuç zibidi...
Bereket, o ağaçların değerini bilen Karşıyakalı var, direniş gösterdiler ve şimdilik ağaçları koruma altına aldılar.
***
9 Eylül Gazetesi yazarı sayın Atilla Köprülüoğlu, bu konuyu ele aldığı köşe yazısında, benim geçen yıl yazdığım yazıdan bir alıntı yaparak, şu sözlerimi aktarmış:
'Ne mutluluk rüzgarları estirmiştir bu istasyon, ne hüzün, ne ayrılık. Onun için bir kentin kalbidir aynı zamanda.. İstasyon, Kent Müzesi için kaçınılmaz fırsattır. 'Çünkü Karşıyaka tarihi adına elde, avuçta bir o kaldı, diğerleri ev sahipleri ve müteahhitlerin arsızlığı sonucu yok olup gitti.'
Ben de onun yazısından vurgu yaparak, çok önem verdiğim bir hareketi başlatmak istiyorum:
'Yüzde 71'lik' bir rekor oyla seçilen Karşıyaka Belediye Başkanı Hüseyin Mutlu Akpınar, bizce bu mücadelenin 'büyük ortağı' olmalı..''
Aynen katılıyorum. Benim de umudum, sayın Akpınar'ın başkan olmadan önce bana söylediği, "Her kentin bir hikayesi vardır" vurgusunda...
O hikaye, Karşıyaka Tren İstasyonu'ndan başlayıp, Latife Hanım Köşkü ile dünyaya yankılanabilir.
Bu tarihi öyküyü yazacak olan odur çünkü, Başkan Akpınar...
GÜNÜN SÖZÜ
İnsanlık, geleceğini düşünüp ona sahip çıktığı kadar, geçmişini korusaydı, bugün dünya üzerinde nefret yerine barış rüzgarları eserdi.
H.D