Uzakta yalnız bir sahil kasabası: Roccella Jonica

ÇİZMEYİ AŞMADAN EGE'DEN İTALYA'YA / CEM LİMAN
IONKA KIYILARINDA
Yorucu Scilla gezisinden sonra, geceyi dinlenerek geçirip bu sefer rotamızı İonika denizinin (Mar İonika) kıyılarına çevirdik. Çizmenin ayakucundan çizmenin tabanına Yunanistan'ı gören kıyısına doğru Roccella Jonica'ya (Roçella Yonika okunur) doğru tren ile yola koyulduk.

ROMANTİK BİR SAHİL
Yolculuk yaklaşık iki saat sürdü ve gidiş dönüş kişi başı 12.60 Euro tuttu. Roccella Jonica kilometrelerce uzunluğunda sahil şeridi, dar ve dik sokakları, kaleleri, zindanları gözcü kuleleri ile keşfedilmeyi bekliyordu. Scilla gibi burada da temel geçim kaynağı balıkçılık. Yine bir sahil kasabası, uzakta ve yalnız. Ama buranın Scilla'dan farkı, sahilinin romantik bir havasının köpeğinizi alıp yalın ayak denizin kenarından koşarken bir yandan da köpeğinizle oynayabileceğiniz, rüzgarın ve dalgaların sesini duyabileceğiniz bir sahile sahip olması.
DENİZCİ İNSANLAR
Hal böyle olunca insanları da denizci oluyor. Aslında bizi buraya getiren de biraz bu denizciler oldu. Efsaneye göre orta çağda, Palermo'dan yola çıkıp yeni yollar keşfetmeyi uman bir grup denizci, Roccella açıklarında bir fırtınaya yakalanır. Kaptan Carafa, çeşitli manevralar denese de fırtınadan çıkamayacağını anlayınca tayfaları ve gemisi için diz çöküp dua etmeye başlar. Daha sonra bunu gören tayfalar da işi gücü bırakıp dua etmeye başlayınca Hz. Meryem bu yakarışı duyar, kaptan Carafa'yı ve tayfalarını kutsar ve fırtınayı dindirir. Bu mucizenin ardından Roccella kıyılarına gelen denizciler Hz. Meryem'e olan sadakatlarını dağların arasına yaptıkları ve gemi motifleriyle süsledikleri kiliseyle gösterirler.
MİSTİK KİLİSE HAVASI
Biz de bunları araştırıp yerinde görmek için sabahın erken saatlerinde atladık trene. Trenden inince bizi küçük bir meydan karşıladı, meydandan ilerleyip yönümüzü dağlara çevirdik. Bir süre sonra asfalt, yerini iki tarafı kaktüsler ve meyve ağaçları ile çevrilmiş toprak yola bıraktı. Badem ağaçlarından göz hakkımızı alarak devam ettik. Kilisenin yanından akan dere ve yaprak sesleri sardı dört bir yanımızı. Mistik bir hava hakimdi, içerisi mavi renkle boyanmış. Tüm duvarları gemi motifleri ve hikayeyi anlatan tablolarla süslenmişti. Gezdiğimiz hiçbir kiliseye benzemiyordu burası. Bahçesindeki küçük havuzda bulunan balıkların da fotoğrafını çektikten sonra yönümüzü tam karşımızdaki 250 metrelik dik bir tepeye inşa edilmiş olan devasa şatoya çevirdik.
KÖŞK VE ZİNDAN
Tepenin iki tarafına devasa gözcü kuleleri yerleştirilmişti, kulelerin altından ise zindanların demir parmaklıklarını görmek mümkündü. Kestirme yol arayışlarımız boşa çıkınca tekrardan tren istasyonun olduğu meydana gelip kasabanın ara sokaklarından tırmanışa geçtik, dik bir yokuşu aştıktan sonra nihayet köşke ulaştık. Şehrin en dik tepesine inşa edilmiş olan köşk, şehri tam anlamıyla panoramik görmemizi sağladı, arkasında yeşil sıradağlar, ön tarafında ise uzun kumsallar ve limanManzara görülmeye değerdi. Bu manzara, aklımıza zindanları getirdi; çünkü zindanlar da hemen hemen aynı manzaraya sahipti ve böylesine bir manzaraya sahip olup onu uzaktan seyretmek, sanırım caydırıcı olurdu. Uzun tren yolculuğu ve zorlu rampaları aşmak, hepimizi acıktırmıştı. O sırada yeğenim Kemal, tepenin yan tarafında bir merdiven fark etti. Merdiveni çıkınca köşkü, sahilleri ve kasabayı tam panaromik görebilen mini bir amfitiyatro ile karşılaştık. Pizza keyfi, Manzara ve güzel bir sohbetin ardından kendimizi tekrardan Rocella'nın dar ve labirent gibi sokaklarından aşağıya bırakıp tren istasyonundan Reggio'ya döndük.
YARIN: MESSİNA