Bedensel engelli yaşamak zordur... Bunu anlamak için engeli olan insanların hayata nasıl baktığını hissetmek, yaşamak gerekiyor... Çünkü, engelin nedeniyle kimseye muhtaç kalmadın... Onlar için hazırlanan kaldırıma park etmiş aracın şoförüne karşı çaresizlik hissetmedin... Çalışmak istiyorsun ama engelin buna engel, bu duyguyu hiç yaşamadın... Ve üstelik toplumun sana nasıl baktığını hiç düşünmedin... "Gelişmekte olan ülke" sıfatlı bir vatanda yaşamanın zorluğuyla hiç karşılaşmadın...
**
Günlük koşuşturma içinde bireyin, "saygı göstermek" dışında engelliye bir yardımı dokunamıyor, orada her şey sınırlı... Ancak sosyal bir devlet, onlara el uzatmalı, bakımını üstlenmeli, maddi sorunlarını çözmeli, muhtaç etmemeli...
Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, ülkemizin bu, en önemli sorununa çözüm getirmiş gibi görünüyor. Bunu ilk bakışta anlamak için, çevrenize şöyle bir bakın, eskisi gibi engeli nedeniyle dilenen insanlar görebilecek misiniz?
Giderek azaldığına emin olun.
**
Yıllarca cephede önemli görevler üstlenmiş, vatanımızı teröriste karşı korumuş komutanlardan biri olan Albay Asım Tekin, son olarak görev yaptığı Yüksekova gibi zor bir coğrafyada emekli olup İzmir'e gelince, görevi sırasında planladığı bir amacını hayata geçirmiş...
Asım Bey'i yıllardır tanıyorum, yüreğini biliyorum, engellilerin hayatını kolaylaştırmak için bir proje hazırlığı içinde olduğunu da... Ancak bu kadar çabuk davranmasını hiç beklemiyordum, dahası malum bürokrasi, bu süreci zorlaştırır diye düşünüyordum ancak yanılmışım.
Asım Bey, öğretmen emeklisi eşi Nurhan hanım'la birlikte el ele vermiş, Torbalı'da kurulu bulunan bir bakım yurduna talip olmuş... Yurdu baştan aşağıya yenilemiş, Aile ve Sosyal Politikalar İzmir İl Müdürlüğü'nün önerileri ve denetimleri sonucunda engelliler için yaşanacak mekan haline getirmiş...
Nicedir çağırıyordu beni; önceki gün gittim eşimle birlikte 'hayırlı olsun'a; gördüklerim karşısında hem şaşırdım hem de umutlandım diyebilirim...
Torbalı'daki, İzmir Valiliği Aile ve Politikalar İl Müdürlüğü Albay Asım Tekin Engelli Bakımevi'nin örnek bir proje olduğuna gördüklerimle bizzat tanık oldum.
Asım Bey, eşiyle birlikte bir sevgi ortamı yaratmış burada... Engelli, hatta zihinsel engelli insanların bakımı zordur, meşakkatlidir... Ama bu idealist çift için bunun hiç önemi yok. 38 engelli insan burada bakılıyor, her ihtiyaçları yerine getiriliyor. Yemek, barınma, sosyal ihtiyaçlar ve sağlık sorunları, uzman bir kadro tarafından gideriliyor. Her iki engelliye bir görevli düşüyor.
Amaçları daha fazla engelliye hizmet götürmek...
Bakanlık, her engelli için bakımevine bir ücret ödüyor. Evde bakmak istersen de maddi karşılığını alıyorsun. O gün, Asım Bey'le sohbet ederken, orta yaşlı bir kız geldi yanıma; zihinsel engelli... Görseniz nasıl neşeli, keyifli... Ama hepsi öyle değil tabii.. Çok zorlu olan, laf dinlemeyen de var. Ama çözümü dayak değil, ısrarla anlatarak, göstererek... Yurt bakanlık yetkililerin denetiminde... Baktım, bir sehpanın üzerinde cips, çekirdek, çerez var... 'Çok istiyorlar, biz de doktorun gözetiminde, çay saatinde onlara veriyoruz, mutluluklarını görmelisiniz" diyorlar.
**
Geçmişte engelli yurtlarında yaşanın dayak olayları aklıma geliyor da, o günden bugüne çok şey değişmiş.. Şimdi orada insanca sevgi ve saygı var... Onlara, "Emekli ikramiyelerinizi başka şekilde de değerlendirebilirdiniz, neden engelli yurdu" diye sorduğumda, aldığım yanıt utandırdı beni:
"İkimizin de, dilenen ya da evsiz engellilerin yaşadıkları sıkıntıları duyup ya da gördüğümüzde yüreği sızlıyordu. Böyle bir işe girişip en azından, yastığa başımızı koyduğumuzda, huzurla uyuyoruz. Birileri bu işi yapmalıydı. Onların iyi olması, en büyük kazancımız."
Merak mı ettiniz bu sevgi yuvasını... İZBAN'la gittiğinizde Pancar'da inin, gidiş yolunda sağdaki üç katlı büyük bina... Sizi kapıda karşılarlar, neşeyle...