İsteklerimiz, tutkularımız arzularımız ve daha nice duygularımızın toplamında olmazlarımız. Bazen ne çok şey bekler, neler isteriz. Hep bir arayış hep bir serzeniş. Kim neden neyi niçin olduğunu bildiğimizi zannettiğimiz bekleyişlerimiz. Koca bir ömre sığdıramadığımız avunmalarımız.
Karşımdaki genç kız umutsuzluğun dibine vurmuş bir şekilde sürekli konuşuyordu. "Bazen birini çok seversin. İstersin ki, o da sana aynı duygularla bağlansın. Başlangıçta her şey istediğiniz gibi gelişir veya siz öyle zannedersiniz. Niye her şey başladığı gibi kalmıyor" derken, farkındalığı için bazı şeylerin değişmesi gerektiğini ona nasıl anlatırım diye düşünmeye başlamıştım bile.
Yaşam bizim adımıza karar verdiği zaman biz buna 'KADER' diyoruz. Bazen bitmesi gereken şeylere dur diyemiyoruz. Özgür irademizin dışına taşan şeyler vardır. Peşinden koşamadığımız, yetişemediğimiz olgular. Nefesimizin yetmediği olaylar. Yaşam bir olayın içinde gelişmez. Bazen öğrenmemiz gereken bilgilerin tükendiği zamanlarda aniden yön değiştirir. Alışkanlıklarımızın dışına taşan, bizi farklı yönlere götüren olaylarla en sevdiklerimizden ayrılmamız gerektiğini evren bize fısıldayabilir. İsyanların ve kabullenişlerin zor olduğu dönemlerimizdir. Bazen teslimiyet tek çıkar yolumuzdur.
★★★
Sema ve Kaan, evliliklerin en önemli olgusu çocuk sahibi olma duygularından yıllarca çaba gösterdikten sonra vazgeçmişlerdi. Bunca koşturma nereye kadardı. Daha sonra bozulan beraberliklerinde birbirlerine veda ederken hayat onlara farklı bir sürpriz hazırlıyordu. İkisi de daha sonra yaptığı evliliklerinde evlat sahibi olduklarında KİME NİYET KİME KISMET dediğimiz şaka yollu sözlerin aslında gerçeğe ne kadar yakın olduğunu görüyorduk.
Esra ile Burak dillere destan bir aşkın kahramanları olarak bu mutluluklarının yıllarca süreceğinden o kadar çok emindiler ki.. Hatta abarttıkları aşklarında yaşlılıklarına varan hayallerini harmanlayıp dururken, elim bir trafik kazasında birlikte hayata veda ederken KADER bir kez daha damgasını vuruyordu. Bangır bangır 'SİZİN DEĞİL BENİM İSTEĞİM OLUR' diyordu.
★★★
Birçoğumuzun çocukluğu mahalle kültürü içinde boy vermiştir. İlk sevgiler, ilk heyecanlar, ilk alışkanlıklarımız hep o dar alan paslaşmalarımızda yaşanmıştır. İlk keşiflerimizi, sözde sırlarımızı yine birbirimizle paylaşmışızdır.
Hani, her mahallenin tonton bakkal amcaları vardır. Bizim de KÖŞE BAŞI BAKKAL dediğimiz Hüseyin amcamızın yıllarca ev sahibi olma arzusu vardı. Her daim anlattığı hayallerini biz çocuklar bile kanıksamıştık. Bu iyi yürekli dürüst adam ömrünce para biriktirdi. Tam gönlüne göre ev bulup heyecanla tapuya giderken yolda geçirdiği kalp krizi sonucunda şaka gibi hayata veda ediverdi. Cebinde kırmızı bir kordelaya sarılmış zarfla, senelerin alın teriyle bu dünyada çok istediği şeye sahip olamamıştı ne yazık ki..
Hepimizin yaşama dair ne çok isteklerimiz var. Aşklarımız, duygularımız, isteklerimiz, hepsi havada asılı kalıyor. Bu yaşam, beklentilerimizin üzerinde kurulmuş gibi görülse de, kendi bildiğini okuyor ve bizimle oynamaya devam ediyor. Tam kavuştuğumuz anda birden uzaklaşıveriyor. 'MUŞ, MİŞ, MIŞ' yaparak bizi kandırıyor. Boşuna eskiler 'YALAN DÜNYA' dememişler. Hala neyin kavgasını yapıyoruz. Hırslarımız, egolarımız, arzularımız bir gün sönümlenip bitecek. Kaç yıl hatırlanacağız. Kaç yıl arkamızdan ağlayacaklar. Her şeyin farkında olup da hiç aldırmamak galiba biz insan oğluna mahsus bir şımarıklık. Hayata dair sorularımızı bir kenara bırakalım. Olmuyorsa olmuyor diyelim ve kabullenmenin keyfini yaşayalım.
SÖZ
Kendini çok zorlama, en güzel şeyler, onları en az beklediğinde olur. (anonim)