Bir basın kartı öyküsü

Günlerden 21 Eylül Cuma...
Saatlerin 17'yi göstermekte olduğu sıralarda, 35 EE 599
439 plaka sayılı Karşıyaka otobüsü Konak'tan hareket etmek üzereydi.
Son yolculardan biri otobüse koşarak girdi ve şoför mahalline yürüdü.
Direksiyon başındaki şoföre elindeki kartı gösterdi.
Şoförden aldığı yanıt şöyle oldu:
-Bu kart geçmez. Başka bir şeey göster!
Yolcu itiraz edecek oldu:
-Bu kart her yerde geçerlidir...
Şoför ısrarlıydı:
-Boşver bu numaraları.
Böyle dalgalar moda oldu. İn arabadan kardeşim!
Yolcu kararlıydı:
-Bu sarı basın kartı. Otobüslerde bedava yolculuk için geçer.
Şoför diretti:
-Boşver birader! Tutturmuşunuz bir avanta yol, gidiyor.
Ben buna karşı çıkıyorum...

***
Yolcular bu tartışmayı ilgi ile izliyordu. Şoför kararlı.
Yolcu da...
Gerilerden genç bir hanım geldi. Elindeki ücreti şoföre verdi ve susturdu.

***
Sonra o hanım yolcu, merak etti. Kartı sahibinden aldı.
Bu, bir basın şeref kartıydı.
Şoför hala konuşuyordu...
Ahlak dersi veriyordu.
Ama, fena toslamıştı. Hem de çok fena...
OKYANUSA KÖPRÜ YAPMAK DAHA KOLAY!
Adamın biri, kumsalda dolaşırken bir ayağı şişeye çarpmış. Şişenin tıpası açılınca içinden bir cin çıkmış.
Cin adama "Bir dilek hakkın var. Dile benden ne dilersen..." demiş.
Adam da "İki okyanusu birbirine bağlayan bir köprü yapmanı istiyorum" yanıtını vermiş.
Cin "Yahu kardeşim, bu ne biçim dilek? Daha olanaklı bir şeyler iste..." demiş.
Adam "Öyleyse kadınları anlamak istiyorum" deyince cinin cevabı çok kısa olmuş:
-Köprü, kaç şeritli olsun?
KÜPE
İnsanoğlu hilebazdır; kimse bilmez fendini. Kime iyilik ettinse, sakın ondan kendini. Mevlana