Leyla Çağdaş, 35 yıllık hayatının önemli bir bölümünü fazla kiloların fizikselruhsal yüküyle geçirdikten sonra bir gün "Artık yeter" dedi ve tüp mide ameliyatı için doktorunun kapısını çaldı.132 kilo ile ameliyathaneye giren Leyla Çağdaş, aradan geçen 7 ayda tam 48 kilo verdi. Peki giden 48 kilonun yerine hayatına ne geldi? Kendi deyimiyle, "Renk değil, gökkuşağı..." Nasıl Başardılar'ın bugünkü konuğu Leyla Çağdaş, iki durak arası yürüyemeyen gencecik mutsuz bir kadından, merdivenleri 3'er 5'er çıkan enerjik, neşe dolu Leyla'ya dönüşmesinin hikayesini Yeni Asır okuyucularıyla paylaştı.
Fazla kilolar ne zaman girdi hayatınıza? 
Aslında zayıf bir çocukluk dönemi yaşadım. Beşinci sınıfta bademcik ameliyatı olduktan sonra kilo almaya başladım. Yıllarca kilo vermek için mücadele ettim. Özel diyetler, akupunktur, mezoterapi, spor salonları, gazete diyetleri.. Denemediğim yöntem kalmamıştı. Hepsinde 15-20 kilo verip, sonrasında daha fazlasını alıyordum.
Evliliğiniz etkilendi mi bu durumdan?
Eşimle kilom konusunda hiçbir sorun yaşamadım. Kullandığım her yöntemde de destekledi beni. Normal yoldan çocuk sahibi olamıyorduk. Çevremdeki herkes "Kilolusun, ondan çocuğun olmuyor" dedi sürekli. Aşılama ve 3 kez tüp bebek denedik. Hepsi de başarısız oldu. Bunun üzerine eleştiriler daha da arttı "Şişkosun, tüp bebek de ondan olmadı. Yoksa kesin tutardı" gibi bir sürü yaralayıcı söz söyleyerek beni daha da bunalıma soktular.
"SANKİ SUÇLUYMUŞUM GİBİ"
Obezite, bedeniniz kadar ruh sağlığınıza da zarar vermiş...
Hem nasıl.. Yaşadığım ruhsal çöküntü günden güne artıyordu. Artık kendimi her şeyden, herkesten soyutlamıştım.
Çünkü insanların önyargılarından bıkmıştım. Yolda yürürken sanki yüz kızartıcı bi suç işlemiş gibi hissediyordum kendimi.
İnsanların bakışları o kadar kırıcı, alaycı ve aşağılar gibiydi ki..
"MASADA KALSAM DA.."
Ameliyata nasıl karar verdiniz?
Tüp mide ameliyatını sosyal medya ve televizyondan sürekli duyuyordum. İki yıl önce olmak istedim, ailem onay vermedi. Bu sefer dedim ki; "O masada kalsam da operasyona gireceğim".
Ve biraz araştırmanın ardından doktor randevumu aldım. Ailem yine karşı çıktıama "Asla" dedim, "Kimse beni durduramaz.." Kafamda 45 milyon hayal ile çaldım doktorumun kapısını. O gün tamam dedim, ben bu yola giriyorum.
Operasyon sonrası süreç nasıldı?
Operasyon başarılı geçti. Hiçbir anlatılan olumsuzluğu yaşamadım. Elbette zor zamanlardan, zor yollardan da geçtim. Rabbime şükürler olsun ki bugün kazananlardan oldum. Obezite cerrahisi benim bu dünyadaki en büyük şansım oldu. Herkesin bir masalı vardır. Benim masalım yeni başladı. Doktorum da benim masalımın kahramanı...
Tartıda son hedefe ulaştınız mı?
Hedefim 18 kilo daha vermek.
Obezite ile savaşanlara ameliyatı önerir misiniz?
Doğru doktor ve doğru ekiple sağlıklı bir ön hazırlık sürecinden geçtikten sonra obezite cerrahisi korku olmaktan çıkıyor. Allah bana yeni bir hayat yeni bir beden nasip etti. Rabbim herkesi bu illet hastalıktan kurtarsın ve bir daha eskiye döndürmesin.
Bebek için plan yapıyor musunuz? Doktorunuza ileride bebek isteyebileceğinizi söylediniz mi?
