Fransa dahil, 5 maçlık galibiyetle liderliğe oturduğumuz puan sıralamasında bu kez gözlerimizi, Arnavutluk karşılaşmasına dikerken diğer yandan İzlanda-Fransa maçına dikmiştik kulaklarımızı. Öyle ya, bir beraberlik veya İzlanda'nın kaybetmesi durumunda, en tepede, kardeş kardeş oturacaktık Fransa'yla. Az da olsa içimizde, Şenol Hoca'nın Hakan Çalhanoğlu tercihi, Şüphe oluştururken, diğerleri konusuna dil uzatamazdık elbet. Hayli hayli gergin başladı karşılaşma. Üçüncü dakikadan itibaren, yirmi altıncı dakikaya gelindiğinde hakem, karşılıklı olarak tam tamına beş sarı kart gösterdi ki, iyi günün habercisi olmadığını gösteriyordu, her iki takım için!
ARNAVUTLAR ÇOK DİRENDİ
Arnavutlar müthiş dirençli ve müthiş arzuluydular ve de çok serttiler... Tamam...
Ancak; 'Sol tarafı hiç kullanamadık!' desek, yeri var mesela! Orta alanda Ozan Tufan'ın adının okunduğunu, beş kere duyduk, duymadık! Rakip kaleye kaç kez şut attığımız bir kenara, tek korner dahi atamadığımızın temel nedeni, kenarları çok çok iyi kullanamadığımızdandı, bize göre! Sözde, profesyoneller... Tıpun durmasına karşın, sarı kartı olduğu halde, efeliğini hala devam ettirenlerin (Kaan ve Merih oluyor) durumunu anlamak, ayrı bir mesele(!) İkinci bölüme başladığında, deli saçması gibiydi yine, ortaya konan oyun. Orta çağ şövalyelerinin düellosuna benziyordu bir bakıma.... Şanslı olan taraf, mermiyi rakibinin böğrüne çakacaktı yani... Özellikle Bare ile Cikalleshi alnımıza mermiyi çakacak durumlar yarattılar, çoğu zaman... Arnavutlar'ın verdiği müthiş mücadeleyi, övmeyi düşündüğümüz son dakikalarda ve de kuşkular yaşadığımız zamanlarda, yapılan hatayı değerlendiren Cenk Tosun ile öne geçmemiz... Ardından, Fransa'nın İzlanda'yı yendiği haberi, müthiş bir sevinçti, müthiş... Evet... Duelloyu biz kazandık, en sonunda biz...