Ülkemizde kadınların en çok şikayet ettiği konu, "erkekler bizi anlamıyor" sözleridir. Kimi zaman bu konuda haklı da olsalar, bu kez erkekler benzer bir şikayette bulunur, "kadınlar bizi hiçbir zaman anlamaz"...
Aslında konunun temeli empati yapmak üzerine kurulu.. Ama bunu uygulamak, "bilinçli toplum"un işi... Günü birlik yaşayan, yarını önemsemeyen, insan ilişkilerini "bencillik" üzerine kuran, sadece hiç tanımadığı insanlara değil, eşine kızına da önyargılı davranan bir bireyden, "karşındaki insanı anlamak" hayalden öteye gitmez.
Bunu aşmak için gazete ve televizyonlara önemli görevler düşüyor, devlet adamlarına ve eğitimcilere de... Ancak en çok yazarlara...
Birkaç gündür elimde bir kitap var, ilgimi çekti bırakamadım; "Her Veda Elveda Değildir"... İzmir'de yaşayan ve genç neslin etkili bir temsilcisi olan Namık Kuyumcu'nun son kitabı bu...
Aslında bir aşk romanı... Ama içinde herşey var. Kaygılar, mutluluklar, sevda yolculukları, kavgalar, tükenmişlikler, pişmanlıklar...
Sevgili Namık, eserinde, insan portrelerinden farklı bir dünya kurmuş... Kadının erkeğin karşısında güçlü durduğu, kişiliğini koruduğu, erkek egemen bir ülkede, bilinçli yaşayan kadınların özgüvenini çok net yansıtmış Kuyumcu...
Bu bir gözlem ustalığıdır.
Namık Kuyumcu, bir kadın yazardan daha başarılı çizmiş kadın figürlerin portresini... Kadının iç dünyasını anlamak için sadece gözlem yapmak yetmez; yaşamak gerek...
Kuyumcu bunu çok iyi başarmış.
Örneğin kitabın kadın kahramanı Zeynep'in duyguları, eserin tamamında etkili bir dille anlatılmış... Eski aşkına özlemi, geçmişte yaşanan ayrılıklar, pişmanlıklar...
Ve de kitabın ilk bölümünde olaylara insanı sarsan bir giriş...
Zeynep'in yaşadığı taciz olayı, dahası bir kadının yaşadığı en büyük acı, çok çarpıcı yansımış satırlara...
Özetle sıkılmadan, keyifle, merakla okunacak bir kitap yazmış Namık Kuyumcu...
Bence popüler yazarların elinden çıkmış çok satan kitaplardan daha iyi bir anlatıma sahip...
Kuyumcu, kitabın arka kapağında, eseri "İzmir'in amazonlarına" ithaf ettiğini belirtmiş.. "Masalların ve destanların sisli hatıralarda kaybolup gitmesine itirazı olan günümüz Amazonlarının soluklu hikayesi" sözleriyle...
Çok hoş bir vefa örneği bence...
Ruhsal terapi şart
Bu toplumun "ruhsal terapiye" ihtiyacı var, hem de bir an önce... Çünkü artık, her olumsuzluğu kendine yapıldığını iddia eden bir insan topluluğu haline geldik...
Dikkat edin millet demiyorum, insan topluluğu...
Zira millet olmanın bir değeri vardır; artıları, duyguları, kökeni, yaşama önceliği...
Bu güruhun nesi var, kendini kabul ettirme, bu uğurda insanı dövme, öldürme çabaları...
Evde yemek yerken, futbol maçı izlerken, sokakta yürürken, araç kullanırken, doğayı katlederken, tartışırken ya da fikrini söylerken, hep bir şiddetli karşı çıkış oluştu bu güruhta... Can yakmak için bahane aramak hak oldu.
Hakemin yönetimini beğenmeyen sahaya girip yaka paça dövmeye kalkıyor, eşinin yaptığı yemeği beğenmeyen duvara fırlatıyor, arkadaşının tuttuğu takımı beğenmeyen küfürle tahrik ediyor, bazı zorbalar kendisine karşı çıkan karısını dövüyor hatta öldürüyor...
Ve daha neler neler...
Kötü insanlar olmaya başladık... Dedikoduyla ördüğümüz, ondan güç aldığımız bu ortamda, kendi başımıza ürettiğimiz kötülükleri sergilemeyi marifet saydık, ona buna çamur atarak insanların gururlarıyla oynamaya başladık...
Onun için bir an önce, toplumsal terapiye geçmeli.. Ülkemizde yetişmiş binlerce psikolog ve sosyolog var, hemen devlet, bu insanları görevlendirmeli... Suça yönelmenin moda olduğu günümüzde, bu ucubenin kökünü kurutmak için, hiç zaman kaybetmeden...