Bebek için plan yapıyorum. Doktorum, çocuk özlemimi ve mücadelemi biliyor. İdeal kiloma ulaştıktan bir yıl sonra çocuk yapabileceğimi söylüyor.
Benim gibi kilolu olup da aynı şekilde tüp bebek ve benzeri yöntemleri deneyip bebek sahibi olamayan pek çok hastasının operasyon sonrası kendiliğinden gebe kaldığını ve benim de buna ihtiyaç duymayacağımı söylüyor.
Hamilelikte kilo almaktan korkuyor musunuz peki?
Hayır. Çünkü geçirdiğim operasyon nedeniyle, hamilelikte en fazla 9 kilo alabileceğim söylendi. Çok güzel bir haber, değil mi!
Kilo verdikten sonra size "60 beden" travması yaşatan o mağazaya gidip alışveriş yaptınız mı?
Yapmadım tabii ki de. Asla da yapmam. O dönem 56 beden giyiyordum. Hiçbir zaman olmamıştım 60 beden. Ama demek ki görünüşüm öyleymiş.
Ki o bedende olsam bile o tavrın üzerine almazdım. Şu an bile önünden geçerken nefretle bakıyorum.
"Artık hayattan daha çok zevk alıyorum" diyebiliyor musunuz?
Kesinlikle. Hayatıma renk değil, gökkuşağı geldi. Mutluluğum tarif edilemez. Eskiden 'Beni sadece yemek yemek mutlu ediyor' diyen ben, artık mutluluğun yemekle sınırlı olmadığını anladım.
Geçmişte bu ameliyata karşı çıkan yakınlarınız bugün ne diyor?
"Keşke" diyorlar... Benim mutluluğumu, değişimimi gördükçe onlar bile bu mucizeye inanamıyorlar.
"Keşke daha önce ameliyat olsaydın, engel olmasaydık da daha önce seni böyle görseydik" diyorlar. Ama vardır bunda da bir hayır. Doğru zaman bu zamanmış.
Kiloluyken yapamadığınız, hayalini kurduğunuz bir şey var mıydı? Bu hayali gerçekleştirdiniz mi?
Tek hayalim dar paçalı deri pantolon giymekti. Hep giymek istedim ama o kilolarla imkansızdı. Evet hayalimi gerçekleştirdim. Aldım o pantolonu, hem de dar paça.
"TEYZELİKTEN GENÇ KIZLIĞA TERFİ ETTİM"
48 kilo gidince yerine ne geldi?
Bambaşka bir ben geldim. Teyzelikten genç kızlığa terfi ettim.
Sağlığınızdaki değişim nasıl? Daha enerjik hissediyor olmalısınız...
Ayaklarımın üzerine basamıyordum. İki durak arası mesafeyi yürümek bile ızdıraptı. Bedenimi taşıyamıyordum çünkü. Bir kat merdiven çıkınca yoruluyor, nefes nefese kalıyordum. Ayakkabı bağlamaya bile zorlanıyordum. Horlama varmış, eşim öyle diyor. Şimdilerde ise horlamam yok.
Üç dört kat rahatça çıkıyorum. Yürümek çok keyifli hem de saatlerce. Rahat nefes alabiliyorum. Enerjim kat be kat arttı. Yollarda kelebek gibiyim adeta... Hızlı ve çevik. Anlatılamaz bir mutluluk bu.
"GÜNE 3 BOYOZ, 1 GEVREKLE BAŞLARDIM"
Ameliyattan önce bir gün boyunca neler yerdiniz? Şimdiki durum nedir?
Neler yemezdim ki... Düşününce bile kendime hayret ediyorum.
Sabah 3 boyoz ve bir gevrek ile güne başlardım, kolasız asla yaşayamazdım. Kahvaltıda bile içerdim. O kadar bağımlıydım yani. Karbonhidratlar vazgeçilmezimdi.
Ekmeksiz ve makarnasız yaşayamazdım. Günde bir ekmeğe yakın yerdim, yanında yediğim yemek, pilav ve makarna hariç. Abur cubur, fast food delisiydim. Bir keresinde 3 hamburger yemiştim. Eşim hala söyler, gülüp eski günleri yad ederiz.
Şimdi tamamen protein ağırlıklı besleniyorum. Günde bir dilim ekmeğim var. Onu da kahvaltıda tercih ediyorum. 8 aydır kola, ekmek, makarna, fast food, çikolata yok hayatımda. Bunlarsız da doyuluyormuş. Hem de hiç aç kalmadan.