Herkes bir şeyler etmeye gelir bu dünyaya...
Çok azımız idare etmeye.. Küçüklüğünden beri hedefli olup liderliğe soyunan gözüpek kişilerdir bunlar.
Çoğumuz hizmet etmeye... Korkak olup çok düşünmek istemeyen, az aşım kaygısız başım olsun diyenler bu gruptandır. Çok çalışırlar, zora hemen alışırlar ama ödülleri sadece az düşünmek olur. Hizmet edenler, idare edenlerin koltuk değneğidir.
Bazılarımız feda etmeye...
Büyük feda edenler cesur kişilerdir.
Onlar kahramanlardır. Onlardan az sayıda vardır. Kendileri çabuk ölür, isimleri caddede, parkta yaşar. Küçük feda edenler çalışkan ama korkak kişilerdir. Onlar kendilerine ait bir plan ya da hedefi olmadığından kendilerini çocukları ya da eşleri için feda eden, kendilerini görünmez kılan kişilerdir.
Onların ödülü de kendilerini feda ettikleri kişilerden almayı umdukları ilgi kırıntılarıdır.
Şanslı olanlarımız fark edenlerdir.
Onlar yaşamın bir anında talihsiz bir olay yaşar, travma geçirirler. Genellikle bu an büyük kayıplar içerdiğinden o an için dünyanın en şanssız insanı gibi görünürler ama aslında yaradanın eliyle bir tür 'güncelleme' almışlardır.
Bu olayla yaşamları öyle bir kırılmadan geçer ki aydınlanırlar ve yaşamın yaşadıkları şey olmadığını anlar, geçmişe bir sünger çekip yeni bir gözle yaşamaya başlarlar. Ölmede önce öldükleri için bu ikinci şansı bilgelikle kullanırlar.
Bazılarımız mahvedenlerdendir.
Onlar bir türlü bir şeyde dikiş tutturamayan şanssızlardır. Üstlerinde adeta bir fırtına bulutu ile dolaşır, içine girdikleri ortamın da bereketini kaçırırlar.
Asıl sorunun kendi negatif enerjileri olduğunu çok geç anlarlar.
En kötümüz nefret edendir.
Bunlar da idare edenler gibi hırslı ve hedefli kişiler olsalar da kifayetsiz muhterislerdir. Yani gözünü diktikleri işe göre bir donanımları yoktur.
Kendilerini tanımadıkları için istedikleri yere gelememelerinin sebebinin hep başkaları olduğunu düşünür ve hedefine ulaşan kişilerden nefret ederler. Bu kişileri dedikodu, çamur atma gibi yöntemlerle itibarsızlaştırıp bulundukları yerden indirmeye çalışırlar. Başarısız oldukları hayattan bekledikleri tek ödül tanıdıklarının da başarısız olmasıdır.
En iyimiz, şükredenlerdir.
Onlar, mükemmel diye bir şeyin olmadığını ve yaşanan her şeyin bir sebebi olduğunu bilirler. Kendilerinden yukarıda olanlara değil, aşağıdakilere bakarlar ve genellikle mutludurlar.
Çünkü en büyük zenginlik yetinebilmektir.
Sahi, siz ne edenlerdensiniz?