Oturdum... Maçı yazacam...
Beyaz ekranda, karşımda durup duranın... O yorumları sular seller gibi yapanın, konuştuklarından anlarsınız ki, kendisi bir futbol alimi(!) Sesi, iyice kıstım... Çünkü bu kardeşimiz, KSK'nin teknik patronluğuna soyununup, yirmi küsur trilyon harcatarak hayal kırıklığına uğratan, Türkiye'nin tek kişisi(!) Sular seller gibi coşuyor! Taktiksel hamleleri, ağzını yoğura yoğura tarif ediyor! En büyük bilge o(!) Çoğunluğun anlayamayacağı matematiksel derinliklere giriyor ki, o televizyon yönetmenleri dahil, herkes kendini 'futbol profesörü' sansın(!) Yahu, Adanaspor kiiiim, Beşiktaş kim?
Sanki Avrupa Şampiyonlar Lig'i oynanıyor havasına sokmuyor mu şu karşılaşmayı, kendimi resmen 'salak' gibi hissediyorum arkadaş! Buyur abi! Uzman yorumcumuzun basit bir karşılaşma öncesi verdiği koordinatlara hayretle bakarken... Rakip takımın en önemli oyuncusundan gelebilecek tehlikeleri abartırken(!) Tırışkadan öne sürdüğü oyun sitemlerinin, hiç bir işe yaramadığını gördü, ilk çeyreğe yaklaşıp, Aboubakar denilen ve 'Beşiktaş'ın Çaycısı' denilen adamın golüne kadar.... Arkasından çat-çut verilen haklı penaltı sonrası, arka koltuğu ikileyince Beşiktaş, iddia ettiğim fikirlerden dolayı nasıl böbürlendim, nasıl böbürlendim...
Amma! Magaye'nin penaltıdan yapıştırması sonrası, biraz düştü kulaklarım! Niye? Her iki tarafa baktığımda orta alanların, hiç bir işlevi kalmadı, ikinci kırkbeş boyunca...
Her iki taraf için hücumlar o denli hızlandı ki kafam, bir o tarafa, bir bu tarafa gitmekten, neredeyse boyun fıtığına yakalanacaktım(!) Fazla kafa ütülememeyim... Zayıf bir rakibe karşı öncelikle rahata eren bir Beşiktaş, göbek atacak havalara girereken, ikinci yarı ensesinde hissetti nefesini Adanalı'nın(!) Çok samimi; dişimin kovuğuna sığmadı, bilinsin(!)