Her geçen gün giderek artan "Sıkışık düzen" şartlarını oluşturan tüm etkenler ve parametreler de kendi içinde, gelişen duruma göre yeni yapılanmalara dönüşerek hayatımızı etkilemektedir.
Avrupa'da 17. Yüzyıl'dan sonra başlayan ve günümüze kadar gelişerek devam eden teknolojik birikimler ve beraberinde gelen ekonomik büyümeler, toplumlarda kurumsal ve kültürel değişimlere neden oldu. Bu gelişmeler nedeniyle değişen insan hayatı eskisinden farklı yaşam tarzları içine girdi.
Modernleşme olarak tanımlanan bu hayat tarzları toplum katmanlarında geleneksel tarımsal üretimden, küçük el sanatlarına kadar her alanda köklü yenilikleri beraberinde getirdi.
İletişim araçlarının ve ulaşım şartlarının da paralel olarak her geçen gün büyük bir hızla ilerlemesi insan ve aile yaşamlarında gerçekten her yönüyle yeni ufuklar açtı.
Bu arada, gelenek ve göreneklerimiz, dostluğa dayanan insanı ilişkilerimiz gibi bizi bir arada tutan değerlerimiz de soyutlanıp yeniden dizayn edildi. Yakın akraba ilişkilerimiz bile yok olmaya yüz tuttu.
Unutulan bu eski insani değerlerimiz bizi birbirimizden uzaklaştırırken, her şeyi çıkarımız çerçevesinden görmeye başladık.
Tüm dünya insanlarını etkisi altına alan bu "Toplumsal Değişimler", ülkeler arası ilişkilerde de bariz bir şekilde kendini göstermektedir.
Elbette, dış politika sahnesinde her ülke kendi çıkarlarını kollayan siyasi davranışlar içinde olacaktır. Fakat; ilişkilerde siyasi nezaketlerin de unutulmaması, "Dediğim dedik" davranışlardan bir parça da olsa uzaklaşılmasını sağlayacak etkenlerden biri olacaktır. Bu tür daha insani olan davranışlar, uzlaşıcı politikaların gelişmesine uygun ortamların gelişmesine yardımcı olacaktır.
Kendilerini dünyanın yönlendirici ağabeyi olarak gören bazı ülke liderlerinin davranışlarında bu tür insancıl yaklaşımları, ince siyasi nezaket nüanslarını görmek mümkün olmamaktadır. Uzun dönem çıkar hesapları içinde gelişen siyasi davranışlar nedeniyle, devletler arası ilişkilerde net pozisyon alabilmek gerçekten güçtür. Çünkü, bir sonraki adımda, hangi durumun ne şekilde değişeceğini tahmin etmek zorlaşmaktadır.
Bu tür tutarsız davranışların en bariz örneğini, geçtiğimiz günlerde Arjantin- Buenos Aires'de gerçekleştirilen G-20 zirvesinde bazı liderlerin davranışlarında gördük. Kaşıkçı cinayeti konusunda hakkında bazı şaibeler olan "Suudi Veliaht Prensi Muhammed Bin Selman" kendine karşı gösterilen yakın ilgiyi mevcut durum itibarı ile hak etmiyordu.
Prens'e karşı olması gereken şekilde ilkeli davranan tek lider "Sayın Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan'dı." G-20 zirvesine katılan ülkeler, gelişmiş ve gelişmekte olan sanayi ülkeleri olarak "Dünyanın karşı karşıya bulunduğu sorunları ele alması için" 1999'larda kurulmuştur. Kendilerini dünyanın yöneticisi olarak gören bazı ülke liderlerinin Muhammed Bin Selman'a olan ilgilerinin altında yatan ve herkes tarafından bilinen çıkarları görmemek mümkün değildi.
Gerçekleştirilen cinayet konusunda net tavırlarla tepkisel davranışlar beklenirken, sanki hiçbir şey olmamış gibi gösterilen yakın ilgiler, ülkeler arası ilişkilerin değişken olabileceğini gösteren en son örnektir. Devletler arası ilişkilerde hakim olan bu gibi kaygan zeminli ortamlar, bu arenalarda nasıl davranılacağının ve çizilecek olan stratejik rotanın zorluğunu göstermektedir.
Bu konuda Türkiye'nin tepkisel ilkeli davranışı, özlenen bir tavırdır, Ülkeler arası olaylarda, Türkiye'nin gösterdiği bu tür insani tepkilerin örnek olması dileğiyle, hoşçakalın.
Başkalarının yolunda yürüyenler, ayak izi bırakamazlar . S.L.Braundon