Zor zamanlardı. Çok zor.. "Annem" ve "kanser" kelimelerini aynı cümlede kullanmak çok acıtıyordu canımı. Uykusuz geceler, ruh gibi dolaştığım hastane koridorları, bomboş baktığım aynalar...
Neylersin ki başa gelen çekiliyor.
Her şeye ama her şeye alışıyorsun.
Ölüme bile.
Ve unutuyorsun. Zihninde flulaşıyor acı veren anılar.
Unutulmayanlar ise ömre bedel.
Mesela, yaşanan gerçeğin ne kadar acı olduğunu, seni nasıl bir sürecin beklediğini tıbben sonuna kadar bildiğine emin olduğun onlarca insan, bu bilgiyi yüzlerinin en derinine saklayıp gülümsüyor sana.
"Geçecek" diyor, "İyi olacak...", "Sen şimdi bunları düşünme" diyor.
Elini tutuyor dostlukla. Puslu, soğuk bir hastane odası, içini ısıtan sözlerle aydınlanıyor.
***
Zor zamanlarda moral veren cümleler kuranlara "Pollyanna" diyerek burun kıvıranlara hiç bakmayın siz. Ya da bakın, zaten zor gününüzde yanınızda göremezsiniz onları.
İyi gününüzde ise mutlaka yakınlarda bir yerlerde olurlar. İyi bir şey olmuştur ve siz çok mutlusunuzdur. Ve onlar mükemmel tablodaki fırça hatasını bulup, gözünüze gözünüze sokmak için beklerler.
Herkes kendi seçiminde özgür elbette ama benim oyum her zaman ve her koşulda Pollyanna'lara. Onlar da tercih yapıyor emin olun.
Dümdüz, soğuk, insana kendini kötü hissettiren, dikenli sözleri onlar da biliyor ama kullanmıyorlar.
Bunun yerine "Yapabilirsin" demeyi tercih ediyorlar mesela. Uçurumu onlar da görüyor ama sizin için çiçekli patikalar bulmaya çalışıyorlar. Hatta bazen simsiyah bir duvara cennet bahçesi resmediyorlar sırf bir parça iyi hissettirmek için.
Kesinlikle ve kesinlikle, onlara burun kıvıranlardan çok daha zeki, daha yaratıcı ve daha iyiler.
Varsa etrafınızda böyle insanlar, onları pamuklara sarın.
Sonuna kadar hak ediyorlar...
ARANIZDA WHATSAPP GRUBU KURSANIZA SİZ!
Sabah twitter'ı bir açtım; ortalık toz duman. Bu sefer de Hande Yener ile Seren Serengil birbirine girmiş.
Yeşim Salkım-Gülben Ergen-Seren Serengil-Erhan Çelik dörtlüsünün kavgaları daha dün gibi. Yorumlara baktım, herkes bıkkın, yorgun, perişan... Kavgada arada kalıp yumruk yemiş gibi insanlar.
"Yeter" diyorlar...
Haklılar da. Yok mu bu insanlara sağlam bir ayar verecek, "Gidin kavganızı mahallenizde yapın" diyecek bir abla derken, aklıma Kadırgalı geldi. Ama yaşını yeni küçülttüğü için, ablalık işlerine hiç girmez bu günlerde.
O zaman benden bir naçizane tavsiye:
Madem bu kavgalar klavye üzerinden yürüyor, kurun aranızda bir WhatsApp grubu, dökün içinizi.
Ortalık yerde hoş olmuyor.
YENİ YIL KARARLARINIZ HAZIR MI?
31 Aralık'tan 1 Ocak'a değişen bir şey olmayacak aslında. O yüzden çok da abartmamak gerekiyor. Yine de yılın bu günleri, hayat muhasebesi yapmak ve yeni kararlar almak için bir fırsat. Kendi adıma istediğim şeyleri hayatıma çekecek, istemediklerimi uzaklaştıracak bir dizi karar arifesindeyim.
Bana "Ne alakası var?" dedirten ilk isteğim, sevdiğim yabancı şarkıların sözlerini ezberlemek oldu.
Önce saçma geldi ama "Aklıma geldiyse, vardır bir bildiği" dedim ve attım cebe. Alakalı, alakasız tüm dileklerimizin gerçek olduğu; neşeli, sağlıklı, güzel sürprizlerle dolu bir yıl olsun.