Gençlerimiz üzülmesin...

Bir kaç yıl oldu bu köşemde sizlerle yaşadığım güzellikleri paylaşıyorum. Nereden çıktı gazeteci olmam? Şenay, evet Şenay'ımın (Düdek) bana verdiği güçle ve de Genel Yayın Yönetmenimiz Şebnem Bursalı'nın inanması ile size açıldım. Hiç unutmam ilk yazım Bodrum ile ilgili idi. O hafta Bodrum'a gidip dönmüştüm, gece Türkbükü'nün coşkusu, sabah feci bir yangının yeni açılmakta olan Grand Yazıcı'nın sınırlarına kadar gelmiş olması... 'Cennet de cehannem de burdaydı' başlığındaki yazım pek ilgi görmüştü. Ardından Ajda Çeşme konseri, ki Ajda'dan "meğer bir yazar yaşıyormuş Besim'imizin içinde" methiyesini almıştım. Ardından seyahat yazıları ki bunlar epey sevilmişti ve dünya ünlüleri ile başlayan bizimkilerle devam eden söyleşiler... Size güzel bir şeyler verebildimse ne mutlu bana. İnanın yazarken, mutluluk veya hüzümlerimi paylaşırken 2-3 kez daha hisleniyorum.
BENİM DIŞIMDA
Bunları neden bir film şeridi gibi geçirdim biliyor musunuz? Bu kadar yönlü olmama rağmen bazı mevzular dışımda kalıyor. Ben çok iyi bilmediğim bir şeyi ne savunurum ne de yerip fikir üretebilirim. Bu mevzuların başında futbol ve siyaset gelir. Bu yüzden uzun uzadıya bu hoş olmayan günler için fazla bir şey yazamıyorum affınıza sığınarak. Dualarım ülkemizin güzellikleri, hakkı olan huzuru için her zaman. Konu aile, Türkiye, barışmalar, hasretler olunca duramam, dayanamam hemen gözlerimden mutluluk veya üzüntü yaşları boşalır. Dileklerim bu birbirinden şirin, iyi niyetli, pırıl pırıl gençlerimizin doğru olan sonuçlarla hasar görmeden, üzmeden üzülmeden mutlu olmaları. Onları mutlu edecek de onlara mutluluk tattırmaları... Herkese açık ülkemizde hep beraber elele din, mezhep, cins farkı olmadan yaşanılması. Ki zaten öyle değil miydi? Ben bunu anne-baba-çocuğun aile münakaşası olarak algılıyorum. O çok özlediğim babamın fikirleri bana ne kadar uzak gelirdi. O büyük olduğundan ilk adımı atardı ben de zıplardım. Aradaki çapanlar olamazsa daha da erken, daha da rahat eskisi gibi bir yaşantımız olacak, elele, gönül gönüle...