Bu da büyük başarı

Elbette, İtalya ve Almanya'yı yendikten sonra grubu en azından üçüncü bitirmek hakkımızdı ama, olmadı. Kendi göbeğini kendin keseceksin, biz elalemden medet umduk. Dedik ki, "Ev sahibi Almanya, kendi seyircisi önünde İtalya'yı yener" yenemedi. Dedik ki, "Almanya bari İspanya'ya sürpriz yapsın" o da olmadı. Ah o gözü kör olasıca, İspanya'dan yediğimiz 27 fark yok mu, üçlü averajda bizi yaktı, grubu ikinci bitirecekken, dördüncülüğe düştük. Ama değişim yaşayan ve pekçok genci alıştırmaya çalıştığı için rotasyon yapma imkanı kısıtlı, 8 oyuncuyla mücadele eden bir takımın ikinci tura yükselmesi de önemli başarıdır. Şimdi ikinci turdayız ve rakibimiz de diğer grubun birincisi Fransa. Tabii ev sahibi ekip olmaları ve NBA'de oynayan Tony Parker, Boris Diaw, Nicolas Batum, Rudy Gobert, Joffrey Lauver gne, Evan Fournier'in yanısıra CSKA Moskova'lı Nando De Colo gibi yıldızları var. Ama bizim de sağımız solumuz belli değil. Zaten ikinci turda Fransa olmasa, Yunanistan veya İsrail ile eşleşecektik. Kim olduğu farketmez. Bir yeni İtalya destanı, ya da Alman marşı ile dünyayı ayağa kaldırırız. Niye olmasın? Biz bu takımı daha önce de yendik. Gelelim İzlanda maçına. Prestij maçı bazı acı gerçekleri ortaya çıkardı. (1) Maçı kazanacakken, 3 saniye kala 3 sayı öndeyken rakibe faul yapmamak, Ergin Ataman'ın büyük coaching hatasıydı. (2) Dixon'u devşirmesek bu takım yürümez. Sinan tek başına bu işi yapamaz. (3) Kadroya bazı yanlış isimler almışız. Kartal, Göksenin, Barış ve Melih'e bu forma henüz büyük. Birkan Batuk niye elendi ki. (4) Ataman, Furkan Aldemir'i yanında unutmuş. Dün ilk perilotta 6 sayı, 7 ribaunt yaptı. Semih'in partneri rahatça olabilir. (5) Dixon, Cedi, Ersan ve Semih'le sonuna kadar savaşa devam. Biz İzlanda'yı yendik, İspanya kazandı. Grup ikincisi oldu. Dua etsinler...