Yazıma ilginç bir film alıntısıyla başlıyorum: "Her ne olursa olsun, kendin olmak için asla geç değildir.
Bunun zamanı yoktur, istediğin zaman başlayabilirsin. Değişebilir ya da aynı kalabilirsin. Bu işin bir kuralı yoktur.
Hayatımızı iyi ya da kötü yaşayabiliriz.
Umarım seninki mükemmel olur.
Umarım seni şaşırtacak şeyler yaşarsın.
Umarım daha önce hiç hissetmediğin duyguları tadarsın. Umarım hayata başka bir pencereden bakan insanlarla tanışırsın.
Umarım gurur duyduğun bir hayat yaşarsın. Ve eğer yaşamadığını düşünürsen, umarım içinde her şeye yeniden başlayacak gücü bulursun." Benjamin Button'un Tuhaf Hikayesi..
Bu film çok ilgimi çekmişti. Eminim benim gibi izleyenlerin de hafızalarında ilginç titreşimler yaratmıştır. Garip bir felsefeyle karşısındaki kişinin beyninde kurguladığı senaryo, hayatın içinde farkında olmadan yaşadığımız hikayelerden biriydi.
TREN KAÇMIŞTIR OYSA
"Aşk her yaşta, her demde var" sözüne hem inanan hem de inanmayanlardanım.
Hani mevsiminde kaçırdığınız duygular vardır ya. Farkına varamadığınız, üstünü örttüğünüz ve belki ileride, bir başka biçimde bir başka kişiyle diye biriktirdiğimiz duygular.
Kullanamayacağız paraları ve eşyaları sonraya saklamak gibi bir şey. Nostaljiyi seven antika meraklılarına söyleyeceğim bir şey yok. Onlar hep varlar. Ama aşkların treni kaçtığı zaman aynı durakta, aynı adreste, aynı kişiyle bir daha o yolculuğu asla yapamıyorsunuz.
Her şey eskiyor ve modası geçiyor.
Yine izlediğim bir Fransız filminde olduğu gibi.. Hayatının sonbaharında bir kadın bir erkek karşılaşıyorlar ve birbirlerine sözde aşık oluyorlar. Her ikisi de geçmişte yaşadığı "Aradığımı bulamadım" sözünün arkasına sakladıkları geçmiş tutkularını konuşmaktan korkarak bir ilişkiye başlıyorlar. Taraflar eski aşklarının nasıl da yanlış olduğunu, yıllarca böyle bir aşkı beklediklerinin altında bile kendilerinin de inanamadıkları, gizli itirafları bu aşkı zaten yarıda kesiyor...
Belki o yaş sınırlarında da birtakım hisler vardır. Bu daha çok yalnızlığın verdiği bir dayanışma, baston sevgilerin duygularını çağrıştırıyor olsa bile, tek başına yaşamaktan iyidir diye düşünenlerdenim.
TEMİZE ÇEKEMEZSİN
Her iki tarafın geride bıraktığı kocaman bir hayat ve yarım kalmış tutkuların, yaşanmışlıkların son sayfasında temize çekilmesi imkansız gibi bir şeydir. Edebiyatçı olduğum için bilirim. Bir romanın özeti tek bir sayfada olamaz. Eksik ve anlamsız bir şey olur ki; alacağınız not sınıfınızı geçmeniz için yeterli değildir.
Geçmiş birikimlerimizdir aşkı besleyen, anısı olmayan bir aşkın geleceği ne kadar gerçek olabilir ki. Hele yeni bir aşkta "ANILARI" yaratacak yıllarınız yoksa veya kısıtlıysa.. Yine eskilerin bir atasözünü kullanmadan edemeyeceğim:
"Demir tavında dövülür"...
NE İŞİ VAR PAZARDA?
Ben bu tür aşkları "Damping fiyatlarımızdan faydalanın. Geçen sezonun en iyi malları bunlar" olayına benzetirim. Pazara çıkarsınız ve sezonunda gözünüzden kaçırdığınız bir şey karşınıza çıkıverir. Mevsimi geçmiştir fakat "Bir dahaki seneye kullanırım" der, alırsınız. Aldığınız ne zaman işinize yarar? O da muammadır ki; zaten yavaş yavaş defolar ortaya dökülür. Bu evlilik pazarları bu tür amcalar ve teyzelerle dolup taşar. Aslında şansınız da olabilir.
Her alıcının bir satıcısı vardır. Bazen erkeklerimiz taze ve genç ablalar isterler ama o ablaların bu pazarda ne işleri var diye sormak lazım. Sonra kokusu da çıkar zaten. Aşkın ve tutkunun dışında her türlü duygunun olduğu bu alışveriş, hayat kurtarıyorsa söylenecek bir şey yok tabii.
Evet arkadaşlar, yaşı geçmiş hanımlar beyler! Kendimizi kandırmayalım ve arayışlarımızın adını doğru kullanalım. Huzurevinde evlenen birçok çiftin hangisinde aşk var? Sadece yakınlaşma, dostluk ve yalnızlık duygusu. Belki de en güzeli bunlar. Libidonun yarım bıraktığı aşklar sonrasında, başı ağrıyanlar için bulunmaz bir nimettir "Sezon sonu aşklar"...
Hadi bakalım rastgele, yolunuz açık ola.