Üzgün, çünkü bir kez daha hayal kırıklığına uğramış. Çok kez boşanmış, hayatı kavgayla geçmiş. Sık sık düzen değiştirmiş.
Defalarca işi bırakıp yeni işler kurmuş, en az iki yılda bir de mahallesini değiştirmiş.
Yorgun, haliyle... Dert yanıyor. Ağır bedeller ödediğini düşünüyor. Hayat, hor kullanmış, onu. Acaba hayat mı hor kullandı onu, o mu hor kullandı yaşamı?
Yanlış anlamayın, yargılamak peşinde değilim.
Eğer bir hüküm verilecekse üstelik bu hüküm sadece onun için değil, kendim için de verilebilir...
Yaşam nasıl bir şey, öncelikle? Yaşamın doğası ne?
Gürültü patırtı mı, huzur -kafa dinleme mi?
Kişiden kişiye değişir elbet. Ama sürekli bir huzurun adresi mezarlıklardır. Yaşam sıklaşan sancılarla, terle, kanla yoğrularak başlayan bir şey. Yaşam, uykusuz gecelerle taçlanan bir çaba. Yaşam, yetişme telaşı. Yaşam, kahkahayla karışık gözyaşı. Hatta, tuzu, tadından fazla. Yani gözyaşı ve ter, kahkahaya fark atar. Yaşam alabildiğine gürültü. Sıkışıklık belki. Popoya atılan ilk tokat, yaşama merhaba.
Aynı bölgeye bir parça pamuk, hacı uğurlar ola! Yani yaşam kısa. Göz aç, kapa.
Böyle bakıldığında, an'lardan oluşan yaşamı benim gibi, hesaplı, ucundan az, azar azar tüketmek mi mantıklı? Yoksa şu karşımda sızlanan adam gibi dibine kadar yaşamak, yaşadıklarından öğreneceğin şey mi?
Dedim ki:
- Hangimizinki doğru, bilmiyorum. Ama yaşam bir balık lokantası. Ben geldim. Biraz kalamar bir salata söyledim. Yanına da soda.
Efendi gibi yedim, kalktım.
Sen geldin. Her şeyi çekiyor nefsin. Kalamar, karides getir. Ahtapotu unutma. Ana yemek, kalkan tava. Ortaya duble salata. Haa, bi de fava. Rakımızı da aç usta. Sonunda fırında helva. Hepsini istiyorsun. Dibine kadar yiyorsun yaşamı. Bütün duyguları yaşamak istiyorsun. Kalamar bir güzel, kadın, ahtapot bir başka güzel. Rakı ise kavga ve şamata.
Bütün duyguları sonuna kadar tüketmek istiyorsun.
Yaşıyorsun yani, yaşa! Yarın yok gibi, o anı yaşıyorsun. Erteleme gibi bir şey mümkün değil nazarında. Ben peşin ödüyorum, param kadar yiyorum. Sen kartın limitini hesaplamadan, ne varsa aynı gün istiyorsun.
İste tabii, hakkın. Yaşam böyle belki. Ancaak herkes öder bir şekilde. Sonunda hesap kol gibi gelince üzülme. En fazla yüzde on düşerler, gerisi sana! Evet, duygularını yaşarken bir şeyi unutma! O hesap bir gün gelecek masaya...
ÖMÜRLÜK ŞARKILAR
Hafta ortasında İzmir, sanatla dolu bir eğitim etkinliğine sahne oldu. Türk Eğitim Vakfı, kuruluş yıldönümünü İzmir Adnan Saygun Sanat Merkezi'ndeki muhteşem geceyle kutladı. Düzenlenen konserde All Stars Jazz Band ve TEV Eğitime Destek Korosu ile 'Ömürlük Şarkılar' seslendirildi.
Pek çok sponsorun destek verdiği gecede salon tıklım tıklım doluydu. Gelirlerinin TEV'e bırakıldığı konser, Renin Yükseler'in önerisiyle, TEV İzmir Şube Başkanı Gülnur Soybayraktar öncülüğünde uygulamaya konuldu. Geceyi unutulmaz yazılarıyla İzmir'e damgasını vuran gazeteci yazar Gözde Yener ve bir TEV burslusu olan Refet Polat sundu.
Her iki isim de aslen sunucu olmamalarına rağmen samimiyetleriyle izleyiciden not almayı başardılar. İlk bölümde Doruk Çebi ve triosu da harika iş çıkardılar.
Sanatçı Renin Yükseler, hem organizasyonunu yaptığı, hem çalıştırdığı koroyu zarif hareketlerle bir maestro gibi yönettiği gecede solo ve düet olarak pek çok parça seslendirdi.
Yükseler'in ses rengini ve performansını zaten yakından tanıyan sanat camiası, şefliğinin başarısı karşısında da hayranlığını gizleyemedi.
TEV korosu deyip geçmeyelim. İki ay gibi kısa bir sürede hazırlanan bu koroda, İzmir'in iş ve cemiyet hayatının önemli isimleri olan kadınlar, popüler şarkılarına başarıyla hayat verdi.
Gecenin sürpriz isimleri, Şela Habif ve Özlem Akgerman oldu. Habif, piyanoda iki harika parça seslendirirken, Akgerman da caz gırtlağında yetkin bir isim olduğunu gösterdi.
Konserin ikinci bölümü, Renin Yükseler'in 'Türkiye'nin Frank Sinatra'sı' olarak anons ettiği efsane isim Ömür Göksel 'le devam etti.
Bir gurur vesilesi olan gece, TEV'in yarattığı yeni burs imkanlarının yanı sıra yepyeni yetenekleri sanat camiasına tanıtmasıyla da çok konuşulacağa benzer.
EĞİTİCİNİN EĞİTİMİ
Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde eğiticinin eğitimi süreci yine başladı. Bu süreçte dostum Doktor Gözde Kutval aracılığıyla bana bir teklif iletildi.
Bu süreçte bana da iki saat ayrıldı ve iletişimle ilgili bilgilerimi hastanenin değerli hekim kadrosuyla paylaşmam istendi. Başta Prof. Dr. Sn. Pervin Sutaş Bozkurt, Prof. Dr.
Sn. Gökhan Akbulut olmak üzere beni davet eden ve biyoloji ya da psikoloji alanında 'tereciye tere satan' faydalı ve eğlenceli bilgilerimi sanki ilk kez duyuyormuşçasına ilgi ve hayranlıkla dinleyen zarif hocalarıma teşekkür ederim. Allah size muhtaç etmesin ama sizsiz de etmesin, iyi ki varsınız.