Traş bitti, tam ayrılırken gözlemlerimi Cüneyt berbere aktardım. Onun yanıtı ise beni daha çok şaşırttı: "O yeni çırağımız ağabey... Ailesi mesleği öğrenmesi için bize bıraktı. Şimdilik sadece izliyor. Çünkü berberlik özel bir meslek... İnsanın en can alıcı noktalarında bıçak çeviriyor, makas atıyoruz. En ince ayrıntılarına kadar bizleri izlemesi gerek... Bu meslek anlatılarak öğretilmez. Önce izleyerek ayrıntıları öğrenmesi gerek..." "Peki" dedim, "bu ne kadar sürecek?.." Aldığım yanıt ilginçti, "2 yıl; bu süreçte sadece izleyecek, sonra mesleği benimserse işe girişebilir, tabii bizlerin gözetiminde..." Hem işyerime çok yakın oluşu hem de Cüneyt'in ustalığını beğendiğim için, iki ayda bir gittiğim berberde, hep o çocuğu izledim, yani Osman'ı... Sabrını, metanetini, gözlem yeteneğini... Ustasıyla aralarında bir sorun yaşandı mı bilmiyorum ama ben hiç şikayet ettiğini duymadım. İşini yaptı ve sadece inceledi. Berber de öyle yaşlı başlı bir usta değil... Genç ama meslek erbabı biri... Yine orada yetişmiş ve eğitiminin son döneminde rastladığım kalfasıyla uyum içinde çalışan, mesleğinin sürdürülmesine katkı koymak adına, çocuklara "kendi yetiştiği tarzda" eğitim veren bir meslek gönüllüsü...
GÜNÜN SÖZÜ
Önemli insanlar, diğer herkesin önemli olduğunun da en çok farkında olanlardır. Robert Zend
Bugün artık kaybolan birçok ata mesleğini görünce delikanlıyı takdir etmemek elde değil... Bir sohbetimizde bana şunu söylemişti; "Mesleğimin yok olmasını istemiyorum. Ancak çırak bulmak da artık çok zor... Günümüz çocukları sabırlı değil, hemen işi ele almak istiyor. Ancak bu mümkün değil... Bu mesleği öğrenmek için sabretmek lazım... Bizler öyle yetiştik, onlar da öyle yetişmeli... Şans eseri mesleğimize yatkın çocuklar gelince kaçırmıyor, onların iyi berber olması için çaba gösteriyorum." Önceki gün yine bayram traşı olmak için aynı berbere gittim. Baktım çırak değişmiş... Başka bir çocuk var onun yerinde... Gözlerim hemen gözlem disiplinine hayran kaldığım o çocuğu, Osman'ı aradı... Usta beni anlamış olacak ki, gözucuyla işaret etti onu... Bir müşterinin saçını yıkıyor, elindeki usturayla favorileri düzeltiyor, kılları toparlıyordu... Hızlı ve dikkatlıydi. İşini yaparken keyifli ve coşkulu, sohbet ederken hatırşinastı... O güne kadar sesini duymadığım çocuk gitmiş, hareketli ve kendine güvenen bir kalfa adayı gelmişti. İnanılmaz bir coşku kapladı içimi... Umut verici, moral tazeleyici...
Kalfayı sordum, askeri gitmiş... Şimdi bizim berberin yardımcısı bu çocuk... Sıram gelince aynı özeni bana da gösterdi. Gözlerinin içi parlıyordu, kendinden emindi. Bu çocuğun mesleğinin en iyisi olacağına hiç kuşkum yok. Çünkü iyi bir eğitim aldı; sabretti, özendi, yılmadı. Günümüzde bazı gençler gibi "hemen müdür olmak" şımarıklığının ötesinde, emeğiyle, tırnaklarıyla kazıya kazıya ele geçirdiği mesleğinde en iyi olmak da hakkı bence... Bir meslek erbabı olmak için, üniversite okumak gerekmediğinin en çarpıcı örneğidir bu delikanlı... Hayat üniversitesi de çok şey öğretir insana... Umarım başarır, umarım örnek olur, umarım kendisi de bir gün çocuklara ustalık yapar, mesleğini öğretir. Türkiye'nin kaçak güreşen, kaypak değil, emekçi ve sağlam yürekli gençlere ihtiyacı var artık... Bu bayram gününde, geleceğimizin teminatı çocuklarımızdan birinin bu umut veren hikayesi, umarım sizleri emekçi çocukluğunuza götürür, bağımsızlık ışığı verir. Kurban Bayramımız kutlu ve mutlu olsun.