Beklemek kelimesinin kulağa hiç hoş gelmediği anlar vardır. Çok sevdiğiniz bir şeye kavuşma zorluğunu hatırlatır çoğu kez. Ne çok şeyi bekleriz hayat boyu. Uzun zamanlara yaydığımız ve sonunun gelmeyeceğini zannettiğimiz anlar. O çok sevdiğiniz, neyse, kimse, yaklaştıkça uzaklaşır. Elinizi uzatırsınız tam tutacak gibi olursunuz, bir şey olur ve yine uzaklaşır. Hayatın içinde bir sanal oyundur aslında. 'Beklemek nedir?' diye sorduğum onlarca insanın, onlarca cevabına yüklü olan özlemler vardı. Kimi sevdiğini, kimi evladını, kimi zengin olmayı, kimi sağlığına kavuşmayı, kimi anne baba olmayı, bekliyordu. Hangimiz isteğimize kavuşabiliyorduk.
Yaşam öyle bir şeydi ki, hepimiz sıra kuyruğundaydık. Belki de olmayacak hayallerimizi bekliyorduk. Sıra ne zaman?
Hangi zaman diliminde bize gelecek, nasıl bilecektik?
KENDİNİ KANDIRMAK
Beklemek bazen kendini kandırmaktır.
Ertelenen hayaller, kaçan fırsatlar, unutulan isteklerin arasında dolaşmaktır. Karşımdaki genç kız gözyaşları içinde anlatıyordu;
"Sevgilime çok kırgınım. Yıllarca evleniriz diye bekledim. En zor günlerinde destek oldum. Okulu, askerliği derken yıllar geçti.
Tam evlilik gerçekleşecekti, o bir başkasına aşık oldu ve gitti. intikam alacağım günleri bekliyorum.." Aşk, sevda, sevgi duygularının yürekte açtığı yaraları tamir etmek hepsinden zordu sanırım.
Uzun uzun düşündüm... Hangi intikam?
Ne zaman gerçekleşecekti?.. Peki!.. bu süre içinde kaçan fırsatların güzelliğini hiç mi görmek istemiyorduk. Sonrası dediğimiz anların bize kazanımları ne olacaktı.
İlk günlerdeki hevesimiz ve heyecanımız bunca beklemenin sonucu muydu?
BELKİ GELİR
Beklemek karşılıklı olduğu zaman güzeldi.
Beklediğin kadar, beklendiğin zaman değer oluyordu.
En kötüsü hiç gelmeyecek birini beklemekti.
Birçok şair ve yazarımızın yaza yaza bitirmedikleri duygulardı..
O giden kişi bir daha gelmeyecektir.
"Belki gelir" en çok kullandığınız sözcüktür.
Ne dostlar, ne arkadaşlar derdinize dermandır.
Çevreniz sizi avutamaz. Dinlemezsiniz.
Kulaklarınız tıkalı, beyniniz uyuşuktur.
Yalnızca geçmiş anılarınız ve kavuşacağınız an vardır.
Kafanızın içinde binlerce soru; giden kişiyi haklı çıkarmaya çalışırsınız. Mutlaka bir nedeni vardı diye düşünürsünüz. Bin kere, değişik kavuşma hayalleri kurarken belki bir o kadar sabahlara dek ağlarsınız. Uzun bir zaman sonra, yaranız kabuk bağlamaya başlar. Daha az hayal kurmaya, daha az düşünmeye başlarsınız. İçinizde öldürdüğünüzü sanırsınız. Sizde bilirsiniz kendinizi kandırdığınızı, duygularınızı uyuttuğunuzu.
ANI YAŞAMAK
Çok daha sonraları, herhangi bir zamanda hayalinizdeki kavuşmaya inat, olmayacak bir şekilde karşınıza çıkıverir.
Yüreğinizin gümbürtüsünden onun sesini duyamazsınız bile. Bayılacak gibisinizdir.
Defalarca kendinize telkin edersiniz. "İşte bu beklediğin an".. Sonrası; aradan geçen zamanda herkes sahiden değişmiştir. Yıllar boyu yüreğinizde, sevdasını kin ve özlemle beslediğiniz kişiye, hiçbir duygunuz kalmamıştır.
Sadece bakar, hiçbir şey olmamış gibi yolunuza devam edersiniz. Geçip giden sadece zamandır. Geçen yıllarda değişmeyen tek şeyin değişim olduğunu işte o zaman anlarsınız. Hayatta hiçbir şeyi fazla beklemeyin. Sıradaki kuyruktan çıkın ve yolunuza devam edin.. Doğru olan "an"ı yaşamaktır, unutmayın...
Bekle deseydin, gelmeyeceğini bilsem bile beklerdim. (Özdemir Asaf)