Anneler, babalar...
Noldu?
Hani bilgisayarın başına oturtmaz, tablet vermez, bununla gurur duyardınız ya, hepsi tarih oldu değil mi?
Artık dersler, arkadaşlarla buluşma, geziler bile teknoloji araçlı oldu...
Hala sayabiliyor musunuz, ekran başında geçen dakikaları?
Yoksa online dersten kaçan çocuğunuzu ekran başına oturtmak için dil mi döküyorsunuz?
Bütün bildikleriniz alt üst mü oldu?
Hani, bilgisayar oyunları çocuklar için çok zararlı diyorduk ya.
Türk Oyun şirketi 1.8 milyar dolara satılınca ne hissettik? Türkiye'nin en büyük teknoloji ihracatı oldu bu satış.
Ya şirket çalışanları da engellenseydi bu oyunlar zararlı diye... Bu şirketin bundan 10 yıl önce 23 ve 26 yaşında iki genç tarafından kurulduğunu da hatırlatmak lazım. Şirketteki 100 yazılımcının yaş ortalaması ise 29...
Facebook'un instagramı 1 milyar dolara, google'ın youtube'u 1.65 milyar dolara aldığını düşünürsek başarının büyüklüğünü daha net görebiliriz.
Yazılımcı geliştirme projelerinin önemini bir kere daha düşünmek lazım..
ÖGRETMENE GELİNCE
Sevgili öğretmenler, siz de bu süreçte öğrettiğiniz kadar öğrendiniz sanırım. Öğretmenlik hep öyle bir meslektir zaten ama, pandemi çok farklı bakış açıları kazandırmış olmalı.
Bir öğretmenimizin de söylediği gibi, öğrencilerle iletişimi koparmamanın yeni yollarını buldunuz mesela. Eğitimin yeni yöntemlerini de tabi...
Zaten hızlı olan değişim dönemi, daha da sürat kazandı pandemi döneminde. Karşı çıkan, benimseyemeyenler olsa da, uzaktan eğitimin hayatımızda daha çok olacağına inanıyorum. Olması gerektiğine de tabi. 7-8 hatta 9 saat çocukları okullarda tutmanın gereksizliğini ve insani olmayan yönünü görmüşüzdür diye umut ediyorum.
Hayalimdeki okulda günde 4 ya da 5 saat ders olabilir en fazla.
Tıpkı bizim çocukluğumuzdaki gibi.
Ödev yerine online derslerle eksikler tamamlanabilir. Eksiklerin ise doğru belirlenmesi önemli tabi. Mutlaka müfredatta gereksiz, artık anlamını yitirmiş konular da vardır. İşe onları temizlemekle başlanabilir.
MAYALARINDA VAR
Yeri gelmişken belirtmekte fayda var, uzaktan eğitime adapte olamayanlar biz yetişkinler daha çok.
Alışkanlıklarımız ve kalıplaşmış düşüncelerimiz yeniyi reddetmekte. Oysa ki çocuklar çoktan hazırmışlar bu sisteme. Onlar zaten teknolojinin içine doğmuş bir nesil çünkü. Bizler gibi bocalamamaları çok normal, çünkü mayalarında var...
Onları kendi dönemimizin eski düşünce kalıplarına sığdırmaktan vazgeçip, kendi sınırlarımızı da aşsak, kısacası sadece rahat bıraksak, kim bilir daha ne yazılımcılar, sanatçılar, bilim insanları çıkacak göğsümüzü kabartan. Elbette, yaşlıların ve tecrübenin toplumdaki önemini de unutmadan... Bütünsel bakış açısının ancak tecrübeyle kazanıldığının ve bunun problem çözümünde çok önemli olduğunu biliyoruz. Toplumdaki önemlerini de... Sağlıklı günlerde; dede, nine, torunun tekrar kavuşması dileği ile..