Sosyal medya cehaletinden bir kez daha bahsedeceğim. Bir de tahammülsüzlükten. Bir spor adamı, spor yazarı Ali Kemal Yazıcı; geçtiğimiz gün Özgecan Aslan'a hitaben bir yazı yazdı! Yazının ilk birkaç cümlesini okuyunca şaşmamak elde değildi, ben de kalakaldım gördüğüm zaman itiraf edeyim! "Bu ne, nasıl yazı, ne alakası var" diye düşündüm. Sosyal paylaşım sitelerinde bahsi geçen yazının bir bölümü yer alıyordu. Yazıda Özgecan'ı selamladıktan sonra Trabzonspor'u anlatmaya başlıyor ve sıradan bir spor yazısıyla devam ediyordu Yazıcı. Yazının tamamını okuyunca şaşkınlığım yerini bambaşka bir duyguya bıraktı!
İÇİNDEN DRAM ÇIKTI
İÇİNDEN DRAM ÇIKTI
Ali Kemal Bey, sıradan gibi duran bir yazının içinde bir başka dramdan bahsediyor ve Özgecan ile yıllar önce vefat eden kızına selam yolluyordu. Absürd bir yol seçtiğinde kimi '140 vuruşluk cengaver sosyal medya yazarı'yla aynı fikirdeyim ama asla yazı kötü değildi! Herkes elinde bir taş, sopa hazır bekliyor, son durum bu. Küfretmek için, karşı çıkmak, eleştirmek, eleştiriye yine küfürle karşı gelmek için! Konuşmak ve sadece kendi söyledikleri kabul görsün istiyor bir grup 'yarı cahil'. Dinlemek ve anlamaya çalışmakla alakalı ciddi bir sorun var.
ACINASI BİR HAL
ACINASI BİR HAL
Kütüphaneleri bile yok evlerinde, okumuş olsalar; Yazıcı'nın köşesine anlamsız gözlerle bakmayacaklardı! Herkes kendi bildiğinden ne kadar emin! Oysa bilgileri yok sadece fikirleri var. Fikirlerini bilgi sanıyorlar! Acınası bir hal. Siyasetçiye karşılar ama siyasetin kelime anlamını bilmezler, din konusunda hepsi ulema, ekonomiyi yalamış yutmuşlar, spor desen hepsi teknik direktör; oysa bütün entelektüel birikimleri diziler, magazin ve dedikodu üzerine! Farkında olmamaları hikayenin en korkutucu yanı. Çok ama çok korkutucu...
KORKUTUCU VE ACI
KORKUTUCU VE ACI
Ali Kemal Yazıcı'nın yazısından hoşlanmamak ve takip etmemek en doğal hakkıdır bir okuyucunun. Aslında onlara fazla bile gelen 140 karakteri kullanarak cümle kurduklarından beri, kendilerini köşe yazarı ve edebiyatçı zannetmeleri hep şu kendilerinin farkında olamamalarından kaynaklanıyor! Korkutucu ve çok da acı. Özellikle spor yazarlarını sadece alkışlamak ve/veya küfretmek üzere takip eden 'fanatik taraftar' okuyucudan bir edebi duyarlılık beklemek hata olur, demek istemiyorum.
Sporla ilgilenen aydın erkekler tanıdım çünkü.
KIZINI ANLATIYORDU
KIZINI ANLATIYORDU
Bir spor adamının, Özgecan'ın yaşadığı dramdan hareketle, kendi öyküsünü işin içine katarak, canı gibi sevdiği takımını anlatırken araya sıkıştırması ve okuyucusuna kendi hakkında bir ipucu vermesi; ekranda yaptıkları saçma sapan programlarda timsah gözyaşı dökenlerden çok daha naif ve duyarlı geldi bana. Çünkü öyle! İki satır yazı okuyan kendini mavi kuşun kanatlarına attı! Twitter'da var olmak, var olduklarını sanmaları ne acınası; ülkenin yarı cahilleri ve yarı aydınlar korku filmlerindeki zombiler gibi herkesi ele geçirecek bir süre sonra. Akıl, vicdan, sağduyu, insanlık, anlayış, hürmet; bugün var olmayan kelimeler. Son günlerde yaşananlara şahit oldukça, insanların kabalığını, anlayışsızlığını, edepsizliğini gördükçe, şiddet uygulayanların sadece Özgecan'ın canını alanlara mahsus olmadığını da fark ediyorum. Hiçbir Wes Craven filminde bu kadar ürkmedim ben, sizden ürktüğüm kadar!
NOT: Ali Kemal Yazıcı'nın köşe yazısı tepki aldığı için internet sitesinden kaldırılmış dediler, söz konusu gazeteyi arayarak sordum; doğruladılar. Büyük hata bence, yazarlarının sonuna kadar arkasında durmalıydılar.