Ekranlarımız şenlendi, futbol sahalarımız güneş açtı. Nedir bu heyecan diye sormaya ne gerek ! Artık tatil bitti, futbol dolu günlerimiz başladı. Anlı şanlı dönemlerin geride kaldığı, her şeyin hazırlandığı futbolumuzda artık söz değil, ayaklar konuşacak.
Şiddetin olmadığı, sadece er meydanı sahalarda ayakların konuştuğu bir lig dileğiyle söze başlayalım. Dileğimiz, şampiyon adaylarından Çaykur Rizespor'dan Manisaspor'umuzun puan veya puanlar almasıydı, olmadı.
Tarzanlar maratonu farklı .bir yenilgiyle açtı.
Aslında Manisaspor'un lige iyi hazırlandığı söylemek de zor. Transfer yasağı var, maddi zorluklar var. Tüm takımlar huzur içersinde bütünleşerek lige başlarken, Manisaspor'da, "Hata kimde kavgası" yapılıyor. Yine de ümitliydik Karadeniz Seferi'nden. Ama ilk 6 dakikada erken gelen iki gol oyun düzenini bozdu, Sait Karafırtınalar'ın, "Önce durdur, sonra vur" taktiğini, Axel Meye ile Peroviç ve Atiemwen'le kontratak yapma arzusunu sildi attı. Özgürçek'in ilk frikiğinde topun savunmaya çarparak kaleci Emrullah'ı kontrpiyede bırakarak ağlara gitmesi şanssızlıktı. Daha sonra Çaykur Rize, Manisa'nın sağa kanadını koridor yaptı, bu kez Mehmet Uslu'nun ortasına Emrullah çıkmalıydı, Oğulcan'a rahat vurdurmamalıydı. Meye'nin, kazanılan penaltıda, kaleciden dönen topu ağlara bırakması ümitlendirdiyse de, Atiemwen'in topu kendi kahesine sokması moralleri sıfıra indirdi. Özgür Çek'in ikinci frikiği gol yapması tuzu biberi oldu. Tabii ki biz Manisaspor'dan bu haliyle play-off veya Süper Lige çıkmasını isteyemeyiz. Ama ligde tehlikeli bölgede bulunmayacak bir yere ulaşmasını bekliyoruz.
Manisaspor'un kadrosu iyi. İyi bir teknik direktörü de var. Yeter ki geçen yılki stres yaşanmasın.
Bunun yolu da birlik ve beraberlikten geçiyor. Manisalıların, "Sen-ben" kavgasını bırakıp bütünleşmeleri dileğiyle.