'Spin Off' aslında bir işletme terimi. Ana şirketten koparak ticari hayatına bağımsız bir marka olarak devam eden oluşumlar için kullanılıyor. Perde ve ekran için de durum aşağı yukarı bu. Ana hikaye içinde küçük bir parçanın, kendi evrenine sahip yeni bir ana hikayeye dönüşmesine 'spin off' deniyor.
Dilimize en yakın çevirisi; yan ürün.
Tanım, naif davranmayı imkansız kılıyor. Konu endüstriyel sinema ve kar olgusu ise, 'spin off'lar hem akıllıca hem de kaçınılmaz. Bir hikayeye bağlanan izleyicinin, kavimler göçü haritaları gibi dallanıp budaklanan yeni nesil yan hikayelere kayıtsız kalması neredeyse imkansız. Gelecek on yıllarda birden fazla Game of Thrones 'spin off'u izleyeceğimiz şimdiden kesin. Marvel evreni bir yan öyküler çöplüğüne dönüşmüş durumda. CSI ailesi, 'spin off'lar yoluyla tüm dünyayı fethe devam ediyor.
Sinemaseverin tek beklentisi; 'Better Call Saul' gibi nitelikli denemelerle karşılaşmak olmalı.
BÜYÜK FİYASKO
İşte bu yüzden, kutsal uzay operamız 'Star Wars'un sinema tarihindeki ilk spin off'u 'Rogue One' için söylenecek en nezaketli cümle; "Bu kadar kötü olmak zorunda mıydı?" sorusuyla başlamalı. Her şeyden önce, Mads Mikkelsen'li, Forest Whitaker'lı pırıl pırıl bir kadronun, bu denli vasat bir yönetmene teslim edilmesi, Disney'in efsaneye yaklaşımı ile ilgili tüm şüphelere haklılık kazandırıyor.
Birileri Gareth Edwards'a, epik uzay efsanelerinin, Türk dizilerindeki yakın plan/dar kadraj anlayışıyla kotarılamayacağını anlatmalıydı.
Yönetmen yerlerde ama senaryo da ona yardımcı olmuyor. Tarihin en pespaye, en inandırıcılıktan uzak, en kötü Yıldız Savaşları öyküsü Rogue One!
Berbat diyaloglar, izleyiciyi şaşırtan ölçüde temelsiz bir akış, mantık hataları ve etkileyicilikten çok uzak, anlamsız bir kör dövüşü.
Bu evrene ruhunu veren ne varsa vebalı gibi uzak durulunca, geriye lazer silahları kullanılan üçüncü sınıf bir aksiyon filmi kalıyor. Amaçlar sahte, kahramanlar yalan, kötüler komik! Yapımcılar doğru bir hesapla yola çıkıp; 'Bu evrene dair ne çeksek, hayranlar sinemaya akın eder' diye düşünmüş.
İtirazın lüzumu yok, haklılar. Ama türünün en kötü örneği bir hikaye ile anımsanacak olan da onlar.
'DARTH VADER' DA YETMİYOR
Günü kurtaran ise iki sekansta toplam altı dakika görünüp sevgimizi tazeleyen Dart Vader oldu elbette.
'Anakin Skywalker'ı, kara giysileri içinde, elinde lazer kılıcı ve dilinde 'gücün karanlık tarafı'na ilişkin aforizmalar eşliğinde arzı endam ederken izlemek, 'Rogue One'ın vasatlığını bir ölçüde unutturuyor.
Elbette ağza bir parmak bal çalan ve hikayenin en iyi bölümlerini oluşturan bu sınırlı buluşma, paradoksal biçimde filmin olmamışlığına dikkatleri daha büyük şiddetle çekiyor. Yeni serinin ikinci bölümünü tedirgince beklerken, bu filmi 'çok uzun bir zaman öncede, çok çok uzak bir galakside' bırakmayı umuyoruz.