Günlük işlerimizi sürdürürken; kimimiz evde oturup televizyon seyrederken, ev veya el işi yaparken, kimimiz evde veya işte veya kahvede veya kafede çay/kahve içip sohbet ederken, kimimiz işimize veya toplantıya veya randevuya yetişmeye çalışırken, kimimiz işte veya okulda çalışırken, kimimiz sevdiğimizle hasret giderirken, bir haber her şeyi anlamsız kılıyor.
Bir an için hayat duruyor. Yaptığımız her şey, duyduğumuz her tür sevinç, üzüntü, coşku anlamını yitiriyor. Büyük bir acı, üzüntü ve endişe kaplıyor her yanımızı.
Ama sonra, hayat yine devam ediyor.
Ateş düştüğü yeri daha çok yakıyor. Patlama veya çatışmada sevdiklerini yitirenler için hayat daha zor devam ediyor. Gözyaşları hiç dinmiyor ve acı katlanarak büyüyor.
MİLLİ YAS
İki gündür yastayız. Aslında hangi gün değiliz ki. Her gün bir güvenlik görevlimiz şehit olmuyor mu? Ha 28 can gitmiş, ha 1 can. Hepsi bizim canımız değil mi? Hepsi bir anne/babanın evladı, bir evin temel direği, babası/kocası değil mi? Gencecik askerlerimiz, polislerimiz şehit olduğu zaman da oturup ağlıyoruz, terör nedeniyle masum vatandaşlar öldüğünde de.
Savaş yüzünden ülkelerini terk edip yollara düşen ve umuda yolculuk için ölümü göze alanlar kaçınılmaz sonla karşılaştıkları zaman da...
Ülkemiz yangın yeri. Canımız sıkılıyor. Mutsuzuz, umutsuzuz. Teröre lanet ediyoruz. Aklımıza geleni söylüyoruz, yazıyoruz, içimizdekileri paylaşıyoruz. Ünlüsü, ünsüzü. Hepimiz yakınımızı kaybetmiş gibi kahroluyoruz.
Ama ya o babasını, annesini, evladını, kardeşini, hayat arkadaşını yitirenler! Daha kaç çocuk babasız kalacak?
BİRLİK OLMA GÜNÜ
Evet, hiçbir şey bizi mutlu etmiyor. Hiçbir şey yapmak istemiyoruz. Ne televizyon seyretmek, ne gazete okumak, ne olan biteni duymak.
Terörün amacı da toplumu endişeli ve karamsar hale getirmek. Bunun farkındayız. Acımız ve üzüntümüz teröre ve teröriste boyun eğdiğimiz anlamına da gelmiyor. Tam tersi daha da öfkeleniyoruz. Beklentimiz elinde yetkisi olanların ellerinden gelenin daha fazlasını yapması. Ülkemizin parçalanmaması için birlik ve beraberlik içinde olmamız. Bu kadar düşmanımız varken içeride bütünlüğü sağlamak. Ayrıştırıcı dilden kaçınmak. Birbirimize kenetlenmek.
Sorumluluk bütün siyasi partilerin ve hükümetin. İçeride ve dışarıda huzuru sağlamak için daha fazlasını yapmak zorundalar. Millet olarak yetkiyi onlara verdik. Onlardan da bizi bu mutsuzluk ve yılgınlıktan çıkarmalarını beklemek hakkımız.